Δεν άντεξε το μαρτύριο της αναμονής για τη διακρίβωση της τύχης του αγαπημένου της γιου Νίκου, αγνοούμενου έφεδρου από τη δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο του 1974 στο Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας.
Η Ελένη Αδάμου Βλάχου δεν δέχθηκε ποτέ ότι δεν θα επιστρέψει ο γιος της. Όταν άρχισε η διαδικασία της ανεύρεσης και της ταυτοποίησης των αγνοουμένων της τραγωδίας του 1974, άρχισαν τα προβλήματα υγείας για τη μάνα Ελένη. Για 39 χρόνια έζησε τη ζωή της στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, στις εκκλησίες, της κηδείας κάθε αγνοούμενου, τα μνημόσυνα πάντα με τις φωτογραφίες όχι μόνο του γιου της αλλά και των υπόλοιπων 11 αγνοούμενων του Αγίου Αμβρόσιου Κερύνειας.
Η κοινή γνώμη παρέμεινε εκστατική για το θάρρος, την αποφασιστικότητα του αγώνα, την αγωνία της και την θαύμαζε για το απαράμιλλο θάρρος της να κρατά άσβεστη την ανάμνηση του αγνοούμενου γιου της των 11 συγχωριανών της αλλά και των 1.619 αγνοούμενων της κυπριακής τραγωδίας του 1974.
Αρνήθηκε για λόγους αρχής να επισκεφθεί τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003. Δεν μπορούσε να επιστρέψει στο χωριό της χωρίς να επανεγκατασταθεί μόνιμα στο σπίτι της και χωρίς τον αγαπημένο της γιο. Ο σύζυγός της Ανδρέας Βλάχος πέθανε πριν από τρία χρόνια και το μνημόσυνό του θα τελεσθεί την Κυριακή μαζί με το 9ήμερο της συζύγου του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.