 |
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΟΥΤΟΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΜΠΟΥΤΟΥ |
Στην Κύπρο ήρθαμε το 1967. Ο άντρας μου ήρθε λίγο πιο πριν από εμένα. Αυτό που θυμάμαι έπεσε ένα αεροπλάνο στον Πενταδάκτυλο μια μέρα πριν από το ταξίδι μου. Μου επιφύλασσε άλλα η μοίρα. Ήρθα Σεπτέμβρη. Τον Δεκέμβρη φύγαμε και επιστρέψαμε το 1972 και τοποθετήθηκε στην Αθαλάσσα και μετά στην Κοκκινοτριμιθιά. την Κυριακή 14 είχαμε πάει στην Αμμόχωστο στα θέρετρα των αξιωματικών. Γινόταν μια σύσκεψη σε ένα σπίτι. Ο σύζυγος μου δεν ήταν στην σύσκεψη. Μπήκαν τα παιδιά μου και τους έδιωξαν γιατί ήταν τα παιδιά του Μπούτου. Θυμάμαι ότι κάποιος αξιωματικός και του είπε Γιώργο είσαι ατίθασο παιδί και θα φας το κεφάλι σου. Θύμωσε και μου είπε πάμε να φύγουμε. Τον παρακάλεσα να μείνουμε λίγο γιατί είχα την αίσθηση ότι δεν θα ξαναβλέπαμε την Αμμόχωστο. Μου είχε πει ότι ήταν εναντίον και μου είπε ότι θα γίνει πόλεμος και θα με στείλουν ακάλυπτο. Αυτό μου το είπε ένα μήνα πριν. Στην Αμμόχωστο ήμασταν εμείς τα παιδιά και μια οικογένεια φιλική. Στην διαδρομή εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο μέσα από τα χωράφια για να τρακάρουμε και να σκοτωθούμε. Πιο κάτω συνέβηκε το ίδιο πράγμα με το ίδιο αυτοκίνητο. Μέναμε στην οδό Νίκης κοντά στην Αστυνομία Λάρνακος.
Μετά το πραξικόπημα το βράδυ αργά την νύκτα ήρθαν και κάποια παλικάρια που φώναζαν από κάτω και ζητούσαν μια οικογένεια αξιωματικών και βγήκα και τους είπα ότι είμαι στο τάδε όροφο. Μου είπαν ότι μας έστειλαν ο διοικητής για να σας πάρουμε στο ξενοδοχείο. Ήξερα ότι ο άντρας μου δεν ήταν ούτε με την μια ή με την άλλη παράταξη. Τους ζήτησα αποδείξεις ρώτησα πως τον λένε τον σύζυγο και αν μου έφεραν κάποιο μήνυμα ή κάποια απόδειξη. Δεν ήξεραν τι τον έλεγαν ούτε κανένα σημάδι. Μετά από δύο ώρες επέστρεψαν με το κομπολόι του σαν απόδειξη. Ούτε την δεύτερη φορά πήγα μαζί τους. την επομένη ήρθε ο άντρας μου. Αυτό το γεγονός έγινε Δευτέρα βράδυ. Την Τρίτη το πρωί ήρθε ο άντρας μου. Του εξήγησα τι συνέβηκε και μου είπε το απόγευμα θα στείλω ένα τζίπ να με πάρει. Τον ρώτησα γιατί να φύγω και μου είπε κινδυνεύω από όλους επειδή δεν ανήκω πουθενά. Τον υπάκουσα προσπάθησα να ετοιμάσω ρούχα και πράγματα γιατί είχα και μικρά παιδιά. Δεν ήρθε κανένα τζίπ μόνο κάτι στρατιώτες ούτε αυτοκίνητο ούτε τίποτα. Προχωρούσα κρατώντας τις βαλίτσες και τα παιδιά. Όταν έφευγα είδα τον παντοπώλη και με κοίταζε παράξενα και ο άνθρωπος φυσικά δεν ήξερε τι συνέβαινε και τι σχέση είχα. Ένιωσα πολύ άσχημα. Προχωρήσαμε εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο πολιτικό ενώ είχε απαγορευθεί η κυκλοφορία. Είχαμε φτάσει στο ξενοδοχείο ΚΛΕΟΠΆΤΡΑ δεν ήταν μακριά αλλά ντρεπόμουν γιατί ο κόσμος δεν ήξερε. Η τελευταία φορά που είδα τον σύζυγο μου ήταν Τρίτη πρωί. Εκεί δεν είχαμε στρώμα να ξαπλώσουμε ούτε φαΐ να φάμε. Επειδή είμαστε η οικογένεια του Μπούτου και έρχονταν και μου έφερναν οι φίλοι μου η Μερόπη και ο Κυπριανίδης φαγητό γάλα για τα παιδία στρώμα τίποτα. Ήρθε την Πέμπτη στο Κλεοπάτρα, ήταν στην πλατεία Ελευθερίας και τον ρώτησα για τα παιδιά και μου είπε ούτε μια γρατσουνιά. Την Παρασκευή φύγαμε από το ξενοδοχείο και πήγαμε στο σπίτι και ήρθε στο σπίτι. Ήταν πολύ ανήσυχος και σκεφτικός και έφαγε ένα ρυζόγαλο. Φίλησε τα παιδιά και έφυγε.
ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΒΩΣΗ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΤΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥ 286
Μ.Τ.Π. 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2003, ΑΠΛΑΝΤΑ. (ΣΗΜΕΡΙΝΗ 20/11/2003 ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ Α. ΜΑΥΡΟΥ.
Βαθύτατα συγκινημένη η Νότα Μπούτου, του θυσιασθέντα Διοικητή, μπροστά στο Ηρώο του στρατοπέδου, ανέβηκε στο βήμα και με υγρά μάτια , άρθρωσε, αργά, τα πιο κάτω λόγια.
«Αγαπητά μέλη του συνδέσμου πολεμιστών του 286 Μ.Τ.Π. (Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού) επιτρέψτε μου να σας αποκαλώ παιδία μου, γιατί έτσι σας αισθάνομαι. Κυρίες και Κύριοι, πλημμυρισμένη από συγκίνηση, χαιρετίζω και σας συγχαίρω για την θαυμάσια πρωτοβουλία σας να προσευχηθούμε όλοι μαζί, για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους ηρωικούς πεσόντες και αγνοούμενους του 286 και να ξαναφέρομε στη μνήμη μας, πιο έντονα πλέον, τις σκληρές μέρες του 74, που όλοι μαζί ζήσαμε. Επιτρέψτε μου να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά από τα βάθη της καρδίας μου για ότι έχετε κάνει για την οικογένεια μου, για την καταπληκτική φιλοξενία που μας επιφυλάσσετε κάθε φορά που μας φέρνετε κοντά σας. Φιλοξενία πλημμυρισμένη από αυθόρμητα συναισθήματα αγάπης και εκτίμησης στο σύζυγό μου, Γιώργο Μπούτο. Εύχομαι ο καλός Θεός να σας έχει πάντα καλά και η ταλαιπωρημένη αλλά υπερήφανη Κύπρος μας να βρει το δρόμο στην ιστορία που δικαιωματικά της ανήκει. Εύχομαι επίσης οι ηρωικοί νεκροί και αγνοούμενοι που τιμούμε σήμερα να είναι οι τελευταίοι στο βωμό της Ειρήνης και της Ελευθερίας.
>
Η
Η
η του Ναυπλίου τον θυμάται και τιμά την μνήμη του. Στη φωτογραφία η προτομή του ήρωα στο παρκάκι δίπλα στο Εργατικό Κέντρο του Ναυπλίου.
Πλατεία Αντιστράτηγου Γεωργίου Μπούτου στο στρατόπεδο Μιχαλάκη Παρίδη στην Απλάντα.
Από τα εγκαίνια της Πλατείας Αντιστράτηγου Γεωργίου Μπούτου στο στρατόπεδο Μιχαλάκη Παρίδη στην Απλάντα. ( Κυριακή 19 Μαΐου 2013 ).Τα εγκαίνια τελέσθηκαν από τον Υπουργό Άμυνας κο Φώτη Φωτίου. Η εκδήλωση άρχισε με τρισάγιο και δέηση αγνοουμένων που εγινε από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Τριμυθούντος κκ Βαρνάβα. Το έργο ανάπλασης της Πλατείας χρηματοδοτήθηκε από το Σύνδεσμο. Ομιλίες έγιναν από το πρόεδρο του Συνδέσμου και από τον Υπουργό. Ακολούθησαν τα εγκαίνια της Πλατείας όπου ο Υπουργός Άμυνας παρέδωσε τις σημαίες στη κα Νότα Μπούτου.
Ο ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΟΥΤΟΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ ΜΠΟΥΤΟΥ
ΠΗΓΗ : Σύνδεσμος Πολεμιστών 286 ΜΤΠ - 1974
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.