Κείμενο: Μαρία Καρεφυλλίδου-Ιωάννου
Επιμέλεια: Έρση Δημητριάδου
"Προμήνυμα ονείρου
Ανέμελα παίζαμε κρυφτό και τρέχαμε περνώντας από γνώριμες και χιλιοπατημένες γειτονιές της μικρής μας πόλης με κατεύθυνση τον Πράξανδρο. Πανέμορφα τοπία. Σπίτια φροντισμένα με ολάνθιστους κήπους. Αγροί πνιγμένοι στο πράσινο. Άγρια λουλούδια κατάσπαρτα που άνθιζαν ακόμη και στις πέτρες. Το παιγνίδι να μας συνεπαίρνει και μείς να κρυβόμαστε και το ξανθό αγόρι, ψυχή κα αναπόσπαστο κομμάτι της πανέμορφης συντροφιάς των παιδικών μας χρόνων, πάντα μαζί μας, να μας ανακαλύπτει και να γελούμε, να γελούμε … και να τρέχουμε σαν αγρίμια. Ξαφνικά σούρουπο και καταχνιά … θεέ μου ξεχαστήκαμε … πρέπει να βιαστούμε, πρέπει να επιστρέψουμε θα μας ψάχνουν. Είμαστε όλοι εδώ; Που είναι το ξανθό αγόρι; Δεν είναι δυνατό … χάθηκε. Μα τώρα δα ήταν εδώ. Να ψάξουμε, να φωνάξουμε. Να ρωτήσουμε. Επιτέλους σπίτια και ξενοδοχεία όλο φως … μα μέσα ξένοι, χορεύουν, γιορτάζουν. Δεν πρέπει να μας δουν, κάτι μας λέει ότι θέλουν να μας κάνουν κακό. Τρέξτε δεν πρέπει να μας δουν. Κακοτράχαλο το έδαφος, τα πόδια μας πονάνε, η ψυχή μας ματώνει … ο βοριάς φυσά και οι φωνές χάνονται στην μανιασμένη ορμή των κυμάτων … μένει μια ηχώ Χρίστο … Χρίστο … Χρίστο.Ο Χρίστος Καρεφυλλίδης, γιος του Αντρέα Καρεφυλλίδη και της Ελένης Βικτωρίδου, γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1954 στην Κερύνεια. Απεφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Κερύνειας στις 28 Ιουνίου 1972.
Κερύνεια 1973"
Μετά από επιτυχείς εξετάσεις εξασφάλισε θέση στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο Αθηνών, όπου θα άρχιζε τις σπουδές του ως τοπογράφος-μηχανικός τον Σεπτέμβριο του 1974.
Στην Εθνική Φρουρά κατετάγη τον Ιούλιο του 1972, σειρά 54Β, 33η Μοίρα Καταδρομών με έδρα το Μπέλλαπαϊς. Λόγω όμως του αιφνίδιου θανάτου του πατέρα του στις 14 Αυγούστου 1973, απελύθη, αφού θα ήταν στο εξής προστάτης οικογένειας, (της μητέρας, της αδελφής και της γιαγιάς του). Εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση, μεριμνώντας και συντηρώντας τους δικούς του μέχρι την έναρξη των σπουδών του. Όταν η αδελφή του Μαρία παντρεύτηκε, τη συνόδεψε στην εκκλησία και με ιδιαίτερη φροντίδα και αγάπη τη βοήθησε στο ξεκίνημα της νέας της ζωής. Διακρινόταν για το ήθος, την εργατικότητα και το πηγαίο του χιούμορ. Αγαπούσε τον αθλητισμό και ήταν μέλος της επίλεκτης ομάδας καλαθόσφαιρας της ΠΑΕΚ Κερύνειας συμβάλλοντας στις νίκες της από το 1970-1972.
Στις 19 Ιουλίου του 1974, λίγο προτού αναχωρήσει για τις σπουδές του, εκλήθη λόγω της επικείμενης τουρκικής εισβολής στα όπλα ως έφεδρος αξιωματικός. Χαιρέτησε τους δικούς του και μετέβη στη μονάδα του, στο Μπέλλαπαϊς.
Η μητέρα του ως εθελόντρια νοσοκόμος, ήταν κατά την εισβολή στο νοσοκομείο της Κερύνειας. Αργότερα όταν το νοσοκομείο μετεφέρθη στο Αβαείο του Μπέλλαπαϊς, τον είδε για τελευταία φορά στις 21 Ιουλίου, στην πλατεία του χωρίου.
Μετά τις μάχες στον Άγιο Ιλαρίωνα, ο Χρίστος και οι συμπολεμιστές του καταδρομείς είχαν περάσει από το Μπέλλαπαϊς. Αυτό έγινε πριν εξορμήσουν για την επόμενη διατεταγμένη αποστολή, που ήταν η αντιμετώπιση των τεθωρακισμένων αρμάτων των Τούρκων στον Άγιο Γεώργιο από ομάδα των ΛΟΚ.
Το επίσημο βιβλίο Απωλειών της 33ης Μοίρας Καταδρομών όπου υπηρετούσε αναφέρει πως, ο Χρίστος Α. Καρεφυλλίδης αγνοείται στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Κερύνειας. Σύμφωνα όμως με έγκυρες πληροφορίες που ήλθαν στο φως μετά το 1996 ο Χρίστος επέζησε της μάχης του Αγίου Γεώργιου. Την ίδια ημέρα δηλαδή στις 22 Ιουλίου 1974, μετά την διαταγή αυτοδιάλυσης, η οποία απετέλεσε και την τελευταία οργανωμένη επιχείρηση της Μοίρας του, μαζί με άλλους συμπολεμιστές του παρατάχθηκε κοντά στο Γυμναστήριο του Γ.Σ. Πράξανδρος σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να εμποδιστεί η προέλαση των τουρκικών τεθωρακισμένων προς την πόλη της Κερύνειας.
 |
| Εφ. «Αγών», 2 Αυγούστου 1974. |
Η οικογένειά του δεν σταμάτησε να ερευνά, να αξιολογεί και να διασταυρώνει όλες τις πληροφορίες, ενημερώνοντας τις αρμόδιες αρχές. Παράλληλα από τον Δεκέμβριο του 1974 έκανε διαβήματα προς την Αμερικανική Πρεσβεία και Αμερικανική Κυβέρνηση λόγω του ότι η μητέρα του είναι Αμερικανίδα υπήκοος.
Τον Δεκέμβριο του 1997, η αδελφή του ανακάλυψε μια συνταρακτική είδηση, που επεκύρωνε παλιές πληροφορίες αναφορικά με την τύχη του Χρίστου.
Στην εφημερίδα «Αγών», ημερομηνίας 2 Αυγούστου 1974, αναφέρετο ότι ο Χρίστος είχε δηλωθεί μαζί με άλλους από τον Ερυθρό Σταυρό και ταΗνωμένα Έθνη ως αιχμάλωτος πολέμου.
Με αφορμή αυτή την πληροφορία, η οικογένεια συνέχισε τα διαβήματά της προς όλες τις κατευθύνσεις και προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις 7 Ιανουαρίου 1999. H προσφυγή απορρίφτηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το 2010.
Η οικογένεια του προσβλέπει με πίστη και ελπίδα στην πλήρη εξιχνίαση της τύχης του, διότι η αγωνία είναι τρισχειρότερη από την πικρή αλήθεια.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθούν τα πιο κάτω:
Ανακοίνωση του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, το 1998 αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Ουδεμία μαρτυρία υφίσταται, από συντρόφους εν όπλοις, αναφορικά με τραυματισμό ή θάνατο του εν λόγω προσώπου, παρά το γεγονός ότι σε άλλες περιπτώσεις ατόμων, αδιάσειστα στοιχεία και μαρτυρίες υπάρχουν. Ο Χρίστος Α. Καρεφυλλίδης ήτο άτομο αγαπητό, δημοφιλές και ευρύτατα γνωστό, λόγω και της ενασχόλησής του με την καλαθόσφαιρα στην ομάδα ΠΑΕΚ Κερύνειας. Ως εκ τούτου, είναι αδύνατον να συνέβη οτιδήποτε που να μην περιέλθει στην αντίληψη των συστρατιωτών του»
Ένα άλλο δημοσίευμα του περιοδικού «Ο Καταδρομέας», τον Ιούλιο του 1996 αναφέρει:
«... Πολύ συχνά, απλοί εκτελεστές του καθήκοντος εξυμνούνται ως ήρωες κατά τις ευτυχείς εξελίξεις των μαχών εις τις οποίες μετέσχον, ενώ άλλοι υπερβαίνοντες κατά πολύ σε δράση και αυτοθυσία το καθήκον ... παραμένουν αφανείς συγκαλυπτόμενοι από τη γενικότερη εντύπωση ενός ατυχήματος...
... Γι’ αυτό η θεά δεν τραγούδησε την μήνιν του Χρίστου του Καρεφυλλίδη που πολεμούσε ακάλυπτος κι όρθιος στην ακτή, με το πικρό παράπονο γιατί ν’ απουσιάζουν από την Νέα Σαλαμίνα τα ορθόπλωρα των Αχαιών καράβια...»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΠΗΓΗ: https://mkp-archive.blogspot.gr Cyprus History Notch
ΠΗΓΗ: https://mkp-archive.blogspot.gr Cyprus History Notch
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.