ΕΛΔΥΚ 1974, ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΑΝΑΒΙΩΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΑΣΤΕΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟ

 

«Μητέρα όλων των μαχών» η διεξαχθείσα στο στρατόπεδο της Δύναμης σύγκρουση σώμα με σώμα, στις 16.8.74

Τα τουρκικά βομβαρδιστικά και οι οβίδες των εχθρικών αρμάτων και του πυροβολικού «όργωσαν» στην κυριολεξία το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, όμως οι ήρωες υπερασπιστές του το προασπίστηκαν μέχρι τέλους, σαν νέοι «300 του Λεωνίδα». Τιμή και δόξα και αιώνιος έπαινος γι’ αυτούς…

 ΠΑΡΑΜΟΝΗ του Δεκαπενταύγουστου στην Κύπρο και οι μάχες δεν είχαν σταματήσει, παρά την εκεχειρία εδώ και εβδομάδες. Οι Τούρκοι προωθήθηκαν στα σωθικά του νησιού και είχαν ήδη καταλάβει μεγάλο μέρος του. Η Εθνική Φρουρά, βαριά χτυπημένη από τα στίφη του Αττίλα, συνέχιζε να δίνει μια απέλπιδα μάχη μπροστά στις χιλιάδες Τούρκους αιμοδιψείς εισβολείς. Έσφαζαν βίαζαν, έκαιαν, όπως ακριβώς κάνουν πάντα οι Τούρκοι όταν επελαύνουν: Καίνε και καταστρέφουν. Η κατάρα της Ασίας έπεσε βαριά στην Κύπρο…

Παρέμειναν να φυλάνε Θερμοπύλες ΑΠΟ τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου, το πυροβολικό και η αεροπορία των Τούρκων άρχισαν να βομβαρδίζουν μανιασμένα το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Ακολούθησαν όπλα καμπύλης τροχιάς, όλων των διαμετρημάτων, και άρματα μάχης. Μέσα στο στρατόπεδο της Δύναμης βρίσκονταν ο 2ος Λόχος του 1ουΤ.Π., με Διοικητή τον Υπολοχαγό Ηλία Κωνσταντούλα, ο 4ος Λόχος του 2ου Τ.Π., με Διοικητή τον Κύπριο Λοχαγό Λούη Ιωαννίδη, ο Λόχος Διοικήσεως με Διοικητή τον Ταγματάρχη Σπυρίδωνα Δελλή, και μια διμοιρία όλμων με Διοικητή τον ΥπολοχαγόΣτέφανο Πίο. Διοικητής και των τριών Λόχων ήταν ο Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ Αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρόπουλος. Εναντίον των νέων αυτών «Τριακοσίων» επετέθησαν η ΤΟΥΡΔΥΚ, ολόκληρο το 50ό Σύνταγμα Πεζικού των Τούρκων, με άρματα μάχης από κάθε κατεύθυνση.

 ΟΙ΄Ελληνες γίγαντες παρέμειναν στις θέσεις τους, για να υπερασπίσουν το στρατόπεδό τους. Για την τιμή των όπλων και την αιώνια δόξα της Ελλάδας! Έμειναν εκεί, στα ατομικά τους ορύγματα, αποφασισμένοι να πεθάνουν μέχρι ενός…Η μάχη άνιση, πέρα από κάθε φαντασία! Γνώριζαν ότι όλα πλέον είχαν χαθεί για την Κύπρο και πως τις επόμενες ώρες οι μάχες θα σταματούσαν πλέον στο μαρτυρικό νησί. Οι λυσσασμένοι Τούρκοι ήθελαν πάση θυσία να καταλάβουν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, αλλιώς δεν θα σταματούσαν τον πόλεμο! Ξεχύθηκαν τα βομβαρδιστικά F-104, αδειάζοντας τις Ναπάλμ πάνω στους «300» ήρωες της ΕΛΔΥΚ, ενώ το βαρύ πυροβολικό τους «καλλιεργούσε» τη γη μέσα στο στρατόπεδο…

Η τουρκική επίθεση αρχίζει

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ επίθεση ξεκίνησε κατά κύματα. Οι Τούρκοι, καλυπτόμενοι από άρματα μάχης, επιτίθεντο, θερίζονταιν όμως σαν στάχυα από τους «300» λέοντες της ΕΛ.ΔΥ.Κ και οπισθοχωρούν με βαρύτατες απώλειες. Στις τρεις το απόγευμα, ο 4ος Λόχος δέχεται σφοδρή επίθεση στα πλευρά του από ολόκληρο Τάγμα Τούρκων, αλλά οπισθοχωρούν άτακτα, αφήνοντας και πάλι δεκάδες νεκρούς μπροστά στα ελληνικά χαρακώματα. Να πώς περιγράφει την τουρκική επίθεση ο στρατιώτης της 103 σειράς του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ, Αστέριος Κυριακόπουλος, από την Λάρισα:

«Ξαφνικά, μέσα στην κόλαση και το μακελειό που βλέπαμε μπροστά μας, συνέβη κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Διακόσιοι και πλέον Τούρκοι, λίγο πιο αριστερά μας, άρχισαν να τρέχουν εναντίον μας σαν τρελοί! Δεν τους είχαμε δει πριν αυτούς τους Τούρκους και αιφνιδιαστήκαμε πολύ. Βλέπαμε να έρχονται κατά πάνω μας, οπότε ο Βαρελτζής και ο Σιμίτας, δυο πανάξια λεβεντόπαιδα, σηκώθηκαν αιφνιδιαστικά όρθιοι στο όρυγμα και άρχισαν να ρίχνουν, θερίζοντας τους Τούρκους. Έκπληκτος τότε, είπα στον Μάριο Βολακάκη «πάει, θα μας πιάσουν σαν τα ποντίκια μέσα στα ορύγματα»…

»ΟΙ Βαρελτζής και Σιμίτας πολεμούσαν γυμνοί από την μέση και πάνω προκαλώντας τον όλεθρο στους επιτιθέμενους Τούρκους. Ενώ όλοι οι άλλοι αιφνιδιαστήκαμε, αυτοί συνέχιζαν το βιολί τους ρίχνοντας ασταμάτητα στο κοπάδι των Τούρκων. Πυροβολούσαν, γέμιζαν και ξαναγέμιζαν σαν να μην συνέβαινε τίποτα, αψηφώντας τελείως το θάνατο. Η οπισθοχώρηση των Τούρκων που ακολούθησε, εξελίχθηκε σε άτακτη φυγή. Προηγουμένως, μια βολή άρματος έκοψε στη μέση τον Σιμίτα, ο Βαρελτζής, όμως, γλίτωσε. Αυτοί οι δύο άνδρες και μόνο, γύρισαν πίσω και τους 200 Τούρκους που έκαναν έφοδο!.. Αυτοί ήταν οι πραγματικοί Έλληνες, που οι Τούρκοι δεν τους νίκησαν ποτέ!..»

Δεκαπενταύγουστος καμίνι

ΞΗΜΕΡΩΣΕ της Παναγίας και οι Τούρκοι ξεκίνησαν να συλλέξουν τους εκατοντάδες νεκρούς τους κοντά στις δικές τους γραμμές. Να πλησιάσουν τις δικές μας δεν το τόλμησαν. Η χθεσινή τους ήττα και τα δεινά που πέρασαν, τους απέτρεψαν. Όμως, γύρω στις 10.30 το πρωί της 15ης Αυγούστου, άρχισαν και πάλι ισχυρότατοι τουρκικοί βομβαρδισμοί από αέρος και απανωτές βολές με βαριά πυροβόλα και όλμους, ενώ τα άρματα, τα οποία ολοένα και πλησίαζαν, ξερνούσαν φωτιά και ατσάλι, αλλά, στη συνέχεια, οπισθοχωρούσαν. Οι βομβαρδισμοί επαναλαμβάνονταν κατά διαστήματα μέχρι που βράδιασε. Όταν ήρθε η νύχτα και το σκοτάδι κάλυψε τους εμπολέμους, νεκρική σιγή επικράτησε στις αντιμαχόμενες πλευρές.

ΟΜΩΣ, ένα κακό προαίσθημα κρατούσε ξύπνιους πολλούς ΕΛΔΥΚάριους. Άκουγαν όλη την ημέρα τους αξιωματικούς τους να ζητούν ενισχύσεις από το ΓΕΕΦ, αλλά να λαμβάνουν πάντα αρνητικές απαντήσεις. Στις γύρω περιοχές του στρατοπέδου δεν παρουσιαζόταν καμιά κίνηση. Είχαν σταλεί μικρές αναγνωριστικές περίπολοι να ελέγχουν τα πέριξ, μήπως και οι Τούρκοι μάς κυκλώσουν. Πλήρης σιγή, λοιπόν, παντού.

ΕΚΕΙΝΟ το βράδυ, οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ. ανακάλυψαν στο στρατόπεδο λίγα ψωμιά και μερικά κουτιά από ζαχαρούχο γάλα. Έφαγαν όσοι πρόλαβαν από λίγο. Ήταν μια νύχτα που φαινόταν ατελείωτη. Βαριά η ατμόσφαιρα, την οποία επέτεινε η δυσωδία των εκατοντάδων νεκρών Τούρκων στρατιωτών, που βρίσκονταν πλησίον του στρατοπέδου.

16 Αυγούστου, η αποφράδα μέρα

ΞΗΜΕΡΩΣΕ η 16η Αυγούστου και οι Τούρκοι άρχισαν να δείχνουν πολύ μεγάλη κινητικότητα. Με τα μάτια έξω από τις κόγχες, οι «300» παρακολουθούσαν επισταμένα τις κινήσεις τους. «Θα επιτεθούν», πρόβλεπαν όλοι. Πράγματι, σε λίγο άρχισε να τρέμει η γη από την μαζική κινητοποίηση των αρμάτων και των βαρέων όπλων των Τούρκων.

ΗΤΑΝ 8.30 το πρωί, όταν δεκάδες τουρκικά αεροσκάφη άρχισαν ανενόχλητα να βομβαρδίζουν εκ νέου το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.Έριχναν κάθε είδους βόμβες, ρουκέτες και τις φρικτές «Ναπάλμ». Ακολούθησε το πυροβολικό και οι όλμοι. Οι Τούρκοι προχωρούσαν από δύο κατευθύνσεις. Από τον Γερόλακκο και από το Κιόνελι. Απόσταση 800 μέτρων από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Προηγούνταν τα άρματα και ακολουθούσε πλήθος πεζοπόρων τμημάτων, τα οποία είχαν ενισχυθεί με νέα ξεκούραστα τμήματα καταδρομών. Ήταν φανερό, ότι οι Τούρκοι εκείνη την ημέρα, είχαν αποφασίσει πως θα θυσίαζαν τα πάντα για να καταλάβουν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Πίστευαν πως μέσα σ’ αυτό υπήρχαν πάνω από 1000 αμυνόμενοι στρατιώτες, όση και η κανονική δύναμη του ελληνικού αποσπάσματος. Αλλά, δεν ήταν έτσι.

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, τα τμήματα από την κατεύθυνση του Κιόνελι σταμάτησαν την προέλασή τους, υποστηρίζοντας τα τμήματα που προέλαυναν από την πλευρά του Γερόλακκου. Την επίθεσή τους θα δέχονταν ο 4ος Λόχος και ο Λόχος Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ. Και την ώρα εκείνη ακριβώς, ήταν που άρχισε το πυροβολικό της Εθνοφρουράς να βάλλει εναντίων των Τούρκων. Ήταν η 187 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, που με τα εύστοχα πυρά της σκόρπιζε τους Τούρκους, ενώ πολλά άρματα ανατινάχθηκαν. Παράλληλα, οι Τούρκοι δέχονταν και τα εύστοχα πυρά των ΕΛΔΥΚάριων. Χωρίς αναπαμό . Και η επίθεσή τους άρχισε τότε να κλονίζετε σοβαρά. Σταμάτησαν, όμως ταυτόχρονα, από άγνωστη αιτία, και τα δραστικά πυρά της Μοίρας Πυροβολικού. Οι Τούρκοι δεν πίστευαν στα μάτια τους. Κι αυτό περίμεναν οι Τούρκοι, που με 40 βαριά άρματα και τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού ξεχύθηκαν κατά της ΕΛΔΥΚ. Τρία μηχανοκίνητα τάγματα Τούρκων επιτίθεντο από την πλευρά του Γερόλακου και άλλα δύο από την πλευρά της ΤΟΥΡΔΥΚ, ενώ η τουρκικά αεροπορία, με πρωτοφανή μανία, ανέσκαπτε το έδαφος και πολυβολούσε οτιδήποτε κινούνταν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.

«Απάνω τους, λιοντράρια μου!..»

ΗΤΑΝ μεσημέρι, όταν οι ορδές του Αττίλα εκδήλωσαν την επίθεσή τους εναντίων των υπερασπιστών του στρατοπέδου. Ο ανθυπασπιστής Παπαλάμπρου, του Λόχου Βαρέων Όπλων, φώναζε τότε συνεχώς και οι κραυγές τους έφταναν μέχρι το Κιόνελι:

– Απάνω τους, λιοντάρια μου!..

Στη συνέχεια, τόσο ο Παπαλάμπρου, όσο και ο ανθυπασπιστής Κέντρας, αχώριστοι φίλοι πάντα, πέρασαν μαζί στο πάνθεο των αθανάτων. Σήκωσαν μεγάλο μέρος της τουρκικής επίθεσης. Με τα αντιαρματικά στα χέρια, έβαλαν ακατάπαυστα εναντίων των τουρκικών αρμάτων. Χτυπούσαν, κυριολεκτικά, από απόσταση αναπνοής. Ο Κέντρας έπεσε αρχικά βαριά τραυματισμένος, ενώ πλάι του ο Παπαλάμπρου συνέχιζε μόνος του να μάχεταιμέχρι που κι αυτός έβαψε με το αίμα του την κυπριακή γη…

Μαστουρωμένοι οι Τούρκοι στρατιώτες

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, τα τουρκικά άρματα έφτασαν στο βόρειο ύψωμα, που υπερασπιζόταν ο Λόχος Διοικήσεως. Κόλαση πυρός! Φρίκη. Η κατάσταση ξεπερνά κάθε περιγραφή! Τα τουρκικά άρματα κτυπούν-ανατινάζουν τους σύγχρονους Λεωνίδες σχεδόν εξ επαφής… Τούρκοι στρατιώτες μπαίνουν στο ύψωμα, οπότε ξεκινά μάχη σώμα με σώμα. Είναι τέτοια η κατάσταση, που τα άρματα χτυπούν όλα και παντού, ακόμη και τους δικούς τους στρατιώτες! Οι ΕΛΔΥΚάριοι λέοντες ξεπετάγονται από τα ορύγματά τους και πολεμούν με πάθος και απίστευτη τρέλα. Σκοτώνουν ακατάπαυστά Τούρκους! Πολλοί δέχονται απανωτές ριπές, όμως δεν πέφτουν, συνεχίζουν!..

Η χρήση ινδικής κάνναβης το πρωί της επίθεσης, που επιβλήθηκε στα επιτιθέμενα τμήματα πεζικού των Τούρκων, τους έκανε να μην υπολογίζουν κανένα κίνδυνο. Και τότε οι ΕΛΔΥΚάριοι, βγαίνουν από τα ορύγματά τους και με τις λόγχες εφ όπλου, πιάνονται στα χέρια με πάταγο με τους Τούρκους. Ανεβαίνουν πάνω στα άρματά τους και προσπαθούν να τους καρφώσουν με τις λόγχες, αφού, στο μεταξύ, είχαν σωθεί όλα τους τα πυρομαχικά! Τα άρματα λιώνουν ό,τι κινείται, Τούρκους και Έλληνες μαζί, ενώ τα αεροσκάφη συνεχίζουν να χτυπούν την ελληνοτουρκική πλέον μάζα αδιάκριτα!..

Μόνος εναντίον άρματος!

Οι συνθήκες που επικρατούσαν την ώρα εκείνη είναι έξω από κάθε περιγραφή, όμως τα ουρλιακτά του λοχαγού Σταυριανάκου μπόρεσαν να καλύψουν ολόκληρη την οχλοβοή και τον πάταγο της μάχης:

-Ας μας πατήσουν!..Ούτε βήμα πίσω!..

Πάγωσαν το αίμα στις φλέβες των Τούρκων οι κραυγές του λοχαγού, που έτρεχαν να κρυφτούν στα ορύγματα και τα λαγούμια από όπου βγήκαν τα λιοντάρια της ΕΛΔΥΚ. Σκηνές αποκάλυψης! Στιγμιότυπα μαχών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου!

• Ο Σταυριανάκος ορμά μόνος του και άοπλος κατά ενός άρματος! Το σταματά με τις ιαχές του, όμως ο πολυβολητής του πυροβολεί από μικρή απόσταση και αποκεφαλίζει τον Σταυριανάκο!

ΤΟ πρώτο κύμα των Τούρκων στρατιωτών σχεδόν εξολοθρεύτηκε πλήρως. Δεύτερο κύμα ακολούθησε αμέσως. Μπήκε στις συγκρούσεις σώμα με σώμα, σαν μεθυσμένο. Τούρκοι πέφτουν τότε νεκροί από τα δικά τους πυρά, αλλά και από τις λόγχες των ΕΛΔΥΚαρίων! Η διμοιρία Σταυριανάκου πέφτει μαχόμενη, σχεδόν μέχρι ενός, οι διαταγές του, όμως, ισχύουν και μετά τον θάνατό του: «Ούτε ένα βήμα πίσω λιοντάρια μου!..»

Ένας εναντίον δεκάδων!

ΓΙΑ δύο ώρες, εκατοντάδες Τούρκοι στρατιώτες, άρματα μάχης, τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού και οι ήρωες του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ παρέμειναν μπερδεμένοι και μάχονταν λυσσαλέα. Οι Τούρκοι εκατονταπλάσιοι, γι’ αυτό και τα λιοντάρια του Λόχου Διοικήσεως αποδεκατίστηκαν. Ελάχιστοι σώθηκαν, γιατί με τις λόγχες στα όπλα τους, είχαν εμπλακεί σε μάχη εναντίον άλλου κύματος Τούρκων που έπεφτε με μανία στον 4ο λόχο, δίπλα τους! Και τότε ακριβώς επικράτησε το πραγματικό χάος! Χάος, που είναι η μόνη λέξη που μπορεί να προσεγγίσει την πραγματικότητα. Αστράφτουν στην κυριολεξία οι λόγχες του λόχου και την ατμόσφαιρα δονούν ιαχές νίκης και πολεμικοί παιάνες…Τα άρματα δεν αργούν να περάσουν και να τσαλαπατήσουν με τις ερπύστριές τους, τους ΄Ελληνες μαχητές, ενώ το Πεζικό που ακολουθεί, πέφτει πάνω στις ελληνικές λόγχες. Ακολουθούν φοβερές μάχες σώμα με σώμα! Ένας, εναντίων δεκάδων! Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται…

ΘΕΡΙΣΤΗΚΑΝ σε λεπτά μέσα οι επιτιθέμενοι. Τα άρματα έκαναν κράτει! Ο 4ος λόχος τους κράτησε μακριά, όμως, τελικά, κυκλώνεται ολοκληρωτικά. Αλλά η μάχη δεν τελειώνει. Συνεχίζεται με μεγάλη σφοδρότητα! Στο μεταξύ, και ο 2ος λόχος κινδυνεύει να περικυκλωθεί, παρ’ όλο που παραμένει ακλόνητος και θερίζει τους Τούρκους ασταμάτητα. Άρματα εισχώρησαν κάποια στιγμή μεταξύ των δύο λόχων και χτυπούν στις πλάτες τους Έλληνες μαχητές. Τόση είναι η μανία των Τούρκοι, που χτυπιούνται απανωτά μεταξύ τους!.. Η νέα «Έξοδος του Μεσολογγίου»

Ο ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ Δελλής, εκτιμώντας τη δεινή κατάσταση που επικρατούσε και το επερχόμενο ολοκαύτωμα των στρατιωτών του, διατάζει, συντεταγμένη απαγκίστρωση και έξοδο από το στρατόπεδο. Στέλλει αγγελιοφόρους στον Λόχο Διοικήσεως, τον 4ο και το 2ο Λόχο, όλοι τους όμως πέφτουν νεκροί στον χαλασμό της μάχης. Τρέχει τότε μόνος του και εντελώς ακάλυπτος. Άοπλος και χωρίς κράνος και καταφέρνει να ελιχθεί ανάμεσα σε άρματα, τεθωρακισμένα, σε πάνοπλους Τούρκους και να οδηγήσει τα λιοντάρια του σε μια νέα έξοδο του Μεσολογγίου!

(*) Πιθανολογώ ότι ο βετεράνος εδώ έχει λανθασμένη αντίληψη διότι με βάση το βιβλίο του κ.Ταξχου  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ "ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 14-16/8/74"
 Οι Διοικητές των λόχων είχαν διαταγή από τον Στρατοπεδάρχη ότι δέν θα απαγκιστρωθούν παρά μόνο με δική του διαταγή το λέει ο στρατοπεδάρχης και το επιβεβαίωσε και ο Λούης Ιωαννίδης. Αν ήταν έτσι ο  κ.Δελής θα είχε κατηγορηθεί για ανηπακοή σε διαταγή και έκθεση σε κίνδυνο όλης της αμυντικής παράταξης. Η απαγκίστρωση διατάχθηκε από τον στρατοπεδάρχη στις 13.30 και μάλιστα μετά τον θάνατο του Σταυριανάκου.

ΔΥΟ λιοντάρια του 4ου λόχου, οι Στέφανος Κουτρούλης και Βασίλης Βάσιος, Χαλκιδικιώτες και οι δύο, αρνούνται να φύγουν! Ο Στέφανος ήταν ο γίγαντας του 4ου λόχου και αρνιόταν πεισματικά ν’ αποχωριστεί το πολυβόλο του. Οι τελευταίοι σύντροφοί του τον είδαν όρθιο να επιτίθεται εναντίων των Τούρκων και να χάνεται….Από τότε, είναι αγνοούμενος. Ο Βασίλης, μετά από τιτάνια μάχη και απίστευτες περιπέτειες, έπεσε αιχμάλωτος στα χέρια των Τούρκων. ΟΙ μάχες μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ μαίνονταν μέχρι τις τέσσερις το απόγευμα.Από τα απομεινάρια του 4ου και 2ου λόχου. Ο Ταγματάρχης Δελλής έσωσε όσους μπόρεσε με μια ηρωική έξοδο ανάμεσα στα τουρκικά άρματα και τις εκατοντάδες Τούρκους στρατιώτες. Η ΕΛΔΥΚ οχυρώθηκε στη συνέχεια λίγο πιο πίσω από το στρατόπεδό της. Οι Τούρκοι δεν τόλμησαν να τους επιτεθούν. Ήταν η τελευταία μάχη του πολέμου…

ΩΣ ύστατη ανάμνηση, οι διασωθέντες στρατιωτες της ΕΛΔΥΚ διατηρούν την κραυγή του Στέφανου Κουτρούλη να βρίζει και να κραυγάζει προς τους Τούρκους, ενώ το πολυβόλο του κροτάλιζε. Έριξε πλήθος ριπές και μετά…σιωπή. Ήταν η τελευταία ελληνική κραυγή, η τελευταία πολεμική ιαχή, από χείλη ελληνικά, που σκέπασε σαν βροντή ολόκληρη την Κύπρο…Αυτοί ήσαν οι ΄Ελληνες προασπιστές του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, που οι Τούρκοι δεν τους νίκησαν ποτέ..

Και το τελευταίο συγκλονιστικό και αποτρόπαιο: Τόση ήταν η μανία των Τούρκων, που αποκεφάλισαν σχεδόν όλα τα σκηνώματα των Ελλήνων στρατιωτών μέσα στο μαρτυρικό τους στρατόπεδο. Τα φωτογράφησε κρυφά ένας δημοσιογράφος του Μπι Μπι Σι, ο οποίος και ανέφερε στο ρεπορτάζ του: «Τέτοια άνιση μάχη, δεν έχει συμβεί στα παγκόσμια χρονικά. Τέσσερις μέρες κράτησε. Δεν θα με πιστεύει κανένας».

Πηγή : EGERSIS