ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ-Eνα σύντομο ιστορικό της.

Τον Ιούλιο του 1974 τμήματα της Εθνικής Φρουράς χρησιμοποιήθηκαν από το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών στο Πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου. Η σύγκρουσή της με τις δυνάμεις που υποστήριζαν τον Πρόεδρο Μακάριο, αλλά και με το σύνολο σχεδόν του Ελληνικού Κυπριακού λαού,
εξασθένησε την Εθνική Φρουρά σε βαθμό που δεν ήταν ικανή να αντιμετωπίσει με επιτυχία στις 20 Ιουλίου1974 τα τουρκικά στρατεύματα, που εισέβαλαν στην Κύπρο, με αφορμή την κατάλυση της συνταγματικής τάξης και με πρόφαση τη προστασία των Τουρκοκυπρίων.


Σύμφωνα με τα άρθρα 129 έως 132 του Συντάγματος του 1960 της Κυπριακής Δημοκρατίας, συγκροτήθηκε αμέσως μετά την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας, στρατός της Δημοκρατίας αποτελούμενος από 2000 άνδρες, από τους οποίους το 60% ήταν Ελληνοκύπριοι και το 40% Τουρκοκύπριοι. Η στρατιωτική θητεία δεν ήταν υποχρεωτική, πλην όμως μπορούσε να επιβληθεί μόνο με κοινή συμφωνία του Προέδρου (Ελληνοκύπριου) και του Αντιπροέδρου (Τουρκοκύπριου).
Με τα γεγονότα του Δεκέμβρη 1963-64, οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν το νόμιμο στρατό, στα πλαίσια της ανταρσίας τους εναντίον του κράτους. Παράλληλα και λόγω των απειλών της Τουρκίας για λήψη στρατιωτικών μέτρων μεταφέρθηκε στην Κύπρο Ελληνική Μεραρχία και δημιουργήθηκε η Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Άμυνας Κύπρου (ΑΣΔΑΚ), η οποία λειτούργησε μέχρι το τέλος του 1967, περίοδο κατά την οποία απομακρύνθηκε η Μεραρχία από την Κύπρο.
Ταυτόχρονα (1963) δημιουργήθηκε το Ειδικό Μικτό Επιτελείο Κύπρου (ΕΜΕΚ), το οποίο το 1964 πήρε την ονομασία Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς. Τον Ιούνιο του 1964 ψηφίσθηκε από την Κυπριακή Βουλή ο νόμος 20 «Περί Εθνικής Φρουράς» με τον οποίο καθιερώθηκε η υποχρεωτική στράτευση και άρχισε η ουσιαστική συγκρότηση του ενεργού Κυπριακού Στρατού. Η στρατιωτική θητεία ορίσθηκε στους 18 μήνες.
H Εθνική Φρουρά στελεχώθηκε από Αξιωματικούς εξ Ελλάδος, οι οποίοι μαζί με τους εθελοντές, από τα έτη 1962-63 ανέλαβαν την οργάνωση και την εκπαίδευση του προσωπικού της.
Τον Αύγουστο του 1964 η Εθνική Φρουρά αντιμετώπισε, μεταξύ άλλων, την πρώτη σοβαρή στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας, η οποία εκδηλώθηκε με αεροπορικές επιθέσεις στην περιοχή της Τηλλυρίας και του Κόλπου Ξερού, ενώ το 1967 δυνάμεις της Εθνοφρουράς επενέβησαν στην κρίση που εκδηλώθηκε στην περιοχή Κοφίνου.
Τον Ιούλιο του 1974 τμήματα της Εθνικής Φρουράς χρησιμοποιήθηκαν από το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών στο Πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου. Η σύγκρουσή της με τις δυνάμεις που υποστήριζαν τον Πρόεδρο Μακάριο, αλλά και με το σύνολο σχεδόν του Ελληνικού Κυπριακού λαού,
εξασθένησε την Εθνική Φρουρά σε βαθμό που δεν ήταν ικανή να αντιμετωπίσει με επιτυχία στις 20 Ιουλίου1974 τα τουρκικά στρατεύματα, που εισέβαλαν στην Κύπρο, με αφορμή την κατάλυση της συνταγματικής τάξης και με πρόφαση τη προστασία των Τουρκοκυπρίων.
Κατά τις δύο φάσεις της τουρκικής εισβολής (20-23 Ιουλίου και 14-19 Αυγούστου 1974), η Εθνική Φρουρά βρέθηκε για πρώτη φορά μπροστά στο υπέρτατο καθήκον, να υπερασπισθεί την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέσα σε συνθήκες διχασμού προέβαλε σθεναρή αντίσταση και έδωσε σκληρές μάχες, όπως στην περιοχή Κερύνειας και του αεροδρομίου Λευκωσίας, προκαλώντας στον εισβολέα σημαντικές απώλειες και καταρρίπτοντας σημαντικό αριθμό αεροσκαφών.
Έκτοτε βρίσκεται συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση με τις Τουρκικές δυνάμεις εισβολής.
Από το 1974 και μέχρι σήμερα, η Εθνική Φρουρά επιτέλεσε και συνεχίζει να επιτελεί σημαντικό έργο. Ακολουθώντας και εκμεταλλευόμενη τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις και στελεχούμενη συνεχώς από άρτια εκπαιδευμένα στελέχη, που αποστέλλονται για εκπαίδευση σε στρατιωτικές σχολές της Ελλάδας και του εξωτερικού, η Εθνική Φρουρά έχει σήμερα καταστεί μια υπολογίσιμη και αξιόμαχη αποτρεπτική δύναμη, με υψηλό βαθμό εκπαίδευσης.
Πέρα από το καθαρά στρατιωτικό της έργο, η Εθνική Φρουρά συμμετέχει και σε άλλες δραστηριότητες και επιτελεί κοινωνικό έργο, όπως η συνδρομή στην καταπολέμηση πυρκαϊών, αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και εθελοντική προσφορά αίματος, χωρίς να παραγνωρίζεται η συμβολή της στη διαπαιδαγώγηση και διάπλαση του χαρακτήρα των νέων.
Ως έμβλημα της Εθνικής Φρουράς καθιερώθηκε από την ίδρυσή της το 1964 ο Δικέφαλος Αετός σε κίτρινο φόντο, ο οποίος συμβολίζει την οικουμενικότητα του ελληνικού πνεύματος.
Ο δικέφαλος αετός, από αρχαιοτάτων χρόνων, αποτελούσε μυστικό σύμβολο του Ελληνισμού. Στην αρχαία μυθολογία, ήταν το κατ’ εξοχήν θείο και ουράνιο πτηνό, βοηθός και προστάτης του Δία.
Ως σύμβολο εξουσίας, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Συμβόλιζε τη διπλή κυριαρχία των βυζαντινών αυτοκρατόρων στην Ευρώπη και στην Ασία. Με τα δύο κεφάλια να κοιτάζουν περήφανα δεξιά και αριστερά, ήθελαν να δείξουν ότι η κεντρική εξουσία έχει εξίσου στραμμένη την προσοχή της προς τους δύο κόσμους, ανατολή και δύση.
Ως Χριστιανικό σύμβολο, αποτελεί το επίσημο έμβλημα των Πατριαρχείων και του συνόλου των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
http://www.army.gov.cy/index.php?id=11

Το σήμερα της Εθνικής Φρουράς το περιγράφει ανάγλυφα ο Κος ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΑΥΡΟΥ σε άρθρο του στην
στήλη ΕΙΡΗΣΘΩ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ:

Κ Α Π Ο Τ Ε φτάνουν σε τέτοια χάλια, κρίσιμοι και ζωτικοί της πατρίδας τομείς, όπως η άμυνα και η Εθνική Φρουρά, που ακόμα και η αρθρογραφία κινδυνεύει να αποβεί… καταστροφικότερη! Να επιδεινώσει και να χειροτερέψει δηλαδή τα πράγματα, αντί να προκαλέσει τη βελτίωσή τους. Και τούτο διότι, στη μακρά περίοδο της παρακμής που περνά ο τόπος, οι εκλελεγμένοι από τον λαό αρμόδιοι, Κυβέρνησης και Βουλής, αποδεικνύονται, εν τέλει, αναποτελεσματικοί και ανίκανοι να συγκρατήσουν και να περισώσουν τα πράγματα. Έτσι, εάν η σημερινή αρθρογραφία καταπιαστεί με την ογκούμενη, Δόλια Φυγοστρατία, για να εκθέσει ένα προς ένα τα κακώς προηγηθέντα και τα κακίστως συμβαίνοντα, προκειμένου να στηλιτεύσει την ίδια την πράξη ως αντιβαίνουσα στη φιλοπατρία, αποβαίνει η ίδια η αρθρογραφία, στο τέλος, άθελά της κι αντίθετα από τις προθέσεις της, «διαφημιστική» της φυγοστρατίας…

Διότι, όταν καθηκόντως καταγγέλλεις, με όση δύναμη έχει μία στήλη εφημερίδας, πόσο αφύλακτες άφησαν οι αρμόδιοι τις τρύπες Δόλιας Φυγοστρατίας, για τους όποιους δόλιους επιτήδειους, μέχρι να σπεύσουν οι αρμόδιοι (αν δεήσουν να σπεύσουν) για να τις κλείσουν, το άρθρο υπόδειξης, λειτουργεί και ως… διαφήμιση των προσφερομένων προς φυγοστρατία «τρυπών»!

Α Π Ο Τ Ε Λ Ε Ι κατάντια. Προϊόν και συνέπεια της γενικότερης περιφρόνησης και απαξίωσης που η πολιτεία επιδεικνύει απέναντι στην Ε.Φ. τις τελευταίες 5ετίες. Προϊόν της γενικότερης κοινωνικής παρακμής. Η οποία παράγει αύξηση των εξαρτημένων από τα ναρκωτικά νεολαίων. Αύξηση των εγκληματικών συμπεριφορών. Αύξηση των προβλημάτων ενδο-οικογενειακής βίας. Αύξηση της πελατείας ψυχολόγων και ψυχιάτρων… Όλα αυτά αποτελούν, τρόπον τινά, συγκοινωνούντα δοχεία. Και η πρώτιστη ευθύνη βαραίνει τους πολιτικούς ηγέτες, τα κόμματα, τα ΜΜΕ και τους άλλους παράγοντες παιδείας…

Α Π Ε Μ Ε Ι Ν Ε στην προσωπική τιμή και την αξιοπρέπεια, τη φιλοπατρία και τον αυτοσεβασμό των συγκεκριμένων πλέον οικογενειών, που ευτυχώς ακόμα αποτελούν την πλειοψηφία, να στέλνουν με υπερηφάνεια τα 18χρονα αγόρια τους να υπηρετήσουν λεβέντες την Εθνική Φρουρά. Οικογενειών που θλίβονται πραγματικά όταν για λόγους πέραν της θελήσεώς τους, ένα από τ’ αγόρια τους κριθεί αδύναμο να υπηρετήσει θητεία. Οικογενειών που συνεχίζουν συνειδητά να πιστεύουν ότι η ένοπλη άμυνα της πατρίδας δεν αποτελεί μόνο κοινό καθήκον όλων των δυναμένων να φέρουν όπλα πολιτών. Αποτελεί, ταυτόχρονα, Δικαίωμα και Αξίωση που κάθε ευσυνείδητος πολίτης απευθύνει προς την ίδια την πολιτεία και τους άρχοντές της στην Κυβέρνηση και στη Βουλή.