Τίμησαν τη μνήμη του ΗΛΙΑ ΤΟΥΛΗ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΒΡΟΧΩΡΙΑΝΟΥ πεσόντων Καταδρομέων του 1974

Ρεπορτάζ: Γιώργος Λαμπράκης
Η χαροκαμένη μάνα του Καταδρομέα Ηλία Τούλη ξεσπά... 39 χρόνια μετά τη θυσία του παιδιού της στη μαρτυρική Κύπρο, η 93χρονη πλέον γυναίκα περιμένει απαντήσεις... Στα ίδια βασανιστικά ερωτήματα που απασχολούν εκατοντάδες οικογένειες στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

 Ήρθαν από τη Κύπρο και μου ζήτησαν να δώσω αίμα για να αναγνωριστούν τα οστά του παιδιού μου... Πως θα τα αναγνωρίσουν, αφού το παιδί μου κάηκε, δεν έμεινε τίποτα από αυτά τα παλικάρια! Μετά μου έφερα τρία οστά να θάψω, δεν τα πήρα, δεν ήξερα σε ποιον ανήκουν, τους τα έδωσα πίσω... Τι να τα κάνω τα ξένα οστά;



Ζω ένα βίο αβίωτο... Η πολιτεία μας ξέχασε, δεν ήρθε ποτέ κανείς να μου πει τίποτα το παιδί μου που έπεσε για την πατρίδα. Το μνημείο για το παιδί μου το έφτιαξα μόνη μου, για να θυμούνται τη θυσία του και να τον μνημονεύουν όταν εγώ θα έχω φύγει από τη ζωή, λέει με βουρκωμένα μάτια η μητέρα του Καταδρομέα.

Το Γιατί, πλανάται πάνω από τα μνήματα των πεσόντων στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας στη Κύπρο, αλλά και σε κάθε πόλη και χωριό της χώρας που έχει ως σημείο αναφοράς την θυσία των Ελλήνων καταδρομέων και των Ιπταμένων που συμμετείχαν στην αποστολή Νίκη, την μεταφορά των επίλεκτων της Α' Μοίρας Καταδρομών στη φωτιά του πολέμου, στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας τον Ιούλιο του 1974.

 

ΥΠΓΟΣ  ΦΘΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

Ήμασταν στο Μάλεμε, υπηρετούσαμε στην Α' Μοίρα Καταδρομών, διοικητής μας ήταν ο Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου, όταν έγινε η εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου του 1974... Σε όλη τη χώρα ξεκίνησε η γενική επιστράτευση, ενώ η Μονάδα μας τέθηκε σε επιφυλακή. Την επόμενη μέρα το μεσημέρι, πήραμε εντολή να ετοιμαστούμε και να αναχωρήσουμε για το αεροδρόμιο της Σούδας όπου από εκεί θα μεταβαίναμε το ίδιο κιόλας βράδυ στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας με τα μεταγωγικά αεροσκάφη Νοράτλας, λέει συγκινημένος ο Βασίλης Φθενός, ο οποίος υπηρετούσε με το βαθμό του υπολοχαγού στην Α' Μοίρα Καταδρομών.

Φύγαμε από τη Σούδα 17 αεροπλάνα, γεμάτα με Καταδρομείς έτοιμους να πέσουν στη φωτιά του πολέμου, το ηθικό μας ήταν στα ύψη, ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε και ήμασταν έτοιμοι, λέει χαρακτηριστικά. Στη πορεία για τη Λευκωσία, δύο αεροσκάφη έχασαν τον προσανατολισμό τους, όπως τουλάχιστον είπαν μετά οι υπεύθυνοι, ελπίζω να έγινε όντως έτσι τα πράγματα, σημειώνει με νόημα ο βετεράνος Καταδρομέας.

Και συνεχίζει: Στη Λευκωσία φτάσαμε 15 αεροπλάνα, μέσα σε μια κόλαση πυρός... Δυστυχώς ένα αεροσκάφος καταρρίφθηκε από φίλια πυρά καθώς τα αντιαεροπορικά όπλα δεν είχαν δεσμευτεί εγκαίρων και μας πέρασαν για Τούρκους και χάθηκαν όλοι πλην ενός, ο Καταδρομέας Θανάση Ζαφειρίου ο οποίος επέβαινε στο μοιραίο Νοράτλας πήδηξε από το αεροπλάνο την τελευταία στιγμή και έζησε από θαύμα. Και σε άλλα αεροπλάνα που χτυπήθηκαν υπήρχαν νεκροί και τραυματίες. Ανασυγκροτηθήκαμε και στο προσκλητήριο που ακολούθησε πολλοί δεν ήταν ανάμεσά μας. 

Αναλάβαμε αποστολές, όπως την προστασία του αεροδρομίου της Λευκωσίας το οποίο κρατήσαμε έπειτα από σκληρή μάχη. Οι Τούρκοι το ήθελαν και κινήθηκαν για την κατάληψή του, όπως πήραν την απάντηση που έπρεπε από της Καταδρομείς της Α΄ Μοίρας. Το παραδώσαμε στο προσωπικό του ΟΗΕ, όταν απωθήσαμε τους Τούρκους, διαφορετικά κανείς δεν ξέρει πια θα ήταν η τύχη ολόκληρης της Λευκωσίας αν έπεφτε το αεροδρόμιο στα χέρια τους.

Ο Βασίλης Φθενός (ο οποίος διακρίνεται στην παραπάνω φωτογραφία καθήμενος πρώτος από τα δεξιά) αναφέρεται και στις επιχειρήσεις της Μοίρας κατά τη διάρκεια της δεύτερης φάσης της εισβολής, όταν και πάλι οι Καταδρομείς κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους: Επιχειρήσαμε και στον Αττίλα 2 όταν οι Τούρκοι προσπάθησαν να κυκλώσουν την Λευκωσία με επιτυχία, δεν τους αφήσαμε να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους. Η Α΄ Μοίρα Καταδρομών δεν είχε καμία απώλεια στα πεδία των μαχών αυτών... Αν δεν είχαμε την τραγωδία με αεροσκάφος κατά την διάρκεια της μεταφοράς μας στην Κύπρο, θα μιλάγαμε σήμερα για μια μεγάλη επιτυχία...

Τίμησαν τους πεσόντες Καταδρομείς

Με ευλάβεια και ευγνωμοσύνη, η δημοτική αρχή Μαλεβιζίου και οι οικογένειες των καταδρομέων Ηλία Τούλη στο Μάραθος και Νικολάου Καβροχωριανού στη Μονή, τίμησαν τη μνήμη των δυο Ηρώων που έχασαν τη ζωή τους το καλοκαίρι του 1974 στα τραγικά γεγονότα της Κύπρου.
Ο δήμαρχος Μαλεβιζίου Κώστας Μαμουλάκης αναφερόμενος στο μεγαλείο της θυσίας τους, αλλά και στο άδικο του χαμού τους, τόνισε: Τιμάμε σήμερα τη μνήμη δυο Ηρώων, του λοχία καταδρομών Νικολάου Καβροχωριανού και του καταδρομέα Ηλία Τούλη. Δυο καταδρομέων που χάθηκαν άδικα μαζί με συναδέλφους, στα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού του '74 στην Κύπρο. Αποτίουμε το φόρο τιμής που τους αξίζει και δεσμευόμαστε να διατηρήσουμε για πάντα ζωντανό στη μνήμη μας το μεγαλείο της θυσίας τους και να το μεταδίδουμε από γενιά σε γενιά, έτσι ώστε όλοι να μαθαίνουν για τους ήρωες και την ιστορία αυτού του τόπου.
Ο πρώην δήμαρχος Τυλίσου, συμπολεμιστής των νεκρών Ηρώων Βασίλης Φθενός αναφέρθηκε στο ιστορικό της μοιραίας νύχτας της 21ης Ιουλίου του 1974 και στα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν.
Παρόντες στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης ήταν ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, ο Υφυπουργός Εργασίας Β. Κεγκέρογλου, ο βουλευτής Ηρακλείου Ν. Μαριάς, ο Αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου Ευρ. Κουκιαδάκης, ο Περιφερειακός Δ/ντης Εκπαίδευσης Κρήτης Απ. Κλινάκης, οι αντιδήμαρχοι Θ. Κύρκος, Χ. Κουτσογιάννης και Γ. Αεράκης, ο πρώην δήμαρχος Τυλίσου Β. Φθενός, ο Ανώτερος Διοικητής Φρουράς Ηρακλείου Ταξίαρχος Γ. Ζαμπετάκης και εκπρόσωποι στρατιωτικών αρχών και σωμάτων ασφαλείας, οι πρόεδροι των οικισμών Φ. Κοκκινάκης και Γ. Πατραμάνης, εκπρόσωποι της Λέσχης Καταδρομέων, φορέων, συλλόγων και πολλοί κατοίκων των οικισμών.

Τιμούμε τη μνήμη αυτών των παιδιών, που ξεχάστηκαν από την πολιτεία. Το κράτος όλα αυτά τα χρόνια δεν αναγνώρισε ως όφειλε, τις θυσίες και τον αγώνα μας στην Κύπρο. Αυτό μας πληγώνει, δεν θέλω να πω κάτι άλλο πάνω σ' αυτό, λέει με πίκρα ο πρώην Καταδρομέας.

Στο Μάραθος συναντήσαμε τον Γιάννη Πρινάρη, θείο του Ηλία Τούλη, ο οποίος έκανε τη διαδρομή Αθήνα-Ηράκλειο για μια ακόμα φορά προκειμένου να βρεθεί κοντά στην αδερφή του και να τιμήσει τη μνήμη του ανιψιού του. 

Ο Ηλίας ήξερε ότι θα πάει να πολεμήσει και ήταν με το χαμόγελο στα χείλη, ήταν παλικάρι! Ήταν το καλύτερο παιδί του χωριού και όλοι τον θυμούνται με αγάπη. Το κράτος; Το απόλυτο μηδέν... Δεν ήρθαν ποτέ στη χαροκαμένη αυτή μάνα να της πουν μια καλημέρα και ένα ευχαριστώ για τη θυσία του παιδιού της. Όπως δεν είπαν σε κανένα πατέρα και σε καμία μάνα που έχασαν τα παιδιά τους στην Κύπρο. Ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα για να τιμηθεί η μνήμη αυτών των παιδιών, έχει γίνει από τους βετεράνους Καταδρομείς και τις οικογένειές τους, μας λέει με οργή...

ΠΗΓΗ  PRISMANEWS.GR    Ρεπορτάζ: Γιώργος Λαμπράκης