ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙΚΚΟΥ Ο προτελευταίος αγνοούμενος του Ριζοκαρπάσου

Ακόμα ένας Ριζοκαρπασίτης στο πάνθεο των Αθανάτων

"Θυμάμαι που μου έλεγες ότι εβρίσκεστο σε μια έρημη πεδιάδα, χωρίς δέντρα, μόνο μια μικρή μοσφιλιά υπήρχε και αυτή ξερή. Σκάψατε ορύγματα στο έδαφος για να προφυλάγεστε. Απέναντι σας σε μικρή απόσταση βλέπατε τα τανκς των Τούρκων, τα ξεκινούσαν καθημερινώς και μούγκριζαν για να σας φοβίσουν. Εσείς μένατε εκεί ακλόνητοι, πιστοί στο καθήκον σας.Πιστεύατε απ’ ότι μου έλεγες ότι θα ερχόντουσαν τα ελληνικά αεροπλάνα να βοηθήσουν. Δεν ήρθαν ποτέ.Δεν ήξερες όμως αδερφέ μου ότι πίσω από εσάς, μακριά, σε ασφαλές μέρος εβρίσκοντο οι προδότες, οι οποίοι άνοιγαν το δρόμο στους Τούρκους να περάσουν, για να μοιράσουν την πατρίδα μας.

Ιωάννης Γιαννίκκου, του Μιχάλη και της Χριστίνας ετών 19, Από το Ριζοκάρπασον. Ο προτελευταίος αγνοούμενος του Ριζοκαρπάσου που ανευρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν τα οστά του. Συνεχίζει να παραμένει αγνοούμενος ο Νίκος κορκού. Ο Γιαννάκης εκτελέστηκε άγρια μαζί με άλους 6 ελληνοκυπρίους κοντά στο κατεχόμενο χωριό Αγιά βορειοανατολικά της Αθηένου.

Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1955. Άριστος μαθητής αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου τον Ιούνιο του 1973. Στις 23 Ιουλίου ανήμερα της γιορτής του Αγίου Θερίσου κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά. Ο μαύρος Ιούλιος του 1974 τον βρήκε να αντιστέκεται στις ορδές του Αττίλα στην περιοχή της Μιας Μηλιάς. Τελευταία φορά που θεάθηκε ζωντανός ήταν στις 14 Αυγούστου 1974. Έκτοτε μάταια οι γονείς του περίμεναν την επιστροφή του Γιαννάκη τους.

Έτσι δολοφόνησαν τον Γιαννάκη μας
Νεώτερες πληροφορίες σχετικά με την εκτέλεση του εθνικού ήρωα του Ριζοκαρπάσου. Το πάζλ που στήθηκε γύρω από την εξαφάνιση του Γιαννάκη μας είναι το ακόλουθο:

Ο Γιαννάκης Γιαννίκου κατά τον πόλεμο του 1974 εκτελούσε την στρατιωτική του θητεία στο πυροβολικό στον Καράολο σαν πυροβολητής στα αντιαρματικά εξάλιπρα.

Η εισβολή των Τούρκων στις 20 Ιουλίου το 1974 βρήκε τον Γιαννάκη να μάχεται εναντίον των Τούρκων από την έδρα της 173 ΜΑ/τΠ (Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού) του στο ΚΕΝ Αμμοχώστου. Απ’ εκεί έκαναν βολές κατά των τούρκων που που τους επιτίθεντο από το κάστρο της Αμμοχώστου.

Αρχές Αυγούστου μεταφέρθηκε μαζί με μέρος της μοίρας του στη περιοχή της Μιας Μηλιάς όπου μέσα στην καρδιά της πεδιάδας της Μεσαορίας στήθηκε η αμυντική γραμμή της ΕΦ. Στόχος της αμυντικής γραμμής ήταν η ανακοπή των εκατοντάδων αρμάτων των Τούρκων εισβολέων.

Όταν άρχισε την επίθεσή τους στις 14 Αυγούστου, μετά από άνιση και καταδικασμένη σε αποτυχία μάχη λόγω υπεροπλίας και υπεράριθμης υπεροχής του εχθρού η γραμμή της Μιας Μηλιάς έσπασε. Τότε οι περισσότεροι στρατιώτες μας αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς την Αμμόχωστο. Ο Γιαννάκης μαζί με άλλους στρατιώτες βρισκόταν σε φορτηγό στρατιωτικό όχημα μαζί με καμιά 15ριά άλλους στρατιώτες, οι πέντε ήταν της Μοίρας του. Κατευθύνονταν στην Αμμόχωστο για να μεταφέρουν 2 τραυματίες της Μοίρας τους. Το φορτηγό τελικά έσπασε οπότε αναγκαστικά κατέβηκαν όλοι και σταμάτησαν άλλο όχημα της ΕΦ τύπου Land Rover. Έβαλαν σε αυτό τους δύο πληγωμένους που είχαν μαζί τους. Στο μικρό όχημα ανέβηκε και ένα άτομο της Μοίρας του για να συνοδεύσει τους τραυματίες στο νοσοκομείο της Αμμοχώστου. Πράγματι Οι τραυματίες έφθασαν στο νοσοκομείο της Αμμοχώστου, για να βρεθούν μετά την εγκατάλειψη της πόλης, στο νοσοκομείο της Λάρνακας. Ο ένας εκ των δύο που ήταν και της Μοίρας του σε μερικές μέρες απεβίωσε.
Τις πιο πάνω πληροφορίες τις έδωσε ο μοναδικός επιζήσας που δεν ήταν άλλος από τον στρατιώτη συνοδό.

Ο Γιαννάκης μαζί με τους υπόλοιπους συνελήφθησαν από τους Τούρκους.
Στις 18/8/2007 βρέθηκαν τα οστά του Γιαννάκη και δεκατριών άλλων, μερικές δεκάδες μέτρα ανατολικά του τουρκοκυπριακού χωριού Αγιά μέσα σε ένα πηγάδι βάθους τριών μέτρων μαζί με 13 άλλα άτομα. Όλοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ με σφαίρες στο κεφάλι. Μετά οι βάρβαροι προσπάθησαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος τους βάζοντας φωτιά σε όλους ομαδικά. Απ’ ότι φαίνεται όμως η φωτιά έσβησε και δεν κάηκαν παρά μόνο τα ρούχα τους. Οι δώδεκα ήταν ταγμένοι ανατομικά ολόκληροι ενώ των δύο τα οστά ήταν διάσπαρτα στο πηγάδι. Ο Γιαννάκης δέχτηκε δύο σφαίρες στο λαιμό για να βγουν από τον κρόταφο. Άλλου άτομου που βρέθηκε στον ίδιο ομαδικό τάφο έλειπε μέρος του αριστερού του κρανίου πράγμα που υποδηλεί ότι μάλλον όλοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Τρία χρόνια μετά έγινε η ταυτοποίηση με την μέθοδο του DNA επτά ατόμων από τα δεκατέσσερα.
Αιωνίως Ριζοκαρπασίτης