ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΜΠΟΛΟΜΥΤΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 13/04/2008
΄Ηλθες στην Κύπρο στις 19 Ιουλίου του 1974 με την 107 Σειρά η οποία αντικατέστησε την 103 σειρά που επέστρεψε στην Ελλάδα για να απολυθεί από τις τάξεις του στρατού.
Εντάχθηκες στην Δύναμη του 2ου Λόχου του Συντάγματος της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου γνωστότερης ως ΕΛΔΥΚ και την επομένη μέρα 20 Ιουλίου δίχως ακόμη να προλάβεις να γνωρίσεις τους παλαιότερους συναδέλφους σου της 105 Σειράς και τους χώρους του στρατοπέδου μας, η πατρίδα και η ελευθερία σε κάλεσαν να υπερασπιστείς μαζί με τους υπόλοιπους άνδρες της ΕΛΔΥΚ, τα ιερά και τα όσια στο πεδίο της μάχης και της τιμής.
Η πατριωτική σου συνείδηση, η γαλουχημένη από τους άξιους γονείς και δασκάλους σου, δεν σου επέτρεψε να κάνεις τίποτε άλλο εκτός από αυτό που θεωρούσες ότι ήταν το καθήκον σου.
Ελαβες μέρος σε όλες τις μάχες που έδωσε η ΕΛΔΥΚ κατά την Α Φάση του ΑΤΤΙΛΑ, εναντίον των άνανδρων Τούρκων εισβολέων. Στις δύο επιθέσεις της ΕΛΔΥΚ στο Κιόνελι και στην επιτυχημένη άμυνα του στρατοπέδου μας όπου και έπεσες ηρωικά μαχόμενος στις 22 Ιουλίου από εχθρικό βλήμα όλμου, αποδεικνύοντας έτσι, τις από τα βάθη των αιώνων προερχόμενες αρετές του Ελληνα πολεμιστή, θάρρος, ανδρεία, ευψυχία, τόλμη, αυταπάρνηση, αυτοθυσία και τελικά θυσιάστηκες για την τιμή της πατρίδας και την ελευθερία του αδελφού Ελληνοκυπριακού λαού.
Και όμως η πατρίδα σε ξέχασε και όχι μόνο αυτό. Για 24ολόκληρα χρόνια αρνιόταν να δεχτεί ότι Έλληνες στρατιώτες συμμετείχαν στις επιχειρήσεις στην Κύπρο το 1974. Τόσο εσένα όσο και τους υπολοίπους νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες συμπολεμιστές μας, σας μετέφερε στην περίοδο του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου. Αν είναι ποτέ δυνατόν!!! Να έχεις γεννηθεί το 1953 και να σκοτώθηκες σε μάχη του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου. Εσύ δεν το γνωρίζεις, εμείς όμως συνηθίσαμε πια. Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα όλα μπορεί να συμβούν. Το περασμένο καλοκαίρι με συνοπτικές διαδικασίες, σε μια προεκλογική φιέστα σου απένειμαν ένα μετάλλιο, το οποίο έστειλαν στην οικογένειά σου. ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΥΠΡΟΥ το ονόμαζε το δίπλωμα που το συνόδευε. Θέλω να ρωτήσω εκ μέρους σου ήρωα συμπολεμιστή μας, την Πολιτειακή, την Πολιτική και την Στρατιωτική ηγεσία της πατρίδας μας, αλλά και εσάς, Σεβασμιότατε, Κυρίες και Κύριοι που βρίσκεστε στον ιερό τούτο χώρο, ποιοι τιμούνται πλέον στην Ελλάδα με τα Αριστεία Ανδρείας και εξαίρετων πράξεων??
Γιατί στους πολεμιστές της Πατρίδας και της Ελευθερίας και δη στους πεσόντες πολεμιστές δεν δίδονται.
Τα αναμνηστικά μετάλλια αρμόζουν μόνο σε Τουρίστες και Πολιτιστικούς συλλόγους. Σας παρακαλούμε θερμά όποιος γνωρίζει να μας απαντήσει.
Σεβασμιότατε, Κυρίες και Κύριοι.
Θέλω να σας διαβεβαίωσε ότι στις τραγικές για την πατρίδα μας ημέρες του 1974 και παρά την γενική κατάρρευση που επικρατούσε κάποιοι αξιωματικοί με το Α Κεφαλαίο και όλοι οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ ορμώμενοι από την αγάπη τους για την πατρίδα και την ελευθερία, με άφθονο αίμα και θυσίες κράτησαν την Σημαία και την τιμή της πατρίδας μας ψηλά.
Ο Χρυσόστομος Μπολομύτης και οι υπόλοιποι νεκροί μας έχουν καταγραφεί στην συνείδησή μας ως ΗΡΩΕΣκαι ΑΞΙΑ τέκνα της Πατρίδας.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Δήμο Ιθώμης από καρδιάς για την εξαίρετη αυτή πρωτοβουλία να δεχτεί και να τιμήσει με αυτόν τον τρόπο τον ήρωα συμπολεμιστή μας στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αν και το αυτονόητο είναι οι ενέργειες αυτές να έχουν γίνει πράξη προ πολλού από το Ελληνικό Κράτος το οποίο όμως είναι παντελώς απών όλα αυτά τα χρόνια.
Θέλω ακόμη και για έναν τελευταίο πλην όμως βασικό λόγο να ευχαριστήσω τον Δήμο, διότι με αυτήν του την πράξη δίνει σε όλους εμάς τους ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΥ του 74 την ευκαιρία και την δυνατότητα να ερχόμαστε σε αυτόν εδώ τον χώρο και να επικοινωνούμε με τον Χρυσόστομο τον Μπολομύτη όταν νοιώθουμε την ανάγκη. Και θέλω ειλικρινά να ξέρετε όλοι, ότι εμείς οι ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ εξακολουθούμε τους ήρωές μας να τους νοιώθουμε κοντά μας. Η σκέψη μας κάποια στιγμή του 24ωρου εδώ και 34 χρόνια επιστρέφει πίσω και περιφέρεται στα πεδία του ηρωισμού και της θυσίας και συγκινούμαστε και δακρύζουμε.
Σεβασμιότατε, Κυρίες και Κύριοι, σας διαβεβαιώνω η καρδιά μας όμως, δεν έφυγε ποτέ από την Κύπρο μας, βρίσκεται πάντα εκεί για να συντροφεύει τους συμπολεμιστές μας που έγειραν στην γη της μαρτυρικής Μεγαλονήσου και λέω έγειραν διότι όπως όλοι γνωρίζετε οι ήρωες γέρνουν και δεν πεθαίνουν, είναι πάντα ζωντανοί στην σκέψη μας και στην καρδιά μας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Ομιλία του προέδρου του συλλόγου Δημ. Σπανογιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.