«Μ Ι Α ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ποιητική συλλογή: 84 μικρών σελίδων, γιγαντιαίων στίχων. Μίας, συγκλονιστικά όρθιας στο 39χρονο μαρτύριο, 78χρονης Λευκαδίτισσας και Γιαλουσίτισσας. Της συζύγου τού επί 33 χρόνια Αγνοουμένου, από τον 2ο Αττίλα του Αυγούστου 1974, Δικαστή Τάκη Χατζηνικολάου. Κι από το 2007, που εντοπίστηκαν σ’ ομαδικό τάφο στο τ/κ χωριό Γαλάτεια της σκλαβωμένης Καρπασίας τα μαρτυρικά οστά τού εν ψυχρώ εκτελεσθέντος, από Τ/κ της ΤΜΤ, Αδήλωτου Αιχμαλώτου Δικαστή, επισήμως πλέον χήρας. Της πάναγνης Αγνής, των αντικατοχικών αγώνων τών Γυναικών στο σκλαβωμένο σχολείο τ’ Άη Κασσιανού 1989: Με υψωμένο το πλακάτ της: «Τι έκανες Ντενκτάς τον δικαστή Χατζηνικολάου;» Υψωμένο στα μούτρα των εκεί ένοπλων Μεχμετζίκ.
Τ Η Σ ΑΓΝΗΣ Χαλικιά - Χ΄΄Νικολάου απ’ τη Λευκάδα. Που ερωτεύτηκε στη Θεσσαλονίκη τον Γιαλουσίτη πρόεδρο των εκεί Κυπρίων φοιτητών, τέλεσαν τους γάμους τους κι απ’ το 1964 έγινε Κυπρία. Κι ανάγιωσε δυο γιους: «Μου ΄κανες σενιάλο / με γνέψιμο της Κύπριδας / κι ήρθα και φυτεύτηκα / σε κήπους μακρινούς / και ρίζωσα και κάρπισα / φεγγάρια δίδυμα./ Που ΄χουν στο θώρι τους το θώρι σου / για μένανε διπλή γιορτή. / Μα τώρα πασχίζω να θανατώσω / τον καημό, στ’ άφεγγα της σιωπής / και του αοράτου»… Κι ήταν πάντα εκεί, στις αντικατοχικές εκδηλώσεις των Γυναικών στο κατοχικό οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Κι απ’ τους συγκλονιστικούς στίχους που σμίλεψε, έγινε τώρα ένα βιβλιαράκι με τίτλο «Αλόγιστα θρηνώ», απ’ τις εκδόσεις ΑΙΓΑΙΟΝ του Γιαλουσίτη Βάσου Φτωχόπουλου.
Γ Ρ Α Μ Μ Ε Ν Ο Ι σε 2ο ενικό οι περισσότεροι: Επίμονη συνομιλία με τον Αγνοούμενο Ομόκλινο: «Και πώς να σβήσω / απ’ τα μάτια των αστεριών μας / τις τρομαγμένες εκείνες μέρες τ’ Αυγούστου / και, προπαντός, πού να βρω σημαία / για να παρηγορήσω / κείνο τ’ ορφανεμένο κοντάρι / που απέμεινε στη στέγη μας, / εκεί στην Αιγιαλούσα». Αλλά και πλήρης συνείδηση πως δεν είχε τη μοίρα της συζύγου του ομηρικού Οδυσσέα: «Και μη σας λένε ψέματα, / γιατί οι μνηστήρες την Ιθάκη ορέχτηκαν / κι όχι την Πηνελόπη»… Και στίχοι εγκώμιο στην αγονάτιστη δασκάλα του έθνους την Ελένη Φωκά και τις ανυπότακτες του Οδοφράγματος: Την Έλλη την Σταύρου της οδού Ελλάδος της Κερύνειας. Την Χαρίτα τη Μάντολες. Την Παναγιώτα, τη Μυροφόρα, την Ανδρούλα, την Αναστασία, που «έβγαλαν σιγά σιγά τους επιδέσμους της πληγής τους / κι επάνω στην ανοιχτή πληγή / κόλλησαν τις φωτογραφίες / των αγαπημένων τους. / Και κατηφόρισαν και λημεριάζουν / εκεί, στο στοιχειωμένο διάβα το αδιάβατο, / σύριζα στ’ αγκαθωτά συρματοπλέγματα». Κι ένας ακόμη ύμνος, στη γεννημένη μετά τη θυσία του Τάσου Ισαάκ θυγατέρα του, «καλώς μου όρισες, κοιλάρφανο παιδί… Μνήμη λαλούμενη εσύ / του κυρού σου, Αναστασία, / που απ’ το θάνατο κάθε θνητό τον σώζει / ο ερχομός του τέκνου Του… Καλόβουλο σημάδι ο ερχομός σου / το χαμόγελό σου ας εξορκίζει το κακό / απ’ την πλατιά πατρίδα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.