ηταν στην εμβέλεια της τουρκικής αεροπαρίας που όλη την ημέρα σάρωνε ανενόχλητη τα πάντα στην Κύπρο. Οσο πλησίαζαν στο νησί, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσαν την κατάσταση που επικρατούσε.
Μόλις ακούστηκε ο βόμβος των πρώτων αεροσκαφών στήν περιοχή του αεροδρομίου της
Λευκωσίας, άρχισαν να τα κτυπούν όλοι, όχι μόνο οι τούρκοι όπως νόμισαν, αλλά και οι φίλιες δυνάμεις, λόγω ενός κακού απαράδεκτου συντονισμού και άστοχων ενεργειών.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καταρριφθεί απο φίλια πυρά το ΝΙΚΗ-4 απο τό οποίο σκοτώθηκαν και τα τέσσερα μέλη του πληρώματος και οι 27 απο τούς 28 καταδρομείς που επέβαιναν,να προκληθούν σοβαρές ζημίες στο ΝΙΚΗ-3, στο ΝΙΚΗ-6 σκοτώθηκαν 2 καταδρομείς και τραυματίσθηκαν 9 και στο ΝΙΚΗ-12.Αυτά τα αεροσκάφη έμειναν για πάντα στήν Κύπρο.
Ταγματάρχης Δημήτρης Κυριάκος ΝΙΚΗ-3.
Την ήσυχη διαδρομή, ήρθε να ταράξει τήν υσυχία ένα δυνατό τράνταγμα, ο Κυριάκος ανήσυχος κατευθήνθηκε στο πιλοτήριο, έχουμε βλάβη στόν ένα κηνητήρα και θα πάμε με τον ένα τον ενημέρωσε ο κυβερνήτης. Περάσαμε πάνω από την Λεμεσό,την ώρα που βγαίναμε απο την χαράδρα τής Κοφίνου είδεμε τήν πεδιάδα της Λευκωσίας, θυμάμαι τα μπλέ λαμπάκια του διαδρόμου.Μέσα από καταιγισμό πυρών καταφέραμε και προσγειωθήκαμε.Το αεροσκάφος άρχισε να φλέγεται, πεταχτήκαμε έξω με τα πυρομαχικά,αμέσως έγινε η συγκέντωση τών αξιωματικών, μου ανέφεραν οτι έχουμε δύο νεκρούς τον Σπύρο Νόμπελη και τόν Κων/νο Οικονομάκη και άλλους τρείς τέσσερις βαριά τραυματισμένους.Ήμουν ο πρώτος αξιωματικός που πάτησε το πόδι του στό αεροδρόμιο Λευκωσίας, διέταξα την ανασυγκρότηση του τμήμαρος, πίστευα ότι αμα καταλαμβάναμε το αεροδρόμιο θα απομονώναμε και θα ασφαλίζαμε όλη την περιοχή.Κινηθήκαμε πρός το διοικητήριο αφου δέν υπήρχε αντίδραση, εκεί εμφανίστηκε ο διοικητης των χερσαίων δυνάμεων του αεροδρομίου ο Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος ο οποίος δέν είχε πάρει χαμπάρι για το τι είχε συμβεί, είχαμε ένα έντονο διάλογο μεταξύ μας...δέν ήταν ενήμερος διαφορετικά θα είχε διατάξη κατάπαυση πυρός.
Στο μεταξύ φτάνει και ο υποδιοικητής της μοίρας ο αείμνηστος Αγγελος Αβραμίδης και τόν ενημέρωσα γιά το τί είχε συμβεί.
Το αεροπλάνο με τόν υπολοχαγό Βασίλη Φθενό,φτάνοντας πάνω απο τό αεροδρόμιο δέχθηκε και αυτό πολλά πυρά.Κάποιοι απο τούς καταδρομείς που είδαν τα τροχιοδεικτικά, τόν ρωτούσαν τι είναι αυτά, καψαλίδες από τόν κινητήρα....τούς λέω γιά να τούς καθησυχάσω.Ο κυβερνήτης μου φωνάζει ότι θά προσγειωθούμε ενώ τροχιοδρομούσε ακόμα το αεροσκάφος, ανοίγει τής πόρτες και τό εγκαταλείπουμε. Δεχόμαστε όμως πυρά από παντού, πιστέψαμε ότι το αεροδρόμιο είχε καταληφθεί επό τούς τούρκους.Τότε εμφανίστηκε ο Ταγματάρχης Δημήτρης Κυριάκος πού γνώριζε τό αεροδρόμιο και τήν γύρο περιοχή γιατί είχε υπηρετήσει το 72 ξανά στην Κύπρο. Οργάνωσα τούς 29 καταδρομείς μου
ενώ στό μεταξύ, ορισμένα αντιεροπορικά πυροβόλα συνέχιζαν να βάλλουν, ευτυχώς όχι όλα γιατί στό χωριό μου λένε...<<Δέν θά έβρισκε ο παπάς να θάψει>>.
Ο Ταγματάρχης Παπαμελετίου ώς επικεφαλής της επιχείρησης είχε τούς λόγους του νά ανησυχεί. Γύρο στίς 2.30 π.μ διέκρινα τά πρώτα φώτα τής ξηράς, το αεροσκάφος μπαίνει στή διαδικασία προσέγγισης, ξαφνικά κάνει στροφή και επαναχτά ύψος, η πρώτη εικόνα πού αντικρύσαμε στό έδαφος ήταν σκόρπιες φωτιές σε διάφορες κατευθύνσεις ΄Από τά τροχιοδεικτικά τών αντιεροπορικών γινόταν χαλασμός Κυρίου.Τό αεροσκάφος μέσα από καταιγισμό πυρών καταφέρνει και προσγειώνεται.
Ο Υπολοχαγός Δημοσθένης Ρούκας καταθέτει τη δική του μαρτυρία: Οταν φτάσαμε πάνω από τήν Λεμεσο, βλέπω φώτα, πετούσαμε πολύ χαμηλά και στήν προσπάθεια μας νά προσγειωθούμε είδα τήν λάμψη από τά αντιεροπορικά και κρότους σάν χαλάζι να χτυπάνε πάνω σρο αεροσκάφος. Μόλις αποβιβαστήκαμε ακροβολιστήκαμε, παντού μύριζε καμένο από τούς βομβαρδισμούς που είχαν προηγηθεί.Κάποια στιγμή μας πλησίασε κάποιος, μείνε κάτω τού φωνάζω .τί είσαι εσύ; κομαντος μού λέει τής 33 Μ.Κ πώς λέγεσαι; Νεοπτόλεμος Κοτσαράς, πλησίασε και αφού χαιρετιθήκαμε τόν ρώτησα ποιός είναι επικεφαλής εδώ, ο Ανθυπολοχαγός Χρήστος Κότσαλης της 33Μ.Κ.
Βεβαιώθηκα τότε ότι στό αεροδρόμιο ήταν ήταν δική μας μονάδα υποδοχής και διέταξα Ανθυπολοχαγό Κων/νο Σαλούρο να κατευθυνθεί με τήν διμοιρία στό κεντρικό κτίριο τού αεροδρομίου.
Έπειτα από λίγο προσγειώθηκε και η δεύτερη διμοιρία του λόχου μου μέ τον δόκιμο Δημήτρη Τσαγκαράκη, τού έδειξα πού είναι το κεντρικό κτίριο καί εγώ περίμενα τήν τρίτη διμοιρία μέ τόν δόκιμο Δημήτρη Τσακμιράνη....Όταν άρχισε να χαράζει βλέποντας ότι δέν ερχόταν άλλο αεροσκάφος πήγα στό κεντρικό κτίριο καί ανέφερα στόν Ταγματάρχη Κυριάκο ότι απουσιάζει από τήν δύναμη μία διμοιρία. Εκείνος μου ανακοίνωσε τά κακά μαντάτα, Δημοσθένη ένα αεροσκάφος έπεσε, αλλά εμείς θά πούμε ότι γύρισε πίσω.
Ο Αείμνηστος Υπολοχαγός Στάυρος Μπένος περιγράφει τις τραγικές εκείνες ώρες το 2004 στόν Κύπριο ερευνητή Πέτρο Σαββίδη.Δεχτήκαμε ένα καταιγισμό πυρών απο πενηντάρια. Είδα στήν ουρά τής ατράκτου νά εισβάλουν τροχιοδεικτικά πήγα να καθίσω στη θέση μου, δίπλα μου ο Φύσσαρης ήταν χτυπημένος στήν κοιλία . Φωνές, φασαρίες, τρώμε ένα βλήμα ακόμη, νιώθω το αεροσκάφος να βουτά,τα σπλάχνα μου πιεζόντουσαν, λέω πέσαμε.....Μετά από λίγο άλλο βλήμα σκάει μέσα, εκεί είχαμε τους δύο νεκρούς και εννέα τραυματίες. Το τρίτο βλήμα κτύπησε και τόν άλλο κηνητήρα,δέν είχαμε υδραυλικά και τό αεροσκάφος πήγαινε σάν ανεμόπτερο. Όταν το αεροσκάφος τροχιοδρόμισε βγήκεέξω στό χώμα χωρίς να φρενάρει καθόλου.Βγήκαμε έξω και τρέξαμε να περάσουμε απέναντι. Είχα τριάντα καταδρομείς,εξ αυτών οι έντεκα τραυματίες και δύο νεκροί ο Νόμπελης καί ο Οικονομάκης. Τοποθετήσαμε τούς νεκρούς και τούς τραυματίες στο κέντρο, ο γιατρός ένας λοχίας, τελειόφοιτος ιατρικής, πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες. Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησα ήταν ο Ταγματάρχης Κυριάκος.
Τά ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1974 τά άσχημα νέα που με τον ένα η τόν άλλο τρόπο είχαν φτάσει στά αυτιά τών καταδρομέων, τά επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Παπαμελετίου <<Οι απώλειες τής μονάδας ειναι 29 νεκροί και 12 τραυματίες >>.
Αμέσως μετά τήν αναφορά ο Παπαμελετίου δίνει διαταγή στόν ταγματάρχη Κυριάκο μαζί με τόν υπολοχαγό Ντούβα να πάνε γιά να αναγνωρίσουν τούς νεκρούς και να δούν πού βρίσκονται οι τραυματίες.Πή γαν πρώτα στή Μακεδονίτισσα, εκεί η κατάσταση ήταν τραγική. Απο ότι είπαν οι Κύπριοι και ο μοναδικός επιζήσας καταδρομέας Ζαφειρίου το αεροσκάφος πήρε φωτιά έν πτήσει. Ο Κυβερνήτης προσπάθησε να τό προσγειώσει αλλά γιά κακή του τύχη το σημείο της προσγείωσης τερματιζε περίπου στα 100 μέτρα, εκεί ήταν μία χαράδρα με αποτέλεσμα το αεροσκάφος να καρφωθεί απέναντι.
Οί περισσότεροι καταδρομείς είχαν αποτεφρωθεί, μόνο ο Δέα Τσακμιράνης και ο Χριστόπουλος μέ τόν Χατζόπουλο ήταν ολόσωμοι. Λόγω της κατάστασης ένα ασθενοφόρο πήρε τούς τρείς παραπάνω γιά το νοσοκομείο, τούς υπόλοιπους επειδή ήταν καμένοι δέν μπόρεσαν να τούς μαζέψουν καθόλου. Θάψανε σέ ένσ πρόχειρο τάφο όλα τα συντρίμμια τών αεροσκαφών τήν στάχτη τών καταδρομέων, καθώς και τά υπολείμματα από τίς σάρκες , λόγω τού φόβου 'οτι θά μείνουν εκτεθειμένα τήν νύχτα στή βορά τών ζώων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.