Με ένα παιδί στην κοιλιά και ένα στα χέρια τον εκλιπαρούσε η σύζυγός του
Λευκωσία: Ήταν έγκυος και οι φήμες για ενδεχόμενη δεύτερη τουρκική εισβολή οδήγησαν τα βήματά της στα υψώματα του τουρκοκυπριακού χωριού Τζάος, όπου υπηρετούσε (ως έφεδρος) ο σύζυγός της Αντώνης Κορέλης, ένας από τους πέντε που εμφανίζονται σε φωτογραφία Τούρκου δημοσιογράφου με τα χέρια ψηλά.
Τη στιγμή απαθανάτισε Τούρκος δημοσιογράφος, χωρίς προφανώς να γνωρίζει πως ύστερα από τη σκηνή αυτή (κατά την οποίαν Τούρκοι στρατιώτες παρουσιάζονται να ανάβουν τσιγάρο στους πέντε συλληφθέντες) θα εκτελούνταν.
Η σύζυγος του Κορέλη, πήρε μαζί της και την κόρη της ηλικίας μόλις δύο ετών. Η ίδια τον παρακαλούσε να φύγει μαζί τους και να πάνε για λίγο σπίτι. Η κόρη του Κορέλη έκλαιγε αλλά ούτε αυτό στάθηκε αρκετό για να τον πείσει να εγκαταλείψει το πόστο του.
Της εξήγησε πως την επομένη, 14 Αυγούστου 1974, είχε εγκριθεί άδειά του για να πάει να τους δει στο σπίτι. Ήταν λοχίας, είπε, και δεν μπορούσε να αφήσει τους στρατιώτες του μόνους εκεί πάνω.
«Θα έρθω αύριο», είπε. Κι όμως δεν γύρισε ποτέ ή μάλλον γύρισε το λείψανό του. Την επομένη το πρωί έφτασε μέχρι τον κύριο δρόμο Λευκωσίας-Λευκονοίκου, από όπου θα αναχωρούσε για το σπίτι του στη Λευκωσία. Όμως έκαναν την εμφάνισή τους τα τουρκικά αεροπλάνα και έτσι αντί να διαφύγει προς τις περιοχές που ελέγχονταν από την Εθνική Φρουρά, επέστρεψε στο πόστο του.
Η γυναίκα του μέχρι σήμερα αναζητά απαντήσεις για όσους αξιωματικούς θεωρεί ότι εγκατέλειψαν μόνο τον σύζυγό της, αλλά και τους υπόλοιπους στρατιώτες του 398 Τάγματος Πεζικού και έφυγαν.
Η σύζυγος του Αντώνη Κορέλη (δεν επιθυμεί να γίνει αναφορά στο όνομά της) επεσκέφθη τα γραφεία του «Φ» ύστερα από άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα, αναζητώντας επιπρόσθετες πληροφορίες.
Μαζί της και ο κ. Γιαννάκης Χριστοδούλου, ο οποίος υπηρέτησε για λίγο χρονικό διάστημα με τον σύζυγό της στην περιοχή του Τζιάους, όπου οι πέντε παραδόθηκαν σε Τουρκοκύπριους οι οποίοι και τους εκτέλεσαν στη συνέχεια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πέντε πρέπει να δολοφονήθηκαν μεταξύ 12:00-12:30 μετά το μεσημέρι. Ο κ. Χριστοδούλου, 67 ετών σήμερα, αντιδρά έντονα στην πληροφορία που δημοσιεύθηκε, σύμφωνα με την οποία οι πέντε δολοφονήθηκαν επειδή έξι ώρες πριν Ελληνοκύπριοι είχαν δολοφονήσει τέσσερις Τουρκοκύπριους. Θεωρεί ότι αυτό αποτελεί ψέμα και εξυπηρετεί σκοπιμότητες και συγκεκριμένα η πληροφορία διέρρευσε για να σταλεί το μήνυμα ότι η εκτέλεση των πέντε αποτελούσε προϊόν αντιποίνων, κάτι που εξυπηρετεί μόνο τον τουρκικό στρατό, ο οποίος αποδεικνύεται, με βάση τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν, ότι είχε υπό τη φύλαξη του ζωντανούς τους πέντε Ελληνοκύπριους στρατιώτες και εφέδρους.
Διαβεβαιώνει πως έζησε τα γεγονότα και δεν είδε ούτε και άκουσε για εκτέλεση Τουρκοκυπρίων. Διερωτήθηκε δε, ποιος είδε την εκτέλεση τεσσάρων Τουρκοκυπρίων στις 6 το πρωί, αφού σύμφωνα με σχετική αναφορά οι Τουρκοκύπριοι είχαν εκτελεστεί έξι ώρες πριν την εκτέλεση των πέντε Ελληνοκυπρίων.
Ο κ. Γιαννάκης Χριστοδούλου, 26 ετών τότε, θυμάται πως σε κάποια στιγμή κυκλοφόρησαν φήμες ότι θα έσπαζε η αμυντική γραμμή της Μιας Μηλιάς. Όντως η γραμμή έσπασε γύρω στις 8:30-9:00π.μ. όπως λέει ο κ. Χριστοδούλου. Όταν έσπασε η γραμμή, δεν είδαμε κανέναν από τους αξιωματικούς του 398 Τάγματος Πεζικού στο οποίο ανήκαμε, προσθέτει.
Η σύλληψη των πέντε στο Τζιάος
Για την περίπτωση των πέντε (Κορέλης Αντωνάκης του Μιχαήλ, Νικολάου Πανίκος του Χρυσοστόμου, Σκορδής Χριστόφορος του Γεωργίου, Παπαγιάννης Ιωάννης του Χαραλάμπους και Χατζηκυριάκος Ιωάννης του Χαραλάμπους), ο Γιαννάκης Χριστοδούλου θυμάται:
«Όταν συνελήφθησαν τους είδαμε. Βρίσκονταν στον δρόμο του Βαρωσιού. Με έστειλε ο λοχίας μας (ένας δάσκαλος από το Παλαίκυθρο) και είδα τα άρματα που έρχονταν αλλά δεν ξέραμε αν ήταν δικά μας ή τουρκικά. Φώναξα στους άλλους στρατιώτες να φύγουμε. Δεν είχαμε καν όπλα. Οι πέντε δεν πρόλαβαν. Βρίσκονταν πίσω από ένα σημείο όπου το χώμα ήταν υπερυψωμένο και ένα τουρκικό άρμα έφτασε από πάνω τους. Ήταν γύρω στις 12:00-12:30 μετά το μεσημέρι όταν παραδόθηκαν και συνελήφθησαν. Ο λοχίας, μου είπε, "εσυλλάβαν τους"».
Τα άρματα κινούνταν αργά και όποιους συνελάμβαναν τους παρέδιδαν σε Τουρκοκύπριους, λέει ο κ. Χριστοδούλου, ο οποίος προσθέτει πως οι στρατιώτες που συνόδευαν τα άρματα δεν πυροβολούσαν. Αν πυροβολούσαν θα είχαμε πολύ περισσότερους νεκρούς και αγνοούμενους, λέει.
Ύστερα από το περιστατικό αυτό, ο Χριστοδούλου κινήθηκε, όπως λέει, προς το Μερσινίκι μαζί με άλλους τέσσερις. Στον Κορνόκηπο σκοτώθηκαν οι δύο από τους πέντε και τα οστά τους εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν.
Στο Μερσινίκι ο Χριστοδούλου με τους άλλους συνάντησαν Ελληνοκύπριους καταδρομείς, οι οποίοι δεν είχαν ενημερωθεί ότι έσπασε η αμυντική γραμμή της Μιας Μηλιάς και ότι οι Τούρκοι προέλαυναν προς την Αμμόχωστο.
«Τους ενημερώσαμε και φύγαμε όλοι μαζί και κατευθυνθήκαμε προς τις βρετανικές βάσεις από όπου περάσαμε στις δικές μας περιοχές», συμπληρώνει.
Μας πέρασαν από στρατοδικείο
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όταν επέστρεψε στη βάση του ο Γιαννάκης Χριστοδούλου, ενημερώθηκε ότι μαζί με άλλους τρεις θα περνούσε από στρατοδικείο.
«Μας ρώτησαν πού είμαστε. Αυτοί πού ήταν; Ήθελαν να μας στείλουν στρατοδικείο επειδή δεν μας συνέλαβαν οι Τούρκοι για να μας εκτελέσουν. Καθυστερήσαμε επειδή στην προσπάθειά μας να διασωθούμε μας βρήκε το σκοτάδι και έτσι περιμέναμε μέχρι την επόμενη μέρα.
» Πήγαμε στο στρατοδικείο και όταν μας ρώτησαν τι έγινε και τους απαντήσαμε, ένας από αυτούς μάς είπε: "Πάρτε αυτό το χαρτί και να πάτε στο καλό. Είναι άλλους που πρέπει να φέρουμε εδώ", κατέληξε ο κ. Χριστοδούλου.
Γράφει: Βάσος Βασιλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.