ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ Βρήκε τον σωτήρα του μετά από 41 χρόνια

Τραυματίστηκε στην εισβολή και αιμορραγούσε ακατάσχετα - See more at: http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/286061/vrike-ton-sotira-tou-meta-apo-41-chronia#sthash.9Rp08Vkj.c3Dsc5AQ.dpuf

Τραυματίστηκε στην εισβολή και αιμορραγούσε ακατάσχετα.

                              Δεξιά ο Μιχάλης Ευαγγέλου και αριστερά ο Τάκης Χατζηχριστοφόρου.


Λευκωσία: Χρειάστηκαν 41 χρόνια για να εντοπίσει τον άνθρωπο που του έσωσε τη ζωή. Τραυματίστηκε από πυρά Τούρκων κατά τη διάρκεια της εισβολής του 1974 και αιμορραγούσε. Ο σωτήρας του, τον τοποθέτησε σε ένα αυτοκίνητο ΜΙΝΙ, το οποίο ανήκε στον αδελφό του νυν βουλευτή του ΔHΣY Μάριο Μαυρίδη και τον οδήγησε αρχικά σε κλινική και ακολούθως στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Εκεί ξεκίνησε μια νέα οδύσσεια για να σωθεί η ζωή του αρχικά και τα πόδια του στη συνέχεια. Η ζωή σώθηκε,Τραυματίστηκε στην εισβολή και αιμορραγούσε ακατάσχετα
 αλλά το ένα του πόδι μαρτυρεί, αυτό που ουδείς μπορεί να του αρνηθεί. Ότι υπηρέτησε την πατρίδα.

Όταν ο Μιχάλης Ευαγγέλου, για τον οποίο γίνεται αναφορά, παραχώρησε συνέντευξη στον «Φ» στις 5 Μαρτίου 2007, είχε αναφέρει πως δεν θα ησύχαζε αν δεν συναντούσε τον άνθρωπο που του έσωσε τη ζωή. Πέρασαν τέσσερις δεκαετίες, για να τον βρει και τελικά τον βρήκε πρόσφατα με τη βοήθεια και των συμπτώσεων. Η αναφορά του στον άνθρωπο που τον έσωσε, αρχίζει και τελειώνει με ένα πελώριο ευχαριστώ.

Αφήνουμε τον Μιχάλη Ευαγγέλου, να μας εξιστορήσει τα γεγονότα όπως τα έζησε ο ίδιος και πώς έφτασε στον κ. Τάκη Χατζηχριστοφόρου που του έσωσε τη ζωή.

Στη συνέντευξη που σας έδωσα το 2007 εξέφρασα την ευγνωμοσύνη μου στον γιατρό Νίκο Κετώνη που μου έσωσε τα δύο πόδια το 1974. Δήλωνα επίσης ευγνώμων προς τον άνθρωπο που μου έσωσε τη ζωή μεταφέροντας με τραυματία με ένα αυτοκίνητο MINI από το πεδίο των μαχών στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Ένιωθα τύψεις που δεν μπόρεσα να τον βρω για να του σφίξω το χέρι και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, βγαλμένο από τα βάθη της ψυχής μου, γιατί πραγματικά μου έσωσε τη ζωή.


Από το 1975 που επέστρεψα από το Νοσοκομείο, της τότε Ανατολικής Γερμανίας, δεν έπαψα να προσπαθώ για να εντοπίσω τον σωτήρα μου. Έψαξα τους φακέλους του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Τον αναζήτησα μέσω ραδιοφωνικής εκπομπής του Ρ.Ι.Κ. Τον Αύγουστο του 1992 παρευρέθηκα σε εκδήλωση του Δήμου Καραβά επειδή είχα πληροφορίες ότι κάποιος από τον Καραβά μπορεί να ήταν αυτός που μου έσωσε τη ζωή. Στην αντικατοχική αυτή εκδήλωση που έγινε στις 7 Αυγούστου 1992 στο θέατρο της ΠΑΣΥΔΥ τιμήθηκα από το Προσφυγικό Σωματείο και από τον Δήμο Καραβά ως τραυματίας πολέμου και μου επεδόθη τιμητική πλακέτα. Δυστυχώς οι πληροφορίες για τον σωτήρα μου δεν επαληθεύτηκαν.

Οι προσπάθειές μου όμως δεν σταμάτησαν. Το 2008 σε επτασέλιδη κατάθεσή μου στο βιβλίο του Πανίκου Νεοκλέους «Αγνοηθέντες 1974» περιέγραψα τις τραγικές στιγμές που ζήσαμε αντιμετωπίζοντας την υπεροπλία του Τούρκου εισβολέα, την απογοήτευσή μου για την προδοσία και εγκατάλειψη που ζήσαμε, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τραυματίστηκα και τον τρόπο με τον οποίο διασώθηκα. Κρυφός καημός και ευχή μου ήταν όπως όσα ανέφερα φτάσουν στη γνώση του σωτήρα μου.

Ο μεγάλος μου πόθος να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο έγινε πραγματικότητα εντελώς τυχαία. Στις 28 Οκτωβρίου 2015 κουβεντιάζοντας με ένα γείτονά μου, τον Παντελή Χατζηχριστοφόρου από τον Κοντεμένο, με ρώτησε για τον τόπο και χρόνο τραυματισμού μου και τον τρόπο διάσωσής μου. Όταν του ανέφερα κάποια στοιχεία η αντίδρασή του ήταν άμεση. «Αυτός που σε μετέφερε στο νοσοκομείο είναι ο αδελφός μου ο Τάκης. Και αυτός ψάχνει να σε βρει», μου είπε.

Εγώ τα έχασα κυριολεκτικά! Μου είπε ότι μένει με την οικογένειά του στο χωριό Αυδήμου. Τον παίρνω τηλέφωνο, του λέω ποιος είμαι και χωρίς να του αναφέρω σχεδόν καθόλου πληροφορίες μου περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την ηρωική, ανιδιοτελή και ανθρώπινη επιχείρηση διάσωσής μου. Μου είπε από το τηλέφωνο: «Γύρω στο μεσημέρι της 23ης Ιουλίου 1974 οδηγούσα ένα ΜΙΝΙ με συνεπιβάτες δύο άλλους στρατιώτες. Έφευγα από την περιοχή Πικρό Νερό (κοντά στο σημείο της απόβασης) προς τον Καραβά.
Κοντά στην τοποθεσία που ήταν κτισμένο το καφέ Τσιώρτσιλ, συνάντησα ένα αυτοκίνητο τύπου Land Rover των Ηνωμένων Εθνών και σε λίγο ένα άρμα μεταφοράς προσωπικού που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Σε λίγο αντικρίσαμε έναν σοβαρά τραυματισμένο, σωριασμένο πάνω στο παγκέτο του δρόμου. Τον βάλαμε μέσα στο ΜΙΝΙ ενώ αυτός σφάδαζε από τους πόνους. Μου είπε ότι πριν από 23 λεπτά τον πυροβόλησαν οι Τούρκοι από ένα άρμα (αυτό που συνάντησαν πριν με βρουν).
Χωρίς χρονοτριβή περάσαμε από τη Μύρτου, βάλαμε βενζίνη στο αυτοκίνητο, κατέβηκε ο ένας στρατιώτης και με ιλιγγιώδη ταχύτητα κατευθυνθήκαμε στη Λευκωσία. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ενθαρρύναμε τον τραυματία και παρακαλούσαμε τον Θεό να τον κρατήσει ζωντανό επειδή έχασε πολύ αίμα. Όταν φτάσαμε στη Λευκωσία σταματήσαμε στην κλινική Παπασάββα. Μόλις ανοίξαμε την πόρτα του αυτοκινήτου και ο γιατρός αντίκρισε τον τραυματία, μας είπε να τον πάρουμε στο νοσοκομείο, όπως και κάναμε. Έμεινα μαζί με τον τραυματία μέχρι τη στιγμή που τον έβαλαν στο χειρουργείο».

Μετά από όλες αυτές τις πληροφορίες ήμουν σίγουρος ότι μιλούσα με τον άνθρωπο που μου έσωσε τη ζωή. Η συναισθηματική φόρτιση που ένιωσα ήταν πολύ μεγάλη. Το μόνο που κατάφερα να του πω ήταν ένα μεγάλο ευχαριστώ και ότι θέλω πολύ να συναντηθούμε. Να συναντηθούμε για να τον σφίξω στην αγκαλιά μου και να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για ό,τι έκαμε για μένα.

Ήθελαν να του κόψουν τα πόδια

Γάζωσαν τα πόδια του σφαίρες από οπλοπολυβόλα πενήντα και τριάντα χιλιοστών και σωριάστηκε στη ματωμένη γη. Προσποιήθηκε ότι ήταν νεκρός. Ο Τούρκος στρατιώτης στάθηκε από πάνω του, πήρε το όπλο του τραυματία και εκεί που περίμενε τη χαριστική βολή, ο Τούρκος γύρισε κι έφυγε. Μετεφέρθη στο Νοσοκομείο, όπου ήθελαν να του κόψουν και τα δύο πόδια. Δεν δέχτηκε ο γιατρός Κετώνης, τον οποίο ευγνωμονεί.

«Ευχαριστώ θερμά τον Τάκη»

Ο Τάκης Χατζηχριστοφόρου μου ανέφερε ότι το αυτοκίνητο που οδηγούσε και το οποίο με μετέφερε στο νοσοκομείο ανήκε στον αδελφό του Μάριου Μαυρίδη, βουλευτή Κερύνειας. Τηλεφώνησα στον κ. Μαυρίδη και διευθετήσαμε συνάντηση στο σπίτι μου στις 8 του Νοέμβρη 2015, ανήμερα της ονομαστικής μου εορτής.

Στις 8 του Νοέμβρη λοιπόν γιόρτασα την καλύτερή μου ονομαστική εορτή. Καλεσμένοι εκτός από την οικογένειά μου και εκλεκτούς μου φίλους, ο σωτήρας μου Τάκης Χατζηχριστοφόρου με τη σύζυγό του, ο αδελφός του Παντελής Χατζηχριστοφόρου και ο βουλευτής Μάριος Μαυρίδης (ο αδελφός του αδυνατούσε να παρευρεθεί λόγω ατυχήματος).

Κατά τη συνάντηση είχαμε την ευκαιρία να σφίξει ο ένας το χέρι του άλλου σε μια πολύ συγκινητική ατμόσφαιρα και να θυμηθούμε εκείνες τις τρομερές εμπειρίες που ζήσαμε το 1974.

Τώρα που το πνεύμα και η σκέψη μου επανήλθαν σε κανονικούς ρυθμούς, θα ήθελα να εκφράσω και δημόσια τις θερμές μου ευχαριστίες στον αγαπητό φίλο Τάκη για ό,τι έκανε για μένα. Θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου. Εύχομαι σ’ αυτόν και στην οικογένειά του παντοτινή χαρά, υγεία και ευτυχία. Παρακαλώ δε το κράτος όπως τιμήσει τον Τάκη και όσους πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους σ’ αυτόν τον τόπο εκείνες τις μαύρες μέρες του 1974. Είναι υποχρέωση του κράτους καθότι, ό,τι έκαναν, το έκαναν χωρίς να υπολογίζουν τους κινδύνους στους οποίους υποβλήθηκαν.

Γράφει: Βάσος Βασιλείου

  http://www.philenews.com/

13:55 Δευτέρα
16 Νοεμβρίου 2015
www.philenews.com - See more at: http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/286061/vrike-ton-sotira-tou-meta-apo-41-chronia#sthash.C1zlThm5.dpuf