«Στην Κύπρο δεν είχαμε μόνο ήττες» : Άγνωστες πτυχές, της προδοσίας και της μαχητικότητας των καταδρομέων .
Το κομμάτι της ελληνικής προσφοράς ,από τα παιδιά του ελληνικού λαού, ενάντια στην τουρκική θηριωδία , που ήρθαν στην Κύπρο μετά την εισβολή , πνίγηκε και αποσιωπήθηκε , ένεκα της άφρονης εκτέλεσης του πραξικοπήματος , η απουσία μιας αμερόληπτης πολυεπίπεδης μελέτης , με άμεση καταγραφή της πραγματικότητας μέσα από μαρτυρίες όσων επέζησαν , δεν συνέφερε σε κανένα ,έτσι καταντήσαμε να μαθαίνουμε διαστρεβλώσεις ,ανακρίβειες ,μαθαίνουμε όμως και αλήθειες. Αυτές τις αλήθειες τις βλέπουμε με δυσπιστία ,αυτό το δικαίωμα δυσπιστίας το έδωσαν διαχρονικά οι διάφοροι που κυβέρνησαν Κύπρο και Ελλάδα . ο λόγος ποτέ δεν πήραμε το νυστέρι να ανοίξουμε το απόστημα
Μέχρι και σήμερα,41 χρόνια μετά, οι ενέργειες της χούντας των Αθηνών στην Κύπρο το 1974, με αποκορύφωμα το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, άφησαν μια πικρή γεύση και ένα παράπονο στον Κυπριακό Ελληνισμό για το πώς ήταν δυνατόν Έλληνες να προβούν σε τέτοιες ενέργειες που οι συνέπειες τους, δυστυχώς, θα βαραίνουν στο εξής την Κύπρο. Κανείς φυσικά δεν αμφισβητεί ότι οι ενέργειες της χούντας των Αθηνών δεν ήταν ταυτόσημες με τα αισθήματα του Ελληνικού λαού και του δημοκρατικού πολιτικού κόσμου της Ελλάδος, για την Κύπρο, παρόλα αυτά είναι σκληρό και άδικο το κακό να ξεκινάει, εις βάρος σου, από τις ενέργειες του αδελφού σου.
Η απόκρυψη της αλήθειας εμπόδισε , την γνώση και την αναγνώριση της ελληνικής προσφοράς , στο βαθμό που έπρεπε και πρέπει . Δεν έδωσαν την ευκαιρία ούτε σε γνήσιους αμερόληπτους , δεξιούς βετεράνους να μιλήσουν , ακόμη κάποιοι στην Κύπρο , υμνούν την χούντα
Μια σημαντική πτυχή, αυτή της προσφοράς της Ελλάδας και των απλών Ελλήνων στον αγώνα των Ελληνοκυπρίων το 1974, έρχεται να απαλύνει το πόνο και την πικρία των Ελληνοκυπρίων για τις ευθύνες της Αθήνας στα γεγονότα του 1974.
Οι Καταδρομείς της Α' ΜΚ, με κίνδυνο την ίδια την ζωή τους, πήγαν στην Κύπρο για να πολεμήσουν και να ενισχύσουν τον Κυπριακό Ελληνισμό. Αυτό είναι το πρώτο και πιο σημαντικό μήνυμα, το Καλοκαίρι του 1974 δεν πρέπει να φέρνει στο μυαλό μας μόνο τις προδοτικές ενέργειες της Χούντας στην Κύπρο.
Προκύπτει ξεκάθαρα ότι με την αποστολή τους στην Κύπρο, οι Ελλαδίτες καταδρομείς και αεροπόροι συνέβαλαν στην αποτροπή χειρότερων τετελεσμένων από τις τουρκικές ενέργειες στο νησί, και ειδικά σε ό,τι αφορά το αεροδρόμιο Λευκωσίας.
Για καθαρή προδοσία στήν Κύπρο κάνουν λόγο οι Αξιωματικοί της Α μ.κ και το παράπονο είναι ότι δεν τιμωρήθηκε η στρατιωτική ηγεσία της Κύπρου και της Ελλάδος. Έπρεπε να είχαν τιμωρηθεί με την ποιό βαριά ποινή που θα μπορούσε να τους επιβληθεί. Η Κύπρος έπεσε θύμα προδοσίας η οποία βασίστηκε στο χωρίς λόγο αψυχολόγιτο,αντιεθνικό και αδελφοκτόνο πραξικόπημα εναντίον του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην συνέχεια στη μη εφαρμογή των σχεδίων εκείνων για την αποτροπή η και τήν απόκρουση της Τούρκικης επιθέσεως.
Έπειτα από όσα έγιναν το συμπέρασμα είναι ότι το παιχνίδι ήταν στημένο, κάποιοι ήθελαν η μισή Κύπρος να πέσει στα χέρια των Τούρκων για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων.
Ο τότε διοικητής της Α! μ.κ ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου καταλήγει στό συμπέρασμα , ότι οι υπεύθυνοι δέν πίστευαν ότι θα γίνει πόλεμος, παρά μόνο μια εισβολή των Τούρκων συμπεφωνημένη, για αυτό απόσυραν και τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια. Οι Αμερικάνοι ήταν κάθετα αντίθετοι στην αποστολή Ελληνικής βοήθειας στη δοκιμαζόμενη Κύπρο.
Οι αξιωματικοί που υπάκουσαν τυφλά τον Ιωαννιδη, αυτό πλήρωσαν, κι όχι το ότι ήταν ανίκανοι η δειλοί. Σου λένε, είναι συμφωνημένο, θα πάρουν τήν Κερύνεια οι Τούρκοι κι όχι να τούς τήν παραχωρήσουν, για να μην τους πούνε <<προδότες, προδώσατε την Κύπρο >>. Θα τήν καταλάβουν, θα πάμε εκεί και τελείωσε. Αυτό ήταν το πνεύμα...
Πεποίθησή μου είναι ότι η Εθνοφρουρά είχε τήν δύναμη και θα μπορούσε να πάθει τέτοιο χουνέρι ο τουρκικός στρατός, που θα έμενε για χρόνια στην ιστορία τους. Ακολοθούσαν τις οδηγίες της ενδιάμεσης κυβέρνησης της Κύπρου . Δέν βρέθηκε κάποιος να πεί : Τι βλακείες είναι αυτά που λέει το ΓΕΕΘΑ, Ο Ιωαννίδης και κάθε κερατάς; Δέν έκαναν τίποτα όμως γιατί τούς είχαν πείσει.
Για εμάς ήταν προδοσία, για αυτόν τον λόγο ο φάκελος ΚΥΠΡΟΣ δεν άνοιξε ούτε θα ανοίξει ποτέ.
Ο υποστράτηγος ε.α Δημοσθένης Ρούκας τονίζει με πίκρα: Δεν νιώθω δικαιωμένος έχασα 27 καταδρομείς της 3ης διμοιρίας μου, από την κατάρριψη του noratlas, τελικά αυτοί γιατί σκοτώθηκαν; Τι κερδίσαμε; Τίποτα !
Ο τότε ανθυπολοχαγός Κοιμτζόγλου ζητά να ανοίξουν τα αρχεία. Γιατί δεν τα ανοίγουν; σαφώς έχουμε να κάνουμε με προδοσία και θα πρέπει να πληρώσουν όσοι φταίνε. Σήμερα άν με καλούσαν και γνώριζα το βρόμικο παιχνίδι θα τους έλεγα όχι...Πιστεύω ακόμα και σήμερα παρά τα λάθη που έγιναν, αν εκείνο το πρωί βρισκόταν ένας που θα μπορούσε να συντονίσει τα πράγματα, η Κύπρος θα γινόταν ο τάφος των Τούρκων και δεν θα μπορούσαν για πενήντα χρόνια να ξανασηκώσουν κεφάλι λέει ο Ντούβας (τότε υπολοχαγός) και μετέπειτα αρχηγός ΓΕΣ.
Στίς 15 Ιουλίου 1974 ο Ιωαννίδης ξεκλειδώνει το κουτί της Πανδώρας με το προεδρικό πραξικόπημα, με την πράξη του αυτή κονιορτοποιεί την απόφαση των τριών Ελλάδας Τουρκίας και Αγγλίας που αφορά την αυτονομία της Κύπρου, και ουσιαστικά ανοίγει την Κερκόπορτα για να επέμβουν οι Τούρκοι.
Η Α! Μ.Κ παίρνει διαταγή να θέσει σε εφαρμογή τα σχέδια αποστολής στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και από τις 18 Ιουλίου ήταν πανέτοιμοι και περιμένει διαταγή για να επιβιβαστεί σε αρματαγωγά πλοία. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 20ής Ιουλίου πληροφορείτε ότι η Τουρκία εισβάλει στήν Κύπρο. Την ίδια ημέρα χωρίς να το γνωρίζει η διοίκηση της Α! μ.κ , η Β! μ.κ με έδρα την Θεσσαλονίκη έχει πάρει διαταγή να επιβιβαστεί σε επιταγμένα αεροσκάφη της Boeing της Ολυμπιακής με αποστολή να ενισχύσει τις Ελληνο-κυπριακές στρατιωτικές δυνάμεις με κωδικά ονομασία << Αλέξανδρος >>. Η πρώτη ακύρωση της αποστολής Αλέξανδρος έγινε στο αεροδρόμιο της Σούδας, επειδή ένα αεροπλάνο είχε υποστεί βλάβη στους τροχούς από κακό χειρισμό. Τα αεροπλάνα είχαν προσγειωθεί στα Χανία για ανεφοδιασμό με τελικό προορισμό τη Λευκωσία.
Όταν το βράδυ της ίδιας ημέρας η Β! Μ.Κ επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη πήρε διαταγή στις 21 Ιουλίου να απογειωθεί ξανά από το αεροδρόμιο της Μίκρας Θεσσαλονίκης, αλλά και πάλι ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή η αποστολή. Για τήν ματαίωση της αποστολής Αλέξανδρος ο αντιστράτηγος ε.α. Βασίλης Μανουράς εκτιμά ότι αν πήγαιναν στην Κύπρο όπως είχε σχεδιαστεί και κατέβαιναν στόν Αι Γιώργη όπου οι Τούρκοι είχαν στήσει το προγεφύρωμα η εξέλιξη της εισβολής θα ήταν διαφορετική. Αν πετούσαν πολιτικά αεροσκάφη πάνω από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας δεν θα τους έριχναν οι δικοί μας.
Σε κατάσταση πλήρους σύγχυσης το ΓΕΕΘΑ, το μεσημέρι μετά τις δύο ακυρώσεις της αποστολής της Β! Μ.Κ έρχεται νέα διαταγή στην Α! Μ.Κ να ακυρώσει και αυτή τήν επιβίβαση στο οχηματαγωγό ΡΕΝΑΤΑ με το οποίο θα κατέπλεαν προς τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.Στις 6.30 το απόγευμα της 21ης Ιουλίου 1974 ο διοικητής καταδρομών ταξίαρχος Αλέξανδρος Γιάννακας τηλεφωνεί στον διοικητή της Α! Μ.Κ ταγματάρχη Γεώργιο Παπαμελετίου και του δίνει προφορική διαταγή η μοίρα να κινηθεί άμεσα στην 115 Πτέρυγα Μάχης στη Σούδα όπου είχαν ήδη αρχίσει να προσγειώνονταν τα γερασμένα noratlas που θα τους μετέφεραν στην Κύπρο. Ο Παπαμελετίου επισημαίνει από το τηλεφώνημα με τον Γιάννακα που του είπε: Και να ξέρεις, ότι δεν χρειάζονται αυτά (σ.σ ο βαρύς οπλισμός) γιατί τις 10 αύριο το πρωί μακάριοι οι κρατούντες...ήταν φανερό ότι ο Γιάννακας ήξερε από την προηγούμενη ότι την επόμενη θα γίνει εκεχειρία....
Αναφέρει χαρακτηριστικά για το θέμα ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Δημήτριος Τσαγκαράκης: «στην Κύπρο δεν είχαμε μόνο ήττες, αλλά και νίκες με βασικότερη αυτή στο αεροδρόμιο, όπου καταφέραμε να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων…». Για το ίδιο θέμα αναφέρει ο λοχαγός Ιωάννης Κιουτσούκης: «αν η Α' ΜΚ καθυστερούσε να μεταβεί στο αεροδρόμιο, το διεθνές αεροδρόμιο της Λευκωσίας θα ήταν σήμερα υπό τουρκική κατοχή». Πέρα από τη μάχη στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, σημαντική ήταν και η συμβολή των καταδρομών της αποστολής στη μάχη που έγινε στη Λευκωσία, στο ύψωμα Κολοκασίδη, που ήταν καθοριστική στο να μην πέσει σημαντικό μέρος της πρωτεύουσας στα χέρια των Τούρκων.
Τα τεράστια λάθη, τις σοβαρές παραλείψεις, την προχειρότητα και την απίστευτη ασυνεννοησία μεταξύ Αθηνών και Λευκωσίας, η επιχείρηση ΝΙΚΗ στραπατσάρισε μέρος των στρατηγικών σχεδίων τόσο του Αττίλα 1 όσο και του Αττίλα 2. Οι Καταδρομείς κράτησαν τις δικές τους Θερμοπύλες στην Κύπρο, με τη συμβολή των ηρωικών πιλότων, που πέταξαν με τα Νoratlas από τη Σούδα για τη Λευκωσία, παρέα με τον χάρο…».
Μια άλλη ιδιαιτέρως σημαντική, ιστορική πτυχή είναι η γενικότερη άποψη των πρωταγωνιστών, όπως προκύπτει από τις συνεντεύξεις τους ότι η Κυπριακή Εθνοφρουρά θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την τουρκική εισβολή στο νησί, αν δεν επικρατούσαν τη συγκεκριμένη περίοδο συνθήκες προδοσίας. Όπως αναφέρει ο ταγματάρχης Γιώργος Παπαμελετίου, τότε διοικητής της Α' Μοίρας Καταδρομών, η «Εθνοφρουρά είχε δύναμη και θα μπορούσε να πάθει τέτοιο χουνέρι ο τουρκικός στρατός, που θα έμενε για χρόνια στην ιστορία τους…
Σε συνδυασμό με την άποψη αυτή κάποιος θα πρέπει να διερωτηθεί πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα στην Κύπρο εάν, όπως προκύπτει αποστελλόταν στην Κύπρο, ως είχε προγραμματισθεί και ακυρωθεί δύο φορές, η Β' Μοίρα Καταδρομών με έδρα τη Θεσσαλονίκη τις πρώτες κρίσιμες ώρες της εισβολής. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει για το θέμα ο αντιστράτηγος ε.α. Βασίλης Μανουράς: «αν πήγαιναν στην Κύπρο όπως είχε σχεδιαστεί και κατέβαιναν στον Αϊ Γιώργη όπου οι Τούρκοι είχαν στήσει το προγεφύρωμα η εξέλιξη της εισβολής θα ήταν διαφορετική. Η καθυστέρηση της μιας μέρας ήταν καθοριστική…».
Μετά ένας λόγος , που έριξαν τα αεροπλάνα ,είναι ότι προσγειώθηκαν σε ένα χώρο , τάξεως , πολλών μονάδων πυροβολικού που ήταν από πάντα προσχεδιασμένος , με αποστολή να κτυπήσουν τον μεγάλο τουρκικό θύλακα κιονελλι- αγυρτα. Αυτές οι μονάδες έπρεπε να έχουν ισχυρη αντιαεροπορική κάλυψη όχι μόνο την νύχτα άλλα και την ημέρα ,όλος ο σχεδιασμός ήταν βιαστικός και πρόχειρος και επικίνδυνος ,ανεύθυνος δηλαδή . ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΛΥΣΗ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ στο παλαιό στρατιωτικό αεροδρόμιο Τυμπου.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Βασίλης Μανουράς «Οι νέοι εκείνης της εποχής αποδείχθηκε ότι ήταν οι ίδιοι του 1912, του 1940». Σε μια άλλη περίπτωση, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις του κόσμου όταν τα λεωφορεία με τους καταδρομείς διέσχιζαν τα Χανιά για το αεροδρόμιο της Σούδας ότι «Η κεντρική αγορά της πόλης ζούσε σκηνές από ένα άλλο ’40». Μέσα στο ίδιο πλαίσιο, ο λοχαγός Ιωάννης Κιουτσούκης αναφερόμενος στη μάχη που δόθηκε στο αεροδρόμιο, σημειώνει ότι οι καταδρομείς αποδείχτηκαν «άξια τέκνα των μαχητών του ’40».
Η «αποκαλυπτικές μαρτυρίες που βγαίνουν για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας» ξεσκεπάζονται η σεναριολογία των τελευταίων δεκαετιών που είχε συσκοτίσει την πικρή αλήθεια. Σε συνδυασμό με αυτό, το γεγονός ότι πολλοί από τους συμμετέχοντες στην αποστολή αποδέχθηκαν για πρώτη φορά να μιλήσουν αποδεικνύει τη σοβαρότητα και ευαισθησία που αυτοί επέδειξαν για το θέμα.
«Δεν αποκλείουμε, ωστόσο, το γεγονός να υπάρχουν πτυχές της ιστορικής αποστολής που είτε δεν έχουν φωτιστεί αρκετά . Για τον λόγο αυτό πιστεύουμε ότι η έρευνα για την αποστολή της Α' Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο δεν ολοκληρώθηκε
Και βέβαια τα μεγάλα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: Ποιοι και πόσοι είχαν γνώση των σκοτεινών διχοτομικών σχεδίων που είχαν υφανθεί στα εργαστήρια της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου; Ποιοι (δεν ) έδιναν εντολές για την απόκρουση της Τούρκικης εισβολής ; Ποιοι και πόσοι ήταν μυημένοι στο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου.
Η εντύπωση ότι αν οι καταδρομείς της Α' ΜΚ αξιοποιούνταν πιο νωρίς πολλά γεγονότα στο νησί, ίσως να ήταν διαφορετικά. Η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι κάποιοι δεν ήθελαν να πετύχει η αποστολή ΝΙΚΗ.
ΑΡ. ΧΑΛΑΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.