Η Άσπρη Μούττη άλλαζε χέρια. «Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται», γράφει το σύνθημα στο τοίχο...
Λευκωσία: «Κοκαλάκι προς κοκαλάκι», αναζητεί η ΔΕΑ
λείψανα Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων στην περιοχή της Άσπρης Μούττης όπου
έδρασαν καταδρομείς, αξιωματικοί και άνδρες του 361 Τάγματος Πεζικού. Τα
πολυβολεία έπεσαν στα χέρια των Τούρκων και όσοι επέζησαν
οπισθοχώρησαν. Η επιστροφή παλαιών πολεμιστών στην περιοχή προκαλεί
συγκίνηση, όπως αναφέρει στον «Φ» πρώην εθνοφρουρός. Έμειναν μόνο τα
συνθήματα στους τοίχους ενός θαλάμου: «Του αντρειωμένου ο θάνατος,
θάνατος δεν λογιέται». Και οι ελληνικές σημαίες να «κυματίζουν» ακόμη,
σχεδόν 38 χρόνια από την
τουρκική εισβολή. Στο ύψωμα «ΟΧΙ», όπου τις συνάντησαν ξανά παλαιοί
πολεμιστές.
Κοκαλάκι προς κοκαλάκι, αναζητεί η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ)
λείψανα Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων στην ευρύτερη περιοχή της Άσπρης Μούττης όπου έδρασαν καταδρομείς, αλλά και αξιωματικοί και άνδρες του 361 Τάγματος Πεζικού. Η επιστροφή παλαιών πολεμιστών στην περιοχή προκαλεί συγκίνηση, όπως ανέφερε στον «Φ» πρώην εθνοφρουρός, ο οποίος πολέμησε στην Άσπρη Μούττη την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974. Η συγκίνηση δεν αφορά μόνο την επιστροφή σε ένα χώρο όπου άφησε φίλους νεκρούς, αλλά και το γεγονός ότι ύστερα από σχεδόν 38 χρόνια διαπίστωσε πως οι ελληνικές σημαίες που ζωγραφίστηκαν με μπογιά στο ύψωμα «ΟΧΙ» εξακολουθούν να βρίσκονται στον τοίχο ενός θαλάμου. Υπάρχει επίσης η επιγραφή «του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». Ανάμεσα στους αγνοούμενους υπάρχουν και δύο εθνοφρουροί, οι οποίοι βρίσκονταν σε ένα από τα πολυβολεία τα οποία υπεράσπιζαν άνδρες του 361 Τ.Π. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε ένα από τα πολυβολεία τα οποία ερευνήθηκαν πρόσφατα, βρέθηκαν και προσωπικά αντικείμενα τα οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, μαρτυρούν τουλάχιστον την ταυτότητα του ενός. Ο εθνοφρουρός αυτός φορούσε κάτι χαρακτηριστικό πάνω του, το οποίο αναγνωρίστηκε από άτομο το οποίο ανέβηκε πρόσφατα στην Άσπρη Μούττη.
Η μορφολογία του εδάφους ήταν τέτοια, ώστε τα Ηνωμένα Έθνη μετέβαιναν στην έδρα τους στην περιοχή (μεταξύ των πολυβολείων των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων) με ελικόπτερο για να μεταφέρουν εφόδια ή για να αντικαταστήσουν τους ειρηνευτές. Οι Τούρκοι ανέβαιναν στα πολυβολεία τους από μονοπάτι ενώ οι Ελληνοκύπριοι από δρόμο. Όπως μας ελέχθη, τα πολυβολεία της περιοχής δεν ήταν κατασκευασμένα από μπετόν, αλλά από πέτρες της περιοχής που στοιβάχτηκαν η μια πάνω στην άλλη. Σε πιο χαμηλό σημείο και συγκεκριμένα στην περιοχή Συγχαρί, εξακολουθούν να αναζητούνται οστά αγνοουμένων της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, καθώς και ανδρών άλλων μονάδων ή και πολιτών οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τη διαφυγή τους.
Οι σημαίες ακόμη «κυματίζουν»
Άντεξαν στο ύψωμα «ΟΧΙ» σε θάλαμο του 361 Τάγματος Πεζικού
λείψανα Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων στην ευρύτερη περιοχή της Άσπρης Μούττης όπου έδρασαν καταδρομείς, αλλά και αξιωματικοί και άνδρες του 361 Τάγματος Πεζικού. Η επιστροφή παλαιών πολεμιστών στην περιοχή προκαλεί συγκίνηση, όπως ανέφερε στον «Φ» πρώην εθνοφρουρός, ο οποίος πολέμησε στην Άσπρη Μούττη την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974. Η συγκίνηση δεν αφορά μόνο την επιστροφή σε ένα χώρο όπου άφησε φίλους νεκρούς, αλλά και το γεγονός ότι ύστερα από σχεδόν 38 χρόνια διαπίστωσε πως οι ελληνικές σημαίες που ζωγραφίστηκαν με μπογιά στο ύψωμα «ΟΧΙ» εξακολουθούν να βρίσκονται στον τοίχο ενός θαλάμου. Υπάρχει επίσης η επιγραφή «του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». Ανάμεσα στους αγνοούμενους υπάρχουν και δύο εθνοφρουροί, οι οποίοι βρίσκονταν σε ένα από τα πολυβολεία τα οποία υπεράσπιζαν άνδρες του 361 Τ.Π. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε ένα από τα πολυβολεία τα οποία ερευνήθηκαν πρόσφατα, βρέθηκαν και προσωπικά αντικείμενα τα οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, μαρτυρούν τουλάχιστον την ταυτότητα του ενός. Ο εθνοφρουρός αυτός φορούσε κάτι χαρακτηριστικό πάνω του, το οποίο αναγνωρίστηκε από άτομο το οποίο ανέβηκε πρόσφατα στην Άσπρη Μούττη.
Οι Τούρκοι θεάθηκαν τότε να εισβάλλουν στο
πολυβολείο των δύο εθνοφρουρών, αλλά οι εθνοφρουροί που παρακολουθούσαν
από κάποια απόσταση δεν τους είδαν σκοτωμένους, ούτε και άκουσαν
πυροβολισμούς. Οστά υπάρχουν και στην περιοχή
«Αλωνάγρα», λίγο πιο κάτω από την Άσπρη Μούττη, όπου βρέθηκαν και
βρίσκονται οστά καταδρομέων αλλά και του 361 Τάγματος Πεζικού. Την
προηγούμενη περίοδο εκσκαφών βρέθηκαν εκεί δέκα κρανία. Στη συνέχεια
ανακλήθηκε το συνεργείο που εδραστηριοποιείτο στην περιοχή και οι
εκσκαφές επανήρχισαν πρόσφατα. Εκτιμάται ότι νεκροί και από τις δύο
πλευρές εξακολουθούν να βρίσκονται σε απόκρημνες χαράδρες όπου έπεσαν.
Τα φυλάκια των Τούρκων είχαν καταληφθεί από δύο μοίρες καταδρομών, αλλά
στη συνέχεια
ανακατελήφθησαν από τους Τούρκους σε μια μάχη δίχως έλεος, όπως περιγράφεται.
Η μορφολογία του εδάφους ήταν τέτοια, ώστε τα Ηνωμένα Έθνη μετέβαιναν στην έδρα τους στην περιοχή (μεταξύ των πολυβολείων των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων) με ελικόπτερο για να μεταφέρουν εφόδια ή για να αντικαταστήσουν τους ειρηνευτές. Οι Τούρκοι ανέβαιναν στα πολυβολεία τους από μονοπάτι ενώ οι Ελληνοκύπριοι από δρόμο. Όπως μας ελέχθη, τα πολυβολεία της περιοχής δεν ήταν κατασκευασμένα από μπετόν, αλλά από πέτρες της περιοχής που στοιβάχτηκαν η μια πάνω στην άλλη. Σε πιο χαμηλό σημείο και συγκεκριμένα στην περιοχή Συγχαρί, εξακολουθούν να αναζητούνται οστά αγνοουμένων της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, καθώς και ανδρών άλλων μονάδων ή και πολιτών οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τη διαφυγή τους.
ΙΣΩΣ ΘΑΦΤΗΚΑΝ ΣΕ ΚΡΑΤΗΡΕΣ
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, κάποιοι τάφοι στην περιοχή Συγχαρί δεν έμειναν ανέπαφοι, αλλά εκτιμάται ότι κάποια οστά ξεθάφτηκαν και μετακινήθηκαν αλλού, αν και αυτό δεν έχει αποδειχθεί. Εικάζεται επίσης, πως πολλοί θάφτηκαν όχι σε λάκκους που άνοιξαν οι Τούρκοι αλλά σε κρατήρες που ανοίχτηκαν από την πτώση βλημάτων όλμων ή βλημάτων άλλων βαρέων όπλων. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.