1964. Βορειοδυτικά της Κύπρου, στην περιοχή της Τηλλυρίας, είχε δημιουργηθεί ο θύλακας Μανσούρας-Κοκκίνων. Ο θύλακας αυτός αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα προπύργια των Τουρκοκυπρίων, λόγω της μορφολογίας του που τους έδινε στρατηγικό πλεονέκτημα και την ευκολία να μη γίνονται εύκολα αντιληπτές οι κινήσεις τους.
Οι Τούρκοι τον εξόπλιζαν με έμψυχο υλικό και βαρέα όπλα από τον Ιανουάριο του ’64. Αν και οι προκλητικές κινήσεις, εκ μέρους των τουρκικών ομάδων ήταν συνεχείς, οι μάχες ξεκίνησαν στις 7 Αυγούστου, όταν ομάδα καταδρομέων ανακατέλαβε το ύψωμα του Λωρόβουνου.
Τα Κόκκινα το 1964 και φωτογραφίες Ελληνοκυπρίων που σκάβουν ορύγματα για να προστατευτούν από αεροπορικούς βομβαρδισμούς
Την επόμενη ημέρα, το 206ο Τάγμα κατέλαβε την Αλεύκα και προχώρησε σε εκκαθαρίσεις, το Σελλάιν τ’ Άππι, τον Άγιο Θεόδωρο και την Μανσούρα.
Ταυτόχρονα, το 216ο Τάγμα, επιχείρησε εξόρμηση από τον Παχύαμμο προς τα Κόκκινα, ανεπιτυχώς καθώς δέχθηκε βομβαρδισμούς από την τουρκική αεροπορία, που έκανε την εμφάνισή της. Στην ίδια ημέρα στον όρμο Ξηρού, οι δύο ακταιωροί, Φαέθων και Αρίων, τα οποία αποτελούσαν τη μοναδική ναυτική δύναμη του νησιού, δέχτηκαν τους συνεχείς βομβαρδισμούς των τουρκικών αεροπλάνων. Το «Φαέθων», με βλάβες οι οποίες δεν είχαν επισκευασθεί από την Ελλάδα πριν αναχωρήσει, αδυνατούσε να ακολουθήσει το «Αρίων» το οποίο έφευγε προς τον κόλπο Χρυσοχούς.
Παρέμεινε αγκυροβολημένο στο Καραβοστάσι, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις βόμβες, όμως καταστράφηκε ολοσχερώς: απολογισμός επτά νεκροί και 13 τραυματίες.
Τουρκικό αεροπλάνο ίπταται πάνω από το «Φαέθων»
Η επόμενη ημέρα υπήρξε καταστροφική και συγκλονιστική. Αν και δεν σημειώθηκε καμία επιχείρηση εκ μέρους των ελληνικών δυνάμεων, η τουρκική αεροπορία βομβάρδιζε επί δύο ώρες τις γύρω κατοικημένες περιοχές με βόμβες ναπάλμ.
Οι βομβαρδισμοί διακόπηκαν από τελεσίγραφο της κυπριακής κυβέρνησης προς την Άγκυρα, πως εάν δεν έπαυαν θα εξαπέλυαν επιθέσεις εναντίον τουρκοκυπριακών χωριών....
Από το 1963 και για ένα χρόνο, η Κύπρος κλονιζόταν από την τουρκανταρσία, τις συγκρούσεις, τις δολοφονίες και τις μάχες μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Οι πιο σοβαρές πολεμικές συγκρούσεις έγιναν στη Μανσούρα με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό της Τηλλυρίας από την τουρκική αεροπορία.
Οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν στις 7 Αυγούστου, όταν η Εθνοφρουρά προσπάθησε να διαλύσει τον τουρκοκυπριακό θύλακα Κοκκίνων-Μανσούρας, καθώς η θέση του παρείχε πρόσβαση στην Τουρκία, η οποία ανεφοδίαζε τον θύλακα διαρκώς με οπλισμό. Για τις επόμενες μέρες, ο Αύγουστος της Τηλλυρίας, μύριζε μπαρούτι και καμένη σάρκα. Το Φαέθων ολοσχερώς κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς, Ξερό, 8 Αυγούστου 1964 Η ακταιωρός Φαέθων Η ελληνική κυβέρνηση, έστειλε στην Κύπρο ειδική μεραρχία με δύο ακταιωρούς για την αντιμετώπιση της πολεμικής κρίσης.
Με δωρεά του Αναστάση Λεβέντη, έφτασαν στο νησί, αρχικά χωρίς σημαία για να μην γίνουν στόχος, οι ακταιωροί «Αρίων» και «Φαέθων». Μόλις, έφτασαν στα κυπριακά χωρικά ύδατα, ύψωσαν κυπριακή σημαία. Οι δύο ακταιωροί, αποτελούσαν τη μοναδική ναυτική δύναμη της Κύπρου, που έπρεπε να υπερασπιστεί τα βόρεια παράλιά της.
Ωστόσο, τα δύο γερμανικά πλοία, κατασκευασμένα το 1935, βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση. Με ζημιές οι οποίες δεν είχαν επισκευασθεί πλήρως, αναχώρησαν από την Ελλάδα. Νοσοκόμοι μεταφέρουν τα καμένα πτώματα των νεκρών της Τηλλυρίας Ειδικά η ακταιωρός Φαέθων, είχε βλάβη στην κύρια μηχανή.
Στις 8 Αυγούστου, η Φαέθων αδυνατούσε να ακολουθήσει την Αρίων προς τον κόλπο της Χρυσοχούς και αγκυροβολημένη στο Καραβοστάσι, προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα τουρκικά αεροπλάνα, τα οποία επιτίθονταν με βόμβες ναπάλμ εναντίον της Τηλλυρίας. Δεν άργησε όμως να γίνει στόχος: το πολεμικό πλοίο Φαέθων καταστράφηκε και κάηκε από τους βομβαρδισμούς. Οι μνήμες του πλοιάρχου Μητσάτσου
«Πήρα το πηδάλιο και μετά ήρθε δίπλα μου ο ύπαρχος, ο νοσοκόμος και κάποιοι άλλοι. Ένα αεροπλάνο, που ερχόταν πολύ κοντά με το νερό και δεν το είδε κανείς, έριξε μία ριπή στη γέφυρα και σκοτώθηκαν ο ύπαρχος, ο νοσοκόμος και ένας Κύπριος που ήταν μαζί μας, τραυματίστηκε κάποιος άλλος και πέρασαν οι σφαίρες μέσα από το χέρι μου. Οπότε, στην έξαψη και με ένα χέρι, το έριξα στην παραλία και διέταξα εγκατάλειψη πλοίου. Οι άνθρωποι πήδηξαν στο νερό για να κολυμπήσουν κάτω από την προβλήτα, αλλά τα αεροπλάνα συνέχισαν τις επιθέσεις και στους ναυαγούς στη θάλασσα. Τελικά βγήκαμε έξω. Είπα στο πλήρωμα να βρουν αυτοκίνητο να μας πάνε σε νοσοκομείο. Πήγαμε.
Οι Τούρκοι έκαψαν το καράβι με βόμβες ναπάλμ, όπως και πολλούς ανθρώπους στις παραλίες εκεί στο καραβοστάσι Ξερός». Απολογισμός εφτά νεκροί και οι υπόλοιποι σοβαρά τραυματισμένοι με πολτοποιημένους μυς, καμένη σάρκα και σπασμένα κόκαλα.
Ο πυροσβέστης Κοκκινίδης Ανδρέας, πλησιάζοντας την ακταιωρό περιγράφει την τραγική κατάσταση: «Φωτιές και πυκνοί μαύροι καπνοί έβγαιναν από το σκάφος που παρουσίαζε μία τραγική εικόνα από τους βομβαρδισμούς. Είχε καταντήσει μία άμορφη μάζα από σίδερα. Πρόσεξα πως κάποια μέλη κείτονταν νεκρά. Μερικά από αυτά ήταν καμένα και παραμορφωμένα από τις εκρήξεις και της βόμβες Ναπάλμ. Τραυματίες δεν βρήκαμε, αλλά έμαθα πως μεταφέρθηκαν όλοι στο νοσοκομείο της Πεντάγυιας».
Δρ Ανδρέας Δημητριάδης...
«Ο πρώτος που χειρούργησα ήταν ο Πλοίαρχος Μητσάτσος. Ήταν ο βαρύτερα τραυματισμένος. Οι μύες του ήταν πολτοποιημένοι, το οστό κομματιασμένο, το χέρι κάτασπρο χωρίς σφυγμό. Το δίλημμά μου ήταν μεγάλο. Έπρεπε ή να ακρωτηριάσω τον βραχίονα ή να αποκαταστήσω το πολτοποιημένο περιβάλλον. Προτίμησα το δεύτερο. Ενώ χειρουργούσα τον δεύτερο τραυματία, ένας δυνατός κρότος τράνταξε ολόκληρο το χειρουργείο. Ένα τουρκικό αεροπλάνο που πετούσε πολύ κοντά στο νοσοκομείο, είχε καταρριφθεί από τα αντιαεροποροικά πυρά της Εθνικής Φρουράς. Στον πόλεμο δεν υπάρχει ασφαλές καταφύγιο πουθενά. […] Εκείνη τη βουβή νύχτα τα τουρκικά πλοία πηγαινοέρχονταν κοντά στην ακτή. Δέκα χρόνια αργότερα, η περιοχή καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα»....
ΕΔΩ το Βίντεο με συγκλονιστικές εικόνες μετά τον βομβαρδισμό της Μανσούρας από την τουρκική αεροπορία με βόμβες ναπάλμ. ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.