H Πράσινη Γραμμή είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ελεύθερων και των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου. Στις 29 Δεκέμβρη του 1963 υπογράφηκε η συμφωνία κατάπαυσης των εχθροπραξιών και πλέον κάνουμε λόγο για ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή Λευκωσία.
Ονομάστηκε «πράσινη γραμμή» από το μελάνι με το οποίο ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Εθνών χάραξε πάνω στο χάρτη της πόλης τη γραμμή. Λέγεται και «Γραμμή Αττίλα».
Τι ξέρετε για την «Πράσινη Γραμμή» της Λευκωσίας;
ΜΑΥΡΗ μέρα για την Κύπρο και το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού, ήταν η Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 1963. Την ημέρα αυτή υπογράφηκε η συμφωνία της «Πράσινης Γραμμής» στη Λευκωσία, που χώριζε την κυπριακή πρωτεύουσα στα δύο. Με την εφαρμογή της συμφωνίας αυτής, συμπληρωνόταν και το πρώτο, μετά την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στάδιο της βρετανοτουρκικής επιδίωξης για διχοτόμηση της Κύπρου.
ΗΤΑΝ η ενέργεια αυτή η αφετηρία του γενικότερου διχοτομικού τουρκικού σχεδίου, όπως αυτό περιγραφόταν στα δύο απόρρητα τουρκικά έγγραφα, τα οποία βρέθηκαν στο γραφείο του Τούρκου υπουργού Γεωργίας Φαζίλ Πλουμέρ μετά την έναρξη των συγκρούσεων του Δεκέμβρη 1963.
ΤΗ συμφωνία για την «Πράσινη Γραμμή» υπόγραψαν ο Βρετανός Υπουργός Κοινοπολιτειακών Σχέσεων Ντάγκαν Σαντς, ο Πρόεδρος Μακάριος, ο αντιπρόεδρος Φαζίλ Κιουτσούκ, ο Πρόεδρος της Βουλής Γλαύκος Κληρίδης και ο Προέδρος της Τουρκοκυπριακής Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντενκτάς, υπό την προσωπική τους όμως ιδιότητα. Πήρε το όνομα «Πράσινη Γραμμή», από το γεγονός ότι ο Βρετανός στρατηγός Γιαγκ χρησιμοποίησε πράσινο μολύβι, για να καθορίσει σε χάρτη την ακριβή πορεία της διχοτομικής γραμμής. Ο Γιαγκ ήταν αρχηγός των «ειρηνευτικών αγγλικών δυνάμεων», οι οποίες αναπτύχθηκαν στην Κύπρο μετά την έναρξη των συγκρούσεων, με απόφαση των τριών «εγγυητριών δυνάμεων»-Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας.
Η ΧΑΡΑΞΗ της «Πράσινης Γραμμής» μόνο ως προδοσία μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Γιατί; Διότι προωθούσε τις τουρκικές διχοτομικές βλέψεις για την Κύπρο και η υπογραφή της δεν έκανε λόγο σε Κυπριακή Κυβέρνηση, αλλά «από μέρους των δύο κοινοτήτων». Τη συμφωνία ακολούθησε η σταθεροποίηση και οργάνωση των 39 τ/κ θυλάκων, που μοιράστηκαν σε εφτά «επαρχίες» με 17 διαμερίσματα. Μέχρι το 1967, όταν εγκαθιδρύθηκε η «προσωρινή Τουρκοκυπριακή Διοίκηση», οι «επαρχίες» αυτές τελούσαν υπό τη διοίκηση αξιωματικών από την Τουρκία που είχαν σταλεί στην Κύπρο.
ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ, με βάση τη συμφωνία της «Πράσινης Γραμμής», περιοχές που ήσαν κατοικημένες αμιγώς από Έλληνες ή έγιναν μάχες για να εκδιωχθούν από αυτές οι στασιάσαντες Τούρκοι τρομοκράτες, είχαν περιληφθεί…στην «τουρκική περιοχή»! Τέτοιες περιοχές ήταν ο Βόρειος Πόλος, ο Τράχωνας και η Ομορφίτα! Ειδικά στην Ομορφίτα, είχαν πάει με χάρτες Άγγλοι αξιωματικοί, για να διώξουν από εκεί τους Έλληνες εθελοντές μαχητές που απελευθέρωσαν το προάστιο από τους τρομοκράτες, αμέσως μετά την αποφασιστική μάχη των Χριστουγέννων του 1963. Απαιτούσαν συγκεκριμένα οι Άγγλοι αξιωματικοί, όπως αποχωρήσουν οι Έλληνες μέχρι το σωματείο…«Ελευθέρια» της Παλουριώτισσας! Αν δε οι επικεφαλής των εθελοντών δεν αρνούνταν πεισματικά να υπακούσουν στις απαιτήσεις των Βρετανών, η Ομορφίτα θα γινόταν αμιγώς τουρκική, όπως συνέβη και με την περιοχή των «Μύλων Σεβέρη», απ’ όπου, με τηλεφώνημα του ίδιου του Μακαρίου οι εκεί μαχητές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και να φύγουν! (Περί όλων αυτών, υπάρχουν συγκλονιστικές μαρτυρίες και από ζώντες ακόμη μαχητές).
ΑΚΟΜΑ: Η συμφωνία της «Πράσινης Γραμμής» απετέλεσε και αντικείμενο διαμάχης μεταξύ πολιτικών καταστάσεων στην Κύπρο. Συγκεκριμένα, ο Νίκος Σαμψών, στην προσπάθειά του να πλήξει τον Γλ. Κληρίδη, επαναλάμβανε για μήνες στην καθημερινή εφημερίδα του «Μάχη», το ερώτημα αν αυτός είχε υπογράψει τη συμφωνία. Παρέβλεπε εντελώς το γεγονός ότι η πρώτη υπογραφή στη συμφωνία ήταν του Μακαρίου, με τον ο οποίο ο Σαμψών τα είχε καλά και επιτίθετο εναντίον του Κληρίδη, ο οποίος συνεργαζόταν με τον Γιωρκάτζη, με τον οποίο είχε διαφορές που έφταναν πολλές φορές και σε ακραίες ενέργειες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.