Η γνώμη σας Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης
Στις 22 Ιουλίου 1974 γράφτηκε στον Πενταδάκτυλο ακόμη μια από τις πιο αξιοθαύμαστες επικές σελίδες αυτοθυσίας. Μια σπάνια ηρωική ενέργεια, που γράφτηκε με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία του πολέμου κατά των Τούρκων εισβολέων, που όσο απίστευτη κι αν ακούγεται, άλλο τόσο, και πιο πολύ, είναι αληθινή.
Ένας λεβέντης εθνοφρουρός, ενσυνείδητος πολεμιστής για την ελευθερία της πατρίδας του, βαριά τραυματισμένος από εχθρική σφαίρα, πρόσφερε εθελοντικά τη ζωή του για να σώσει τους συντρόφους του, που από στιγμή σε στιγμή θα θερίζονταν από τουρκικά πυρά ή, το λιγότερο, θα έπεφταν αιχμάλωτοι στα χέρια του θηριώδους Αττίλα.. Τους κάλυψε ολομόναχος μ’ ένα οπλοπολυβόλο «Μπρεν», κτυπώντας έναν ολόκληρο λόχο Τούρκων αλεξιπτωτιστών και τους διευκόλυνε ν’ αποχωρήσουν όλοι από το Φυλάκιό τους σώοι και αβλαβείς. Ο λιονταρόψυχος αυτός εθνοφρουρός, που έγραψε τη δική του αξιοθαύμαστη και αξιοζήλευτη συνάμα ιστορία, δεν είναι άλλος από τον Αντώνη Λάμπρου από την Αγία Βαρβάρα Κουκλιών Πάφου.
Ένα νεαρό Ελληνόπουλο που έκαμε κι αυτούς ακόμα τους Τούρκους να ζηλέψουν την παλληκαριά του και να εκδηλώσουν τη ζήλεια για τον εξευτελισμό και την ταπείνωσή τους, μ’ ένα ανήκουστο βαρβαρικό, εγκληματικό ξέσπασμα, που μόνο αγριάνθρωποι μπορούσαν να διαπράξουν. Έκαναν κόσκινο το κορμί του με τις σφαίρες τους, όταν διαπίστωσαν ότι μόνος αυτός, βαριά τραυματισμένος, τους κράτησε μακριά από το φυλάκιό του κι έδωσε την ευκαιρία στους συντρόφους του ν΄ αποχωρήσουν και να διαφύγουν.
.
Τον Ιούλη του 1972 ο Αντώνης κατετάγη στο ΚΕΝ Πάφου και έτυχε εκεί βασικής εκπαίδευσης. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε ως τυφεκιοφόρος στο 231 Τάγμα Πεζικού, όπου επρόκειτο να πολεμήσει λιονταρίσια και να γράψει με το αίμα και τη ζωή του, μια από τις πιο ζηλευτές σελίδες της πολεμικής μας ιστορίας. Την παλληκαριά και την αυτοθυσία του ήρωα Αντώνη Λάμπρου, την καταμαρτυρούν όλοι οι διασωθέντες συμπολεμιστές του, καθώς και δυο Έφεδροι Ανθυπολοχαγοί, που έζησαν μαζί του και πολέμησα στην ίδια περιοχή του Πενταδάκτυλου.
Ο Δόκιμος Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Γεωργίου Αντρέας, που ήταν επικεφαλής του γειτονικού με το «26» Φυλακίου της θρυλικής Αετοφωλιάς, θυμάται, για τη θυσία του ήρωά μας: «Απέναντι από την Αετοφωλιά ήταν μια χαράδρα και μετά το Φυλάκιο 26. Μετά από πεισματική μάχη, οι λίγοι υπερασπιστές του φυλακίου υποχώρησαν μπροστά στους υπεράριθμους αλεξιπτωτιστές, αφήνοντας στο πεδίο της τιμής το γενναίο στρατιώτη Αντώνη Λάμπρου από την Αγία Βαρβάρα των Κουκλιών Πάφου, ο οποίος τους κάλυπτε με το «Μπρεν»…Όταν κατέλαβαν το φυλάκιο οι Τούρκοι, βρήκαν νεκρό τον ήρωα Λάμπρου κι ένας από αυτούς έβγαλε τις καινούργιες μπότες του νεκρού και τις φόρεσε αυτός. Αργότερα, οι δικοί μας ανακατέλαβαν το φυλάκιο και βρήκαν τον Αντώνη ξιπόλυτο, διάτρητο από σφαίρες. Κοντά του, νεκρός, ήταν και ο Τούρκος αλεξιπτωτιστής που φορούσε τις μπότες, που είχε αφαιρέσει από τη σορό του ήρωα…»
Συγκλονιστική είναι και η μαρτυρία του Έφεδρου Ανθυπολοχαγού Έραστου Φιλιππίδη, Διμοιρίτη του ήρωα και υπεύθυνου του Φυλακίου 26, που εκτελούσε άλλη αποστολή, την ώρα της μάχης στο Φυλάκιο. Ο Διοικητής του 1ου Λόχου Κασιδάκης Χαρίλαος, πολεμούσε με τους άλλους λεβέντες του ενάντια στους Τούρκους αλεξιπτωτιστές στη γειτονική με το Φυλάκιο «26» Αετοφωλιά, όταν πληροφορήθηκε ότι οι αλεξιπτωτιστές ανέβηκαν στο φυλάκιο και το κρατούν. Χωρίς χρονοτριβή, καλεί τον Ανθυπολοχαγό Έραστο Φιλιππίδη να πάρει τους άντρες του και να πάει ν’ ανακαταλάβει το φυλάκιο που ήταν στη δική του ζώνη ευθύνης. Ήταν απόγευμα όταν ο Ανθυπολοχαγός Φιλιππίδης, εκτελώντας τη διαταγή του Διοικητή του, πήρε τη Διμοιρία του και τράβηξαν πεζή κατά το «26». Επειδή οι άντρες ήταν κουρασμένοι από την ολοήμερη μάχη της Αετοφωλιάς και είχε αρχίσει κι όλας να νυκτώνει, τους παρήγγειλε, μόλις πλησίασαν το «26», να κάτσουν να ξεκουραστούν και να κοιμηθούν. Η επίθεση, όπως πολύ σωστά σκέφτηκε, θα γινόταν το πρωί της άλλης μέρας, με το πρώτο φως, διότι δεν ήξερε κανείς τους πόσοι Τούρκοι ήταν στο Φυλάκιο, ποιες θέσεις μάχης επάνδρωναν γύρω από αυτό και θα ήταν δύσκολο να επιτεθούν στα σκοτεινά για την ανακατάληψή του.
Θυμάται ο Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Φιλιππίδης: « Φθάσαμε τη χαραυγή της άλλης μέρας κοντά στο «26» και ακροβολιστήκαμε για την τελική έφοδο, αφού έδωσα τις τελευταίες οδηγίες στους άντρες μου. Προς μεγάλη μας έκπληξη, δεν δεχθήκαμε ούτε έναν πυροβολισμό. Φθάσαμε στο Φυλάκιο και το μόνο που βρήκαμε ήταν τα πτώματα 3-4 αλεξιπτωτιστών. Έφεραν πλήρη εξάρτυση. Αυτόματα G3 οι στρατιώτες και 45 άρια πιστόλια οι αξιωματικοί. Όλοι έφεραν ξηράν τροφήν, σφυρίκτρες και κόπτες συρματοπλεγμάτων. Επίσης, στο φυλάκιο βρήκαμε νεκρό και το λεβέντη συμπολεμιστή μας Λάμπρου Αντώνη. Πολεμούσε στο πολυβολείο όταν οι αλεξιπτωτιστές είχαν επιτεθεί για να καταλάβουν το «26» την προηγούμενη μέρα. Ο ήρωας τραυματίστηκε θανάσιμα από οπλοβομβίδα που ρίφθηκε από το θυρίδα του πολυβολείου. Ήταν ξεκάθαρο ότι ο Λάμπρου έμεινε μόνος στο πολυβολείο,. Κάλυψε τους συμπολεμιστές του να διαφύγουν και πολεμούσε τους αλεξιπτωτιστές μέχρι που έπεσε στο πεδίο της τιμής…»
Αυτός ήταν ο «Κέρβερος» του Φυλακίου «26», ο ήρωας Λάμπρου Αντώνης, που έγραψε μια από τις πιο χρυσές σελίδες του πολέμου ενάντια στον Τούρκο εισβολέα, σε μιαν απότομη βουνοπλαγιά του Πενταδάκτυλου, μετατρέποντας το φυλάκιο «26», σε ιερό θυσιαστήρι της λευτεριάς..
(Από βιβλίο του Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη «Οι Αετοί του Πενταδάκτυλου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.