ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

<

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΜΕΡΟΣ 5ο


«Είναι μεγάλο κρίμα», επισημαίνει ο στρατηγός Μπίκος, που πολέμησε και τραυματίστηκε στις μάχες κατά του Αττίλα στην περιοχή Καραβά - Λαπήθου, «να χαρακτηρίζονται οι Ελλαδίτες υπερασπιστές της Κύπρου, ανάμεσα στους οποίους πεσόντες και αγνοούμενοι, ως «μισθοφόροι» και ως στρατός κατοχής». Είναι άδικο και ηθικά ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο να κυκλοφορούν βιβλία, στα οποία διασύρονται ηθικά όσοι Ελλαδίτες έπεσαν στο πεδίο της τιμής και να πληγώνονται ψυχικά επιζώντες πολεμιστές, που έφραξαν το δρόμο στον Τούρκο εισβολέα. Όπως είναι επίσης ανεπίτρεπτο, απαράδεκτο και εξωφρενικό, να προλογίζονται τα βιβλία αυτά από τον μακαρίτη υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Γιάννο Κρανιδιώτη και να προβάλλονται από κυπριακά κόμματα.



Γνήσιοι Έλληνες, υπερασπιστές της Κύπρου και του λαού της

Ένα αφιέρωμα στους ΕΛΔΥΚάριους, που έπεσαν πολεμώντας τον βάρβαρο Αττίλα στις δύο φάσεις της εισβολής. Σε αυτούς που κράτησαν το μεγαλύτερο βάρος της αντιμετώπισης του εχθρού.

ΕΛΔΥΚ
Η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής

ΜΕΡΟΣ Ε΄
- Πότε δεχθήκατε την πρώτη επίθεση της δεύτερης φύσης της εισβολής;
Στις 14 Αυγούστου πρωί - πρωί μάς έκαναν επίθεση τα αεροπλάνα, ενώ άρχισαν παράλληλα να μας κτυπούν το τουρκικό πυροβολικό, όλμοι των τεσσάρων και δύο ιντσών, και άλλα βαρέα όπλα. Την αεροπορική επίθεση και τις βολές των πυροβόλων και των όλμων διαδέχθηκε επίθεση πεζοπόρων τμημάτων και τεθωρακισμένων. Τα πυρά μας ήταν τόσο δραστικά και η αντίστασή μας τόσο αποφασιστική, που τσάκισαν την εχθρική επίθεση. Και πάλι ο κάμπος μπροστά από τις γραμμές μας γέμισε κουφάρια Τούρκων στρατιωτών, που είχαν σκοτωθεί από τα πυρά μας κατά τη διάρκεια της ολοήμερης μάχης. Η νύκτα της 14ης προς τη 15η Αυγούστου μας βρήκε πάλι νικητές, γαντζωμένους στις θέσεις μας. Οι Τούρκοι περισυνέλεξαν τους νεκρούς τους κατά τη νύκτα, η οποία πέρασε ανήσυχη. Οι εχθροί έριχναν σποραδικούς πυροβολισμούς, ενώ εμείς ρίχναμε κάθε τόσο φωτιστικά για να επιτηρούμε την περιοχή.
- Από ενισχύσεις, τι γινόταν, μια και οι μάχες βρήκαν την ΕΛΔΥΚ μειωμένη σε έμψυχο υλικό, με την αποστολή των δύο λόχων στις ακτές της Λαπήθου;
Μας είχαν ειδοποιήσει ότι στις 15 Αυγούστου θα ερχόταν σμήνος της δικής μας Αεροπορίας να μας καλύψει. Η είδηση αυτή χαροποίησε τους στρατιώτες μας. Αν και το ηθικό τους ήταν αρκετά ψηλό, η είδηση αυτή τους το αναπτέρωσε και το
κορύφωσε. Δεν απέκρυβαν τη χαρά και την ικανοποίησή τους, ότι θα πολεμούσαν με την κάλυψη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία, δυστυχώς, δεν έμελλε να έρθει ποτέ.


Τι έγινε στις 15 Αυγούστου;

Στις 15 Αυγούστου, ο εχθρός δεν εκδήλωσε σοβαρές ενέργειες. Οι δυνάμεις του είχαν αποδεκατιστεί και εξαρθρωθεί από την προηγούμενη μέρα και περιορίστηκε σε ανασύνταξη και αναδιοργάνωση. Το απόγευμα, τουρκικά αεροπλάνα, για να τονώσουν το ηθικό των εισβολέων, βομβάρδισαν τις θέσεις μας. Επίσης, εναντίον των θέσεών μας έβαζε το πυροβολικό των Τούρκων.

Σώμα προς σώμα
Στις 16 Αυγούστου άρχισαν επίθεση από την περιοχή Γερολάκκου, όπου είχαν προωθηθεί. Μας έκαναν τρεις διαδοχικές επιθέσεις. Πολεμήσαμε σώμα προς σώμα. Οι μάχες ήταν κάτι παραπάνω από επικές. Λίγοι, ελάχιστοι εμείς, πολλοί και πάνοπλοι οι Τούρκοι. Αποφασίσαμε να συμπτυχθούμε... όταν κάθε αντίστασή μας ήταν άσκοπη και μάταιη.
Εδώ αξίζει να διακόψουμε τη συνομιλία μας με το συνταγματάρχη Ιωαννίδη και να δούμε σε λίγες γραμμές τι αναφέρει το ημερολόγιο της ΕΛΔΥΚ, για την επική μάχη της 16ης Αυγούστου.
«Με το φως της ημέρας ο εχθρός, οργανωθείς καθ' όλην τη διάρκεια της 15ης Αυγούστου και τη νύχτα προς τη 16η, εξαπολύει σφοδρότατη επίθεση εναντίον της ΕΛΔΥΚ, χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα υποστήριξης. Προπορεύονται τα άρματα και ακολουθεί το πεζικό. Ο εχθρός συναντά σθεναρή αντίσταση, αλλά οι ΕΛΔΥΚάριοι είναι λίγοι. Προωθείται στο Γκράμαρ Σκουλ (Γρηγορίου) από την περιοχή Γερολάκκου. Η ΕΛΔΥΚ θεωρείται κυκλωμένη. Μόνο ένα τμήμα της περιοχής νότια του δρόμου Λευκωσίας - Γερολάκκου είναι ακάλυπτη. Οι δικοί μας πολεμούν σαν λιοντάρια μέχρι το μεσημέρι, οπότε τους πατάνε τα άρματα. Ολόκληρο το τμήμα Μηχανικού υφίσταται απώλειες 90%. Από τους 35 άνδρες του, οι 23 είναι νεκροί σε μάχη σώμα με σώμα. Νεκρός και ο ηρωικός αξιωματικός Σταυριανάκος, που ήταν επικεφαλής του τμήματος αυτού. Το απόγευμα το ΓΕΕΦ διατάζει σύμπτυξη. Τότε και μόνον τότε οι ζωντανοί ΕΛΔΥΚάριοι συμπτύσσονται. Απώλειες: Αξιωματικοί, δύο νεκροί και δύο αγνοούμενοι. Μόνιμοι υπαξιωματικοί, δύο νεκροί και ένας αγνοούμενος. Νεκροί οπλίτες 76, βαριά τραυματίες 22 και υπόλοιποι ελαφρά τραυματίες...».
Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στην αφήγηση του Λούη Ιωαννίδη. Ο τέταρτος λόχος, του οποίου ηγείτο, ξαναζωντάνεψε στα υψώματα της ΕΛΔΥΚ το έπος του Λεωνίδα και των τριακοσίων του.

Ο Σταυριανάκος

Σε μια φάση της μάχης, οι Τούρκοι πλησίαζαν τις θέσεις μας με τα άρματα μπροστά. Με ένα ΠΑΟ (πυροβόλο άνευ οπισθοδρόμησης) - το μοναδικό που μου έστειλαν - κτύπησα το προπορευόμενο τουρκικό άρμα και το ακινητοποίησα. Άλλο άρμα του εχθρού κτύπησε από πολύ κοντά με το πυροβόλο του την πρόχειρη θέση του ήρωα υπολοχαγού Σταυριανάκου, που ήταν στο λόχο Διοικήσεως και κάλυπτε το δυτικό μέρος της ΕΛΔΥΚ. Ο ήρωας υπολοχαγός έμεινε άπνους στο πεδίο της τιμής. Και αυτού το άλικο αίμα έβαψε κόκκινα τα ιερά χώματα του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου.
Ενώ μπροστά μας προχωρούσαν τα άρματα και το πεζικό, από τον ουρανό τα τουρκικά αεροπλάνα ξερνούσαν αδιάκοπα φωτιά και μολύβι. Μας πολυβολούσαν με μπράουνινγκ και ρουκέτες και μας βομβάρδιζαν με εμπρηστικές ναπάλμ. Μια βόμβα των 500 λιπρών έπεσε σε δικό μας πολυβολείο και το διέλυσε. Οι έξι γενναίοι υπερασπιστές του με τον αρχιλοχία τους κατακομματιάστηκαν. Πέταξαν και αυτοί με τα αθάνατα φτερά της δόξας στο πάνθεο των αθανάτων.

Ενισχύσεις από τη Λεμεσό

- Μέχρι πότε κράτησε αυτή η επική, η ανεπανάληπτη σε ηρωισμό και αυτοθυσία, άνιση μάχη των λίγων εναντίον των πολλών;
Η μάχη αυτή -η επική και ανεπανάληπτη όπως τη λες- κράτησε μέχρι τις τέσσερις σχεδόν το απόγευμα. Μόνον όταν μας πλησίασαν τα άρματα σε απόσταση αναπνοής συμπτυχθήκαμε. Στο λόχο μου, τον ηρωικό τέταρτο λόχο της ΕΛΔΥΚ, είχα 19 νεκρούς και αγνοούμενους. Οι τραυματίες ήταν πολύ
περισσότεροι. Η διαταγή δόθηκε από τον Σταυρουλόπουλο, που είχε διαπιστώσει ότι οι Τούρκοι μας υπερκέρασαν. Περάσαμε βάλλοντες και βαλλόμενοι μέσα από τους σχηματισμούς των τουρκικών αρμάτων -πράγμα απίστευτο και όμως αληθινό- και φθάσαμε στην περιοχή Αρχαγγέλου, όπου συγκεντρωθήκαμε το τάγμα. Εκείνη την ώρα της δικής μας σύμπτυξης είχαν καταφθάσει στο ύψωμα Γρηγορίου ενισχύσεις από εφέδρους της Λεμεσού.

Ο αγώνας της ΕΛΔΥΚ ήταν ανεπανάληπτος

- Κανένα συγκλονιστικό περιστατικό από τις τελευταίες στιγμές της μάχης;
Είχα ένα δεκανέα, τον Μπαλογιάννη, που ήταν χειριστής όλμου των 60 χιλιοστών. Στη θέα ενός τουρκικού τζιπ με ΠΑΟ των 1069 χιλιοστών με ρώτησε: «Να ρίξουμε ένα βλήμα εναντίον του τζιπ;». «Αν σταματήσει, του είπα, να ρίξουμε». Το τζιπ σταμάτησε, προφανώς για να μας στοχέψει. Το προλάβαμε, του ρίξαμε εμείς και το ανατινάξαμε. Ο δεκανέας χόρευε από τη χαρά του και τον κάλεσα να καλυφθεί, γιατί κινδύνευε άμεσα, αφήνοντας ακάλυπτο το σώμα του. Προτού τελειώσω την προτροπή μου, μια σφαίρα με βρήκε στο κράνος και πέρασε ξυστά ανοίγοντας τρύπα. Ο ακροβολιστής Τούρκος έριχνε όπου έβλεπε κίνηση. Ρίχνοντας, όμως, πρόδωσε τη θέση του. Ζήτησα ένα FN από τον στρατιώτη που ήταν δίπλα μου και μόλις ο Τούρκος σήκωσε κεφάλι, του έριξα. Από τότε δεν πυροβόλησε ξανά, ένδειξη ότι σκοτώθηκε.

Ο αγώνας της ΕΛΔΥΚ ήταν ανεπανάληπτος. Οι θυσίες των αξιωματικών και ανδρών της συγκρίνονται με τις θυσίες των ημιθέων των Θερμοπυλών, της Αλαμάνας, του Σκρα, της Κλεισούρας. Οι σελίδες που γράφτηκαν σε αυτό το τουρκοπατημένο σήμερα κομμάτι γης της ελληνικής Κύπρου, είναι πραγματικά ολόχρυσες. Η εθελοθυσία, η αυταπάρνηση, η αγωνιστική διάθεση, η λεβεντιά, η αλληλεγγύη, έφθασαν τα πιο ψηλά επίπεδα. Αυτές οι αρετές πρέπει να πρυτανεύσουν και σήμερα, για να ξεσκλαβώσουμε το μαρτυρικό νησί μας. Οι Τούρκοι, βλέποντάς μας διχασμένους, αναποφάσιστους και απρόθυμους για αγώνα, δεν πρόκειται να αλλάξουν την παράλογη στάση τους. Οι Τούρκοι -και αυτό μας το διδάσκει η Ιστορία- μόνο τη γλώσσα της δύναμης και της πυγμής αντιλαμβάνονται. Και αυτό πρέπει να το χωνέψουμε όλοι, και εδώ και στην Ελλάδα. Τα τελευταία λόγια του απόστρατου συνταγματάρχη Λούη lωαννίδη, που ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του ανυπέρβλητου έπους της ΕΛΔΥΚ, αποτελούν και συμβουλή και υπόμνηση και προτροπή ενός αγωνιστή, ενός στρατιώτη της Ελλάδας, προς την ηγεσία και το Έθνος των Ελλήνων. Οι ημίθεοι αξιωματικοί και άνδρες της ΕΛΔΥΚ, που έβαψαν με το αίμα τους τα άγια χώματα της Κύπρου, δείχνουν σε όλους τους Έλληνες το δρόμο του χρέους, το δρόμο της τιμής...

Η αχαριστία μερικών δικών μας κονδυλοφόρων, που εμφανίζονται ως «ιστορικοί ερευνητές» και μιλούν αφ' υψηλού, ως παντογνώστες, καθώς και η εγκληματική αδιαφορία των αρμοδίων να υπερασπιστούν τους Ελλαδίτες αδελφούς μας, που έπεσαν για τη δική μας λευτεριά πολεμώντας τον εισβολέα, με αναγκάζουν να κάνω κι εγώ το καθήκον μου, όπως το αισθάνομαι ως Έλληνας Κύπριος, άνθρωπος που πολέμησε τον εισβολέα, αδελφωμένος με Ελλαδίτες και ως δημοσιογράφος που ασχολείται επίμονα με τα θέματα της κυπριακής ιστορίας. «Είναι μεγάλο κρίμα», επισημαίνει ο στρατηγός Μπίκος, που πολέμησε και τραυματίστηκε στις μάχες κατά του Αττίλα στην περιοχή Καραβά - Λαπήθου, «να χαρακτηρίζονται οι Ελλαδίτες υπερασπιστές της Κύπρου, ανάμεσα στους οποίους πεσόντες και αγνοούμενοι, ως «μισθοφόροι» και ως στρατός κατοχής». Είναι άδικο και ηθικά ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο να κυκλοφορούν βιβλία, στα οποία διασύρονται ηθικά όσοι Ελλαδίτες έπεσαν στο πεδίο της τιμής και να πληγώνονται ψυχικά επιζώντες πολεμιστές, που έφραξαν το δρόμο στον Τούρκο εισβολέα. Όπως είναι επίσης ανεπίτρεπτο, απαράδεκτο και εξωφρενικό, να προλογίζονται τα βιβλία αυτά από τον μακαρίτη υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Γιάννο Κρανιδιώτη και να προβάλλονται από κυπριακά κόμματα.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ

ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ 6ο ΜΕΡΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.

ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΤΗ ΜΝΗΜΗ

Η γνώση του ιστορικού παρελθόντος είναι απαραίτητη για την εθνική αυτογνωσία ενός λαού. Το blog μας με τρόπο απλό χωρίς να διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια, φωτίζει με αναδρομές στα γεγονότα σελίδες ιστορίας του μαρτυρικού Λαού της Κύπρου και των Ελλαδιτών και Κυπρίων νεκρών και αγνοουμένων Ηρώων.