Την 1η Απριλίου του 1955 ξεκίνησε ο ηρωικός αγώνας της ΕΟΚΑ για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και την Ένωση με την Ελλάδα.
Η 1η Απριλίου είναι Εθνική γιορτή στην Κύπρο.
Και
αυτή η εθνική γιορτή έχει την ιδιομορφία να μην περιορίζεται στην
απόδοση τιμών στους αγωνιστές ή στην ανάμνηση παλιών γεγονότων, αλλά να
αφορά κατά κάποιον τρόπο το παρόν και το μέλλον του Νησιού, αφού ένα
μεγάλο μέρος του βρίσκεται υπό κατοχή.
Το δηλώνω εξ αρχής:
Δεν υπάρχει τίποτα πιο συγκινητικό από την επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα και το Μουσείο του Αγώνα.
Μπορεί να το ξέρουμε, αλλά τότε συνειδητοποιούμε τι σημαίνει να παλεύεις γυμνός μιαν αυτοκρατορία.
Δεν το χωράει η λογική.
Ίσως γι’ αυτό και οι αγωνιστές ήταν παιδιά γύρω στα 20.
Παιδιά που οδηγούνταν από μια άδολη αγάπη που ξεπερνάει το ανθρώπινο μέτρο, φτύνει κάθε πολιτική σκοπιμότητα και φρονιμάδα.
Σταματώ.
Το είπα και πιο πάνω ότι το αυτό προσκήνυμα προκαλεί από μόνο του έντονα αισθήματα.
Τα λόγια και περιττά και φτηνά φαίνονται.
Και είμαι πολύ καχύποπτος απέναντί τους.
Για να επισκεφτεί κανείς τα Φυλακισμένα Μνήματα, πρέπει να πάει στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, οι οποίες λειτουργούν κανονικά και... σήμερα σαν φυλακές.
Παραδίδεις κινητά τηλέφωνα και προχωράς.
Βρίσκεσαι στον χώρο όπου κρατούνταν οι Αγωνιστές. Μικρά, στενά, παγωμένα κελιά.
Και ένα προαύλιο με πανύψηλους τείχους και συρματοπλέγματα.
Εκεί βρίσκεται και ο θάλαμος εκτελέσεων.
Οι αγωνιστές εκτελούνταν δι’ απαγχονισμού. Στον χώρο αυτό υπήρχαν τότε τρεις κρεμάλες -την μια την πήραν οι Άγγλοι φεύγοντας, η άλλη βρίσκεται στο Μουσείο του Αγώνα και η τρίτη στέκει εκεί, στον χώρο του μαρτυρίου.
Ονομάστηκαν Φυλακισμένα Μνήματα γιατί οι Άγγλοι δεν παρέδιδαν τα σώματα των εκτελεσθέντων αγωνιστών στους συγγενείς τους για να ταφούν, επειδή φοβούνταν τα συλλαλητήρια και τις αντιδράσεις του λαού. Έτσι τα έθαβαν μέσα στην φυλακή, χωρίς την παρουσία συγγενών.
Ο χώρος αυτός, με τους Σταυρούς και τα μνήματα διαμορφώθηκε μετά την αποχώρηση των Άγγλων. Ο τελευταίος Άγγλος διοικητής των Φυλακών Λευκωσίας παρέδωσε ένα σχεδιάγραμμα, όπου σημειωνόταν πού είχε ταφεί κάθε αγωνιστής. Τέσσερις από τους τάφους φιλοξενούν από δύο αγωνιστές.
Αιωνία τους η μνήμη!
Αθάνατοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Oσα δημοσιεύματα δεν έχουν την υπογραφή μας αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι την δική μας.Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις,, ή απειλές.