ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ Κ/Δ ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ Α! Μ.Κ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΙΚΗ (Από την εμπόλεμη Κύπρο στο ΤΕ Αμφίσσης)

                                                   ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ (Κ/Δ) ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ

O ηρωικός υπολοχαγός (ΚΔ) Σταύρος Μπένος ένας ακόμα αξιωματικός που έφυγε νωρίς (11 Ιανουαρόου 2006). Οραματιστής και πράος χαρακτήρας έχασε τη μάχη της ζωής από την επάρατη νόσο , έχει αφήσει όμως μια εξαιρετική πνευματική κληρονομιά σε πολλούς μαχητές και φιλόδοξους υπερασπιστές της Ελευθερίας με τις ηρωικές του πράξεις αλλά και στην σπουδαία Οικογένεια του αναφορικά με τον αγώνα για ζωή. Έφυγε όπως και ο αείμνηστοςΥποδιοικητήςΤαγματάρχης Άγγελος Αβραμίδης  (1985 ) απογοητευμένοι και πικραμένοι από την συμπεριφορά της Στρατιωτικής Ηγεσίας και τής  πατρίδας, για το θάψιμο του φακέλου τής ΚΎΠΡΟΥ και την προδοσία που ένιωσαν!

Κύπρος 1974

Η Επιχείρηση "ΝΙΚΗ" ξεκίνησε και στις 10:30 το βράδυ απογειώθηκε "αγκομαχώντας", προφανώς λόγω του μεγάλου φορτίου, το πρώτο αεροσκάφος (ΝΙΚΗ 1). Ακολούθησε στη συνέχεια με διαφορά πέντε λεπτών η απογείωση το δευτέρου αεροσκάφους (ΝΙΚΗ 2).
Ανάλογα με τη σειρά απογείωσης τα αεροσκάφη έφεραν και τον αντίστοιχο αριθμό. Το τελευταίο αεροσκάφος "ΝΙΚΗ 15" με κυβερνήτη τον Ευάγγελο Πετρουλάκη απογειώθηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα, παρά τις διαταγές που πήρε για ακύρωση τις αποστολής λόγω της περασμένης ώρας.
 Έτσι από τα 20 αεροσκάφη Νoratlas τα 15 ξεκίνησαν για Κύπρο ενώ τα υπόλοιπα 5 πήραν διαταγή να μην απογειωθούν λόγω περασμένης ώρας. Πριν την αναχώρηση της αποστολής, τα πληρώματα των Νοράτλας ενημερώθηκαν ότι οι Κύπριοι έχουν τον έλεγχο του αεροδρομίου και ότι θα τους περιμένουν. Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Τα αεροσκάφη που τελικά απογειώθηκαν ακολούθησαν μια πορεία πάνω από τη πόλη των Χανίων, ανέβηκαν σε ύψος 7000 περίπου ποδών, πέρασαν από τα Λευκά Όρη, κατέβηκαν στα 500 περίπου πόδια και από κει ακολούθησαν μια πορεία νότιο-ανατολική  μέχρι ένα σημείο- Τομή 34ου παράλληλου με τον 27ο μεσημβρινό-. Πτήση πάνω από τον 34ο παράλληλο μέχρι την τομή του με τον 31ο μεσημβρινό, στα όρια FIR Αθηνών- Καίρου. Από τα σημεία αυτά κατ’ ευθείαν για το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

Το αεροσκάφος "ΝΙΚΗ 6" εβλήθη σε πολλά σημεία, ο ένας κινητήρας εξερράγη, ο δεύτερος πήρε φωτιά. Αλλά το ηρωικό πλήρωμα κατάφερε να το προσγειώσει. Δύο από τους Καταδρομείς που μετέφερε σκοτώθηκαν ενώ δέκα τραυματίστηκαν. Σ΄ αυτό το αεροσκάφος επέβαινε και ο υπολοχαγός Σταύρος Μπένος. Πολλά χρόνια αργότερα θα πεί: "Τα τροχιοδεικτικά σφύριζαν απ’ έξω. Δεχόμασταν αντιαεροπορικά πυρά, το αεροσκάφος  πήρε φωτιά μέσα στη καμπίνα, δεν είχαμε πυροσβεστήρες και ρίχναμε νερό από τα παγούρια μας για να την σβήσουμε…".

Ο Αείμνηστος Υπολοχαγός Στάυρος Μπένος περιγράφει τις τραγικές εκείνες ώρες το 2004 στόν Κύπριο ερευνητή Πέτρο Σαββίδη.

Δεχτήκαμε ένα καταιγισμό  πυρών απο πενηντάρια. Είδα στήν ουρά τής ατράκτου νά εισβάλουν τροχιοδεικτικά πήγα να καθίσω στη θέση μου, δίπλα μου ο Φύσσαρης ήταν χτυπημένος στήν κοιλία . Φωνές, φασαρίες, τρώμε ένα βλήμα ακόμη, νιώθω το αεροσκάφος να βουτά,τα σπλάχνα μου πιεζόντουσαν, λέω πέσαμε.....Μετά από λίγο άλλο βλήμα σκάει μέσα, εκεί είχαμε τους δύο νεκρούς και εννέα τραυματίες. Το τρίτο βλήμα κτύπησε και τόν άλλο κηνητήρα,δέν είχαμε υδραυλικά και τό αεροσκάφος πήγαινε σάν ανεμόπτερο. Όταν το αεροσκάφος τροχιοδρόμισε βγήκεέξω στό χώμα χωρίς να φρενάρει καθόλου.Βγήκαμε έξω και τρέξαμε να περάσουμε απέναντι. Είχα τριάντα καταδρομείς,εξ αυτών οι έντεκα τραυματίες και δύο νεκροί ο Νόμπελης καί ο Οικονομάκης. Τοποθετήσαμε τούς νεκρούς και τούς τραυματίες στο κέντρο, ο γιατρός ένας λοχίας, τελειόφοιτος ιατρικής, πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες. Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησα ήταν ο Ταγματάρχης Κυριάκος.

Θύματα Καταδρομείς Α' ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ : Κ/Δ Νόμπελης Σπυρίδων , Κ/Δ Οικονομάκης Κωνσταντίνος

Τραυματίες Καταδρομείς Κ/Δ Τσόγκας Παύλος , Κ/Δ Αντωνόπουλος Γεώργιος , Κ/Δ Φύσσαρης Ιωάννης , Κ/Δ Θεοδωρόπουλος Σ. , Κ/Δ Γκόγκος Κ. , Κ/Δ Τσαγκαρόπουλος Δημήτριος , Κ/Δ Λατζουράκης Γεώργιος , Κ/Δ Λοχίας (Κ/Δ)Ξεφτύλης Κωνσταντίνος , Κ/Δ Παπαευσταθίου Ευστάθιος , Κ/Δ Μαυρουδής Γεώργιος .

Τα ακολουθούντα Νοράτλας βρέθηκαν σε ένα καταιγισμό πυρών, κάθε είδους όπλων αλλά τα πληρώματα με υπεράνθρωπες προσπάθειες κατάφεραν να τα προσγειώσουν. Δύο από τα δεκαπέντε αεροσκάφη δεν προσγειώθηκαν, το "ΝΙΚΗ 13"  έχασε τον προσανατολισμό και προσγειώθηκε στη Ρόδο, ενώ το "ΝΙΚΗ 14" φτάνοντας ξημερώματα πάνω από τη Κύπρο, πήρε διαταγές να γυρίσει στη Σούδα.

Το αεροσκάφος "ΝΙΚΗ 6" εβλήθη σε πολλά σημεία, ο ένας κινητήρας εξερράγη, ο δεύτερος πήρε φωτιά. Αλλά το ηρωικό πλήρωμα κατάφερε να το προσγειώσει. Δύο από τους Καταδρομείς που μετέφερε σκοτώθηκαν ενώ δέκα τραυματίστηκαν. Σ΄ αυτό το αεροσκάφος επέβαινε και ο υπολοχαγός Σταύρος Μπένος. Πολλά χρόνια αργότερα θα πεί: "Τα τροχιοδεικτικά σφύριζαν απ’ έξω. Δεχόμασταν αντιαεροπορικά πυρά, το αεροσκάφος  πήρε φωτιά μέσα στη καμπίνα, δεν είχαμε πυροσβεστήρες και ρίχναμε νερό από τα παγούρια μας για να την σβήσουμε…".

Ο Αείμνηστος Υπολοχαγός Στάυρος Μπένος περιγράφει τις τραγικές εκείνες ώρες το 2004 στόν Κύπριο ερευνητή Πέτρο Σαββίδη.


Δεχτήκαμε ένα καταιγισμό  πυρών από πενηντάρια. Είδα στήν ουρά τής ατράκτου νά εισβάλουν τροχιοδεικτικά πήγα να καθίσω στη θέση μου, δίπλα μου ο Φύσσαρης ήταν χτυπημένος στήν κοιλία . Φωνές, φασαρίες, τρώμε ένα βλήμα ακόμη, νιώθω το αεροσκάφος να βουτά,τα σπλάχνα μου πιεζόντουσαν, λέω πέσαμε.....Μετά από λίγο άλλο βλήμα σκάει μέσα, εκεί είχαμε τους δύο νεκρούς και εννέα τραυματίες.

Το τρίτο βλήμα κτύπησε και τόν άλλο κινητήρα,δέν είχαμε υδραυλικά και τό αεροσκάφος πήγαινε σάν ανεμόπτερο. Όταν το αεροσκάφος τροχιοδρόμισε βγήκε έξω στό χώμα χωρίς να φρενάρει καθόλου.Βγήκαμε έξω και τρέξαμε να περάσουμε απέναντι. Είχα τριάντα καταδρομείς,εξ αυτών οι έντεκα τραυματίες και δύο νεκροί ο Νόμπελης καί ο Οικονομάκης. Τοποθετήσαμε τούς νεκρούς και τούς τραυματίες στο κέντρο, ο γιατρός ένας λοχίας, τελειόφοιτος ιατρικής, πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες. Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησα ήταν ο Ταγματάρχης Κυριάκος.

Το σύνθημα "Μη χτυπάτε είναι Ελληνικά" δεν έφτασε πρόωρα στους Κύπριους χειριστές των αντιαεροπορικών. Τραγικός απολογισμός της επιχείρησης: 29 Καταδρομείς νεκροί και 4 αεροπόροι.

Αφού μεταφέρθηκαν στην ιερατική σχολή της Λευκωσίας όπου και ξεκουράστηκαν για μια μέρα τα ξημερώματα της 23ης Ιουλίου του 1974 τους ανατέθηκε η κάλυψη του αεροδρομίου της Λευκωσίας η ανάθεση της αποστολής αυτής στην Α’ Μοίρα καταδρομών έγινε μετά την έναρξη της εκεχειρίας που συμφωνήθηκε στις 16:00 της 22ας Ιουλίου, σοφά όπως αποδείχτηκε αφού οι Τούρκοι προσπάθησαν να καταλάβουν το αεροδρόμιο παρά την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.
Τα ξημερώματα της 23ης Ιουλίου τους ανατέθηκε η κάλυψη του αεροδρομίου της Λευκωσίας και ηγήθηκε διμοιρίας καταδρομέων .
Στο αεροδρόμιο μεταφέρθηκαν με πολιτικά λεωφορεία για λόγους παραπλάνησης ενώ δόθηκε και η εντολή στους στρατιώτες να πέσουν κάτω από τα καθίσματα για να μην τους αντιληφθούν οι περίπολοι του ΟΗΕ. Στην ευρύτερη περιοχή του αεροδρομίου υπήρχαν εκτός από την Α’ Μοίρα, ένας λόχος της ΕΛΔΥΚ και 8 αναγνωριστικά τεθωρακισμένα Marmon Herrington. Οι καταδρομείς οχυρώθηκαν στην ταράτσα του κεντρικού κτηρίου και γύρω από αυτό.
Οι τουρκικές δυνάμεις οι οποίες ήταν δύναμης ενός τάγματος δεν άργησαν να εμφανιστούν. Χωρίστηκαν σε δύο τμήματα και προσέγγισαν το αεροδρόμιο για να το καταλάβουν μη έχοντας υπόψη ότι η φρουρά του αεροδρομίου είχε ενισχυθεί απο τους Ελλαδίτες καταδρομείς.Οι Τούρκοι αφέθηκαν να εισέλθουν εντός του βεληνεκούς των οπλοπολυβόλων και έπειτα άρχισαν να βάλλουν εναντίον τους. Τα πυρά κυρίως του 42 λόχου ήταν θεριστικά καταφέρνοντας να φέρουν τους Τούρκους σε δύσκολη θέση αφού έπεσαν στο έδαφος και προσπάθησαν μάταια να ανταποδώσουν τα πυρά.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ ΤΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ
  Ο Στάυρος Μπένος αφηγείται:

Ο λοχίας Τζίνης επτά οπλοπολυβόλα,ένα στοιχείο πολυβόλου,τρία ΠΑΟ90mm, ένας ελεύθερος σκοπευτής και εγώ ανεβαίνουμε δυο-δυο τα σκαλιά και φτάνουμε στην ταράτσα του κεντρικού κτιρίου του αεροδρομίου.Βγαίνουμε σκυφτά απο το κλιμακοστάσιο και στήνουμε τα όπλα μας γιατί κάτω αρχίζει το τουφεκιδι .Τα πυρά του λόχου μας είναι σχεδόν κάθετα τόσο στόν δεξιό όσο και στόν αριστερό άξονα επίθεσης τών Τούρκων. Έτσι στήνεται μια ζώνη θανάτου αφού ο χώρος είναι κυριολεκτικά ταψί χωρίς ούτε ένα θάμνο.
Ο ελεύθερος σκοπευτής αρχίζει να μου δίνει πολύτιμες πληροφορίες,σε λίγο ακούω απο τόν ασύρματο οτι όλη η μοίρα είναι έτοιμη για μάχη.Η πίσα στήν ταράτσα αρχίζει να λιώνει, οι καταδρομείς πρηνηδόν κολυμπούν στην πίσα και τόν υδρώτα 40 βαθμούς Κελσίου. Η μάχη αρχίζει. Οι Τούρκοι αραιωμένοι αρχίζουν την επίθεση,περίπου 150 σε κάθε κατεύθυνση περνούν την ρεματιά και όταν φθάνουν στη γραμμή που ορίζεται απο τα δύο κτίρια ανάβει η μάχη.
Κάθετα στον άξονα επίθεσης χτυπάμε εμείς απο τήν ταράτσα και κατά μέτωπο ο 43ος ΛΟΚ.
Πιστεύω οτι γερός δέν έμεινε κανένας,στα αριστερά τους χτυπούν αυτοί που είναι στόν κάτω όροφο, λίγοι γλιτώνουν φεύγοντας σε ένα αλσύλλιο .
Άν κατάλαβαν τι έγινε και μετρήσανε σωστά τα πυρά μας θα πρέπει να στείλουν ολόκληρο τάγμα.
'Οντως αυτό συμβαίνει. Πρίν προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη μου ένα βλήμα σκάει χίλια μέτρα πίσω μου, κώβω αζμούθιο και αναφέρωότι βαλλόμεθα απο όλμο 4,2. Οι Τούρκοι επειδή δεν μπορούν να παρεμβάλουν με πυρά το κτίριο (τους εμποδίζει τι στρατόπεδο του ΟΗΕ) κάνουν αναδρομική βολή ανά 200 μέτρα προκειμένου να φθάσουν στο κτίριο.Λογαριάζουν χωρίς τόν ξενοδόχο, ακούμε ομοβροντίες προφανος του πυροβολικού μας και εκρήξεις στον Τουρκικό τομέα
Οι Τούρκοι μόνο ένα ακόμα βλήμα προλαβαίνουν να ρίξουν με το οποίο καταστρέφουν ένα αεροσκάφος των Κυπριακών αερογραμμών, μετά σιγή.
Η μέρα κυλά και η μάχη συνεχίζεται με σφοδρότητα, τα Τούρκικα γιουρούσια σταματούν μπροστά στήν παλικαριά και τα εύστοχα πυρά της μοίρας..

ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ

Από την εμπόλεμη Κύπρο στο ΤΕ Αμφίσσης..

Η αφήγηση ενός νεαρού ΔΕΑ, ο οποίος υπηρετούσε την δεκαετία του 1980 σε τάγμα Εθνοφυλακής της Άμφισσας με τον Ταγματάρχη Σταύρο Μπένο

Τὸ 1984 εὑρέθην ὡς δόκιμος ἔφεδρος ἀνθυπολοχαγός, ὑπηρετῶν εἰς τὸ Στρατολογικὸν Γραφεῖον τῆς Ἀμφίσσης. Ἐκεῖ, ἐν μέσῳ μιᾶς ἡρέμου γραφειοκρατικῆς καθημερινότητος, ὁ χρόνος διεσκεδάζετο μὲ κρασοκατανύξεις καὶ ἐκδρομάς...

Ταχέως ἐγνωρίσθην μὲ ὁλίγους στρατιωτικοὺς ὑπηρετούντας στὸ ἐκεῖ Τάγμα Ἐθνοφυλακῆς.

Ἡ δύναμις τοῦ «Τάγματος» αὐτοῦ, ἀπετελεῖτο ἀπὸ ἕνα ταγματάρχην ὡς διοικητήν, δύο Δ.Ε.Α., ἕνα πολιτικὸν ὑπάλληλον καὶ ἕνα ὁπλουργόν. Ἀποστολὴ τοῦ τάγματος ἦτο κατὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα, νὰ καλῇ τοὺς ἐν ἐφεδρείᾳ ἐφέδρους τοῦ νομοῦ εἰς ἐκπαίδευσιν, ὡς καὶ νὰ συντηρῇ εἰς καλὴν κατάστασιν τὸν ὁπλισμὸν του. Ὁ ὁπλισμὸς συνέκειτο ἀπὸ ἀψόγως συντηρημένα ὅπλα τοῦ β΄ Παγκ. Πολέμου: Lee Enfield, M1 Springfield, Bren, Sten!!!

Ἐκεῖ, τότε, ἐστήνετο παμμεγίστη πολεμικὴ πανήγυρις! Ἐκρότουν τὰ ἀρχαῖα ὅπλα, συντηρημένα ὑπὸ τοῦ ἐμπείρου ὁπλουργοῦ -καὶ καφφεπώλου τῆς Ἀμφίσσης- Θεοδώρου Γενναίου τὸ ὄνομα.
Βράχοι ἐθρυματίζοντο ὑπὸ τὰ πλήγματα τῶν βολίδων καὶ στόχοι κατεκερματίζοντο.
Ἡ φιλία μου –καὶ αἱ στρατιωτικαὶ φιλίαι εἶναι ἀκατάβλητοι-, προσεπόρισε τὸ προνόμιον τῆς συμμετοχῆς εἰς τὸ μέγα αὐτὸ δρώμενον, ὡς καὶ μίαν «κουμπαριάν» μαζὶ μὲ ἀφθόνους «κουμπουριὲς» διὰ τῶν θαυμαστῶν ἐκείνων ὅπλων, πολλὰ ἐκ τῶν ὁποίων, βεβαίως εἶχον κροταλίσει ἐν Βορείῳ Ἀφρικῇ, ἐν Ἰταλίᾳ, ἴσως καὶ ἐν τῷ φιλιππινικῷ Μιντανάῳ ἀκόμη!

Ἠκολούθησαν ἀξέχαστα κυνήγια ἀγριοχοίρων ἐν τῇ παρακειμένῃ Γκιώνᾳ. Ὁ ταγματάρχης ἦτο ἕνας ἐκπληκτικὸς Νεμρώδ, ὅστις ἄνευ κυνῶν, ἐκυνηγέτει ἐν τοῖς φωκικοῖς ὄρεσιν.
Τὰ προϊόντα τῶν κυνηγίων αὐτῶν, συνήθως κατέληγον εἰς ὑπόγειον καπηλεῖον ἑνὸς ἐξαιρέτου ταβερνιάρη, πρώην ἀξιωματιοῦ τοῦ ΕΛΑΣ, ὅστις ἦτο ἐπιδεξιώτατος μάγειρος καὶ ...σαλπιγκτής.
Τὰ δεῖπνα μας μὲ τοὺς ἐψημμένους ἀγριοχοίρους καὶ τὰ λοιπὰ θηράματα, ἑνίοτε ἠκολουθοῦντο ὑπὸ ῥεσιτάλ σάλπιγγος τοῦ ἀπομάχου ΕΛΑΣίτου, ὅστις μαζὶ μὲ διαφόρους ἱσπανικοὺς σκοπούς, ἐσάλπιζε καὶ προσφιλῆ του ἀνταρτικὰ ἐμβατήρια!

Ἦτο Νοέμβριος καὶ ἡ μικρὰ ἀκολουθία ἰδιωτικῶν αὐτοκινήτων, ἀσθμαίνουσα, προσήγγιζε τὸ χωρίον τῶν Καρουτῶν, ἔνθα κατὰ τὴν Κατοχὴν ἐδόθη μεγάλη καὶ νικηφόρος μάχη τῶν ΕΛΑΣιτῶν κατὰ τῶν Ἰταλῶν. Τότε, διὰ πρώτην φοράν, εἰς μίαν ἀνάπαυλαν τοῦ κυνηγίου, εἶχα μιὰν συζήτησιν μετὰ τοῦ ταγματάρχου.
Ἀφορμὴ ὑπῆρξε μία παρατήρησίς μου ἐπὶ τῶν διακρίσεων αἱ ὁποῖαι ἐκόσμουν τὸ στῆθος του. Πουλᾶδες τῶν εἰδικῶν δυνάμεων καὶ πολλὰ ἄλλα διακριτικὰ καὶ διεμβολαί παρασήμων, δεικνύοντα ἀσυμβατότητα ἑνὸς τέτοιου ΠΟΛΕΜΙΣΤΟΥ ἀξιωματικοῦ πρὸς τὴν θέσιν του ὡς ἐπικεφαλὴς μιᾶς ...μουσειακῆς μονάδος.

Ὁ ταγματάρχης ἔριξε μιὰ καχύποπτον ματιὰν γύρω του καὶ μετὰ μ᾿ ἅρπαξε ἀπ᾿ τὸ μανίκι!
-Δόκιμε, μοῦ εἶπε, μερικὲς φορὲς ὅσο λιγώτερα ξέρεις, τόσο καλύτερα περνᾶς...
Ὅμως, ἔλα αὔριο τὸ ἀπόγευμα στὸ Τάγμα, νὰ πιοῦμε ἕνα καφέ.
Ξέχασα νὰ πῶ, ὅτι μὲ τὸν ταγματάρχην εἶχον προηγηθεῖ ἀπίστευτοι συζητήσεις ἐπὶ θεμάτων στρατιωτικῆς τακτικῆς καὶ ἱστορίας, παρουσίᾳ καὶ ἄλλων ἀξιωματικῶν. Εἰς μίαν τέτοιαν συζήτησιν, εἶχον σθεναρῶς ὑποστηρίξει τὸν θαυμασμὸν μου, διὰ δυνάμεις ἐμπλεκομένας εἰς μάχην ὑπὸ δυσμενεῖς συνθήκας. Μάλιστα, εἶχα φέρει ὡς παράδειγμα τὴν ἐμπλοκὴν τὸ 1974, τῶν  καταδρομέων τῆς Α΄ Μοίρας Καταδρομῶν εἰς τὴν νικηφόρον Μάχην τοῦ Ἀεροδρομίου τῆς Λευκωσίας.
Ὁ ταγματάρχης τότε, εἶχε τηρήσει μιὰν περίεργον σιγὴν καὶ μάλιστα μὲ παρετήρει μὲ μίαν καχυποψίαν.

Νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι τότε διανύαμε τὸ 3ον Ἔτος τῆς «Ἀλλαγῆς» καὶ οἱ μισοὶ Ἕλληνες προσπαθοῦσαν τότε νὰ ἀποδείξουν ὅτι εἶναι «προοδευτικοὶ» κλπ., οἱ ἄλλοι μισοί δε, κατέδιδον «φασίστας»...
Τὴν ἐπομένην ἐπεσκέφθην τὸν ταγματάρχην στὸ γραφεῖον του, στὸ Τάγμα, ὅπου «Τάγμα» ἦτο ἕνα ἐνοικιασμένον κτήριον τριῶν ὀρόφων.
Μὲ ἐπερίμενε μὲ δυὸ φλυντζάνια καφφέν.

Παρὰ τὸ ὅτι ἀπὸ πολλοῦ χρόνου, εἰς τὰς κατ᾿ ἰδίαν μας συζητήσεις, εἴχομεν ἀφήσει τὰς ἱεραρχικὰς τυπικότητας, ἐστάθην «προσοχή» καὶ τὸν ἐχαιρέτισα διὰ κάμψεως τῆς κεφαλῆς, ὡς καὶ -κατὰ τρόπον μὴ προβλεπόμενον παρ᾿ οὐδενὸς κανονισμοῦ, ἀρκούντως ὅμως κινηματογραφικόν-, διὰ κτυπήματος ...τῶν τακουνιῶν.
-Κάθησε παιδί μου! Καὶ ἄκου τὶ θὰ σοῦ πῶ. Πρὸ δεκαετίας ἤμουν ὑπολοχαγός τῶν Καταδρομῶν, ὅταν ἡ Μοῖρα μας μετήχθη ἀεροπορικῶς εἰς τὴν Κύπρον, ὅπου οἱ Τοῦρκοι εἶχον ἤδη ἐπιτεθεῖ.
Ἐκεῖ ἔκανα κάποια πράγματα, ποὺ ὑπὸ ἄλλας συνθήκας καὶ ὑπὸ ἄλλον ἴσως καθεστώς, σήμερον, ἀφοῦ ἐπέζησα, θὰ ἀρκοῦσαν νὰ μὲ χαρακτηρίσουν ὡς πολεμικὸν ἥρωα.
Όμως, κάποιοι, δὲν ἐπιθυμοῦν ἀξιωματικοὶ ποὺ «ἔμπλεξαν» σὲ τέτοιες «περιπέτειες», νὰ ἔρχωνται σ᾿ ἐπαφὴν μὲ ἐνεργὰς μονάδας τοῦ Στρατοῦ μας καὶ νὰ μεταδίδουν εἰς νέα στελέχη καὶ  στρατευσίμους τὰ γεγονότα.

Αὐτοὶ οἱ κάποιοι, ἔκριναν ὅτι εἶμαι καταλληλότερος στὸ νὰ καλῶ δύο φορὰς τὸν χρόνον, κάποιους ἀποστράτους ἐφέδρους εἰς μίαν ἐκπαίδευσιν, ἡ ὁποία δὲν θέτει εἰς κίνδυνον τὸ νέον πνεῦμα ποὺ διέπει τὸ Κράτος μας καὶ τὸν Στρατὸν μας...
Δὲν ξέρω δόκιμε, τὶ καπνὸν φουμάρεις καὶ οὔτε θὰ ἠσχολούμην μαζὶ σου, ἀλλὰ μοῦ ἔκανεν ἐντύπωσιν ἡ λεπτομερὴς γνῶσις σου τῶν τότε γεγονότων.
Κύταξε νὰ τελειώσῃς τὴν θητείαν σου χωρὶς μπελάδες καὶ νὰ ξέρῃς ὅτι, μᾶς περιμένουν πολὺ χειρότερα πράγματα στὰ ἐπόμενα χρόνια.

Τὰ Τάγματα Ἐθνοφυλακῆς θὰ διαλυθοῦν, ὅπως διαλύθηκε ἡ Χωροφυλακή. Γιατί; Προτιμῶ νὰ μὴ σοῦ πῶ τὶς ἀπαίσιες σκέψεις μου.
Νὰ ξέρῃς ὅμως! Ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ μείνῃ αὐτὸ ποὺ ξέραμε. Μηχανισμοὶ ὅπως ἡ Χωροφυλακή, τὰ Τάγματα Ἐθνοφυλακῆς, ὁ Στρατὸς ὁ ἴδιος! Θὰ διαλυθοῦν, θὰ ἀχρηστευθοῦν, ὥστε τίποτε νὰ μὴ μπορέσῃ νὰ ἀντισταθῇ στὰ προμελετημένα...
Τότε, ἐσχημάτισα τὴν ἐντύπωσιν ὅτι ὁ Ταγματάρχης, πρέπει, σὰν τὸν Συνταγματάρχην Σαμπέρ, νὰ εἶχε πάθει κάποιον τραῦμα, τὸ ὁποῖον τὸν ἔκαμε νὰ παραλογίζεται καὶ νὰ λέῃ ...προφητείας.
Συζητήσαμε ἀκόμη κάποια πράγματα περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων. (Μάλιστα ἔκανα καὶ ἕνα -ὄχι δύσκολον- ῥεσιτάλ πολεμικῆς ἱστορίας, περὶ τὸν Α΄ Παγκ. Πόλεμον...). Πέρασαν πολλὰ χρόνια, «Παραπετάσματα» κατέπεσαν, πληθυσμοὶ μετεκινήθησαν ἀνέτως στὴν χώραν μας καὶ τὰ λόγια τοῦ Ταγματάρχου, συνεχῶς ἤρχοντο στὸν νοῦ μου.
«...ὥστε τίποτε νὰ μὴ μπορέσῃ νὰ ἀντισταθῇ στὰ προμελετημένα...»!

Ὁ Ταγματάρχης ἐκεῖνος, ἐλέγετο Σταῦρος Μπένος!

Καὶ φυλάω τὴν μνήμην του σὰν θησαυρόν. Κάθε τέτοιαν μέραν, τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ, τοῦ ἐκπληκτικοῦ ἐκείνου ἀγρίου Ἑβραίου, ποὺ ξεπάτωσε μὲ τὸ σπαθὶ του τοὺς κανάγιες, καραγκιόζηδες «ἱερεῖς» τοῦ Βαάλ, κυνηγώντας τους σὰν ποντίκια γύρω ἀπὸ ἕνα βωμὸ στὸ Κάρμηλον, θυμᾶμαι καὶ δοξάζω τὸν ἥρωα τῆς Κύπρου, τὸν Σταῦρον Μπένον. Τὸν ...προφήτην τῆς Γκιώνας!