286 ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ

Κυριάκος Σ. Κολοβός

Το 286 ΜΤΠ, για εμάς τους νεότερους, μπορεί να είναι ένα νούμερο μιας εκ των μηχανοκίνητων μονάδων πεζικού, στις οποίες, κάποιοι -λιγότερο ή περισσότερο-, να ήθελαν να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία ή μέρος αυτής. Αποτελούσε έναν αριθμό∙ όπως το 289 ΜΤΠ, το 287 ΜΤΠ, κλπ, πίσω από τον οποίο, για τον καθένα ξεχωριστά, κρυβόταν μια φήμη, ένας διοικητής, ένας βαθμός δυσκολίας για την επιτέλεση της υπηρεσίας και κατ’ επέκτασιν ένας χώρος, μια έδρα και μια περιοχή που μετριόταν σε χιλιόμετρα από τον τόπο διαμονής μας.

Ποια και πόση ήταν η ενημέρωση των οπλιτών που υπηρέτησαν τη στρατιωτική τους θητεία σ’ αυτού του τύπου μονάδες, για τη δράση και το ρόλο του 286 ΜΤΠ κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974, για την αυτοθυσία και τις μάχες μέχρι τελικής πτώσης που η μονάδα αυτή έδωσε για να κρατήσει την πατρώα γη; Ανεπαρκής ως μηδαμινή!

Το έργο της Πολιτείας και της Εθνικής Φρουράς ήρθαν να καλύψουν οι ίδιοι οι πολεμιστές του 286 ΜΤΠ-1974 και ο σύνδεσμός τους, μέσω της γραφίδας του ιστορικού – ερευνητή Δημ. Ταλιαδώρου, με τις μαρτυρίες ή τα ανέκδοτα ημερολόγια των ίδιων των συμμετεχόντων, το ημερολόγιο της μονάδας, μαρτυρίες και υλικό προσωπικού άλλων σχηματισμών, καθώς, επίσης, υλικό προερχόμενο από τουρκικές πηγές, που με πολύ κόπο συνέλεξε ο συγγραφέας.

Με τρόπο λιτό και απέριττο ο συγγραφέας παραθέτει τα γεγονότα τηρώντας αυστηρά ημερολογιακή σειρά και δίνει πλήρη εικόνα στον αναγνώστη για την αλληλουχία των γεγονότων, τις αδυναμίες, την ανεπάρκεια, τα ασυγχώρητα και τραγικά λάθη της δικής μας πλευράς, τον τρόπο ανάπτυξης του τουρκικού στρατού και την υποχώρηση των φίλιων δυνάμεων μπροστά στις ορδές του Αττίλα, ενίοτε οργανωμένη και άλλοτε άτακτη και ανοργάνωτη.

                          Στρατιώτες του 286 Μ.Τ.Π ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΡ, ΜΑΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ 

Το βιβλίο, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση κινηματογραφικής ταινίας ή ντοκιμαντέρ προβληματισμού του Ελληνισμού, δεν αποτελεί πόνημα ψυχρής παράθεσης γεγονότων. Είναι απόρροια του πόνου και της κατακραυγής όλων εκείνων που βίωσαν στο πεδίο της μάχης την προδοσία από το κέντρο των Αθηνών και του ΓΕΕΦ, την υποταγή στις ντιρεκτίβες της εποχής, και των συγγενών όλων όσοι έχασαν τη ζωή τους, αγνοούνται ή τραυματίστηκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα.

                                                          ΑΡΜΑΤΑ BTR 156 του 286 Μ.Τ.Π                   

Η συμμετοχή του τάγματος στο πραξικόπημα ήταν ελάχιστη, αφού του δόθηκε επικουρικός ρόλος, όπως ελέγχου οδικών αρτηριών και προσώπων, με μικρή εμπλοκή σε μάχες εντός Λευκωσίας, καθώς η διοίκησή του δε συγκαταλεγόταν στις «φίλιες», με το καθεστώς των Αθηνών, δυνάμεις. Ο Δ. Ταλιαδώρος γράφει (σελ. 113): «Το συμπέρασμα που εξάγεται από το σύνολο των μαρτυριών των αξιωματικών και οπλιτών του 286 ΜΤΠ, οι οποίοι συμμετείχαν στην επιχείρηση κατάληψης της Αρχιεπισκοπής, είναι ότι ουσιαστικά το Τάγμα δεν έλαβε μέρος στην επιχείρηση, αφού οι άνδρες του δε χρησιμοποίησαν καθόλου οπλισμό».

Το 286 ως το μοναδικό μηχανοκίνητο τάγμα της εποχής, από τα σχέδια αμύνης που εκπονήθηκαν και προέβλεπαν πιθανή τουρκική επιδρομή σε οκτώ πιθανούς χώρους απόβασης, βάσει των αναγνωρίσεων που έγιναν εν καιρώ ειρήνης από τη διοίκηση της μονάδας (σελ. 39), μία από τις αποστολές του ήταν η απόκρουση του εισβολέα στην περιοχή Κερύνειας.

Στις 18 Ιουλίου 1974, ο κύριος όγκος της μονάδας μετακινήθηκε στο παλαιό στάδιο ΓΣΠ. Παρά τις πληροφορίες για επικείμενη εισβολή, το ΓΕΕΦ δεν εξέδωσε διαταγή μετακίνησης της μονάδας κατά τις βραδινές ώρες της 19ης Ιουλίου, αλλά, εγκληματικά, η διαταγή δόθηκε το πρωί της επομένης με αποτέλεσμα η τουρκική αεροπορία να πετύχει το τάγμα παρά το χωριό Κοντεμένος, με αποτέλεσμα τον ανηλεή βομβαρδισμό του. Η ανυπαρξία αντιαεροπορικής κάλυψης, η κίνηση των οχημάτων τεθωρακισμένων BTR που δεν τηρούσαν τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας κίνησης μηχανοκίνητης φάλαγγας αποτέλεσαν ανυπεράσπιστο στόχο για τους Τούρκους αεροπόρους Αξίζει να σημειωθεί ότι προηγουμένως είχε κτυπηθεί στον ίδιο χώρο το 281 ΤΠ. Το πρώτο αυτό ράπισμα, τόσο στο έμψυχο όσο και στο άψυχο υλικό, αποτέλεσε σταθμό για το ηθικό του προσωπικού.

Ο τραυματισμός του διοικητή Μπούτου (απεβίωσε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου 1974), ο θάνατος άλλων έξι, αξιωματικών και οπλιτών, και ο τραυματισμός άλλων 25 ανδρών της μονάδας ήταν η απαρχή της δάντειας κολάσεως που θα περνούσε το τάγμα τις επόμενες μέρες. Οι μάχες με τους Τούρκους στα προγεφυρώματα, οι αντεπιθέσεις των φίλιων δυνάμεων, η προσπάθεια συντονισμού με άλλες μονάδες υπό το «Συγκρότημα Μπούφα», οι λαθεμένες διαταγές σε ανώτατο επίπεδο που το οδήγησαν σε ατραπούς, η αυτοθυσία και η αυταπάρνηση είναι συνυφασμένες με την ιστορία του 286ΜΤΠ.

Όλ’ αυτά συνοψίζονται στη μαρτυρία του τότε έφεδρου ανθυπολοχαγού και σημερινού προέδρου του συνδέσμου των πολεμιστών του 286 ΜΤΠ-1974, Χρ. Τουφεξή (σελ. 396): «Το αίσθημα να φεύγεις και να εγκαταλείπεις το πεδίο της μάχης ήταν τρομερό. Ήξερα ότι δεν μπορούσαμε να τους αντιμετωπίσουμε αλλά τουλάχιστον ας κρατούσαμε επαφή με τον εχθρό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι εγκαταλείπαμε τα χωριά μας στον Τούρκο επιδρομέα». Από τη δύναμη της μονάδας 10 άνδρες έπεσαν ή τραυματίστηκαν θανάσιμα στο πεδίο της μάχης, 30 συγκαταλέγονται στον κατάλογο των αγνοουμένων και 54 στον κατάλογο των τραυματισθέντων.

Στην κριτική του επί της στρατιωτικής δράσης του 286 ΜΤΠ, ο αντιστράτηγος ε.α. και πρώην Υπ. Αμ. Φοίβος Κλόκκαρης σημειώνει με δεικτικό τρόπο (σελ. 482): «Στην περίπτωση του τουρκικού προγεφυρώματος στο Πέντε Μίλι Κερύνειας, υπήρχε η δυνατότητα στρατιωτικής νίκης της Ε.Φ, που χάθηκε επειδή το ΓΕΕΦ και η Ελλάδα, δεν εφάρμοσαν το ΣΑΚ [Σχέδιο Αμύνης Κύπρου]. Υπήρχε ο χρόνος, οι πληροφορίες, οι δυνάμεις, οι οχυρώσεις και τα μέσα».

Υ.Γ: Τιμή στους πολεμιστές του 286 ΜΤΠ και συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν στην έκδοση του τόσο κατατοπιστικού πονήματος, διότι όπως κάποιοι καταθέτουν τη «δική τους αλήθεια», εδώ καταγράφεται η αλήθεια για το 286 ΜΤΠ.

ΗΡΩΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1974 - ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟΣ ΤΟΥ 286 Μ.Τ.Π.

Του Χρίστου Ν Τουφεξή*

Η  ώρα 5:00 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, ένα στρατιωτικό διοικητικό όχημα  σταματά στην είσοδο του παλαιού ΓΣΠ όπου ήταν στρατοπεδευμένο το 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού(ΜΤΠ). Οι επιβάτες  του δεν μπορούσαν να μείνουν απαρατήρητοι. Ήταν ο τότε διοικητής  της Διεύθυνσης Τεθωρακισμένων και ο ίδιος ο Επιτελάρχης του ΓΕΕΦ. Η αποστολή τους ήταν σύντομη αλλά ιστορική : Επίδοση προφορικής διαταγής προς τον διοικητή του 286 ΜΤΠ Αν/χη Γεώργιο Μπούτο να οδηγήσει αμέσως την μονάδα του προς τα παράλια της Κερύνειας για αντιμετώπιση της υπό εξέλιξη Τουρκικής Απόβασης.

Η διαταγή ήταν αναμενόμενη καθότι από την προηγούμενη  ο Αν/χης Γεώργιος Μπούτος είχε λάβει πληροφορίες για την επικείμενη Απόβαση και ότι το Σχέδιο προέβλεπε όπως η μονάδα του έπρεπε να κινηθεί προς τον χώρο διασποράς της στη Μύρτου. Ο ίδιος ζήτησε την μετάβαση της μονάδας του από το βράδυ της προηγούμενης εν όψει του αναμενόμενου κινδύνου προσβολής από την  Τουρκική αεροπορία, αλλά η ηγεσία του ΓΕΕΦ επέμενε στα δικά της Σχέδια και ήταν ανένδοτη. “Θα κινηθείτε το πρωί” ήταν η απάντηση. Ο Αν/χης Μπούτος σκέφτηκε αμέσως τον κίνδυνο στον οποίο θα έθετε τα “παιδιά του” εννοώντας τους στρατιώτες του που τους ένοιωθε και  τους χειριζόταν σαν δικά του παιδιά του. Ο Αν/χης Μπούτος ήταν τότε νυμφευμένος με την Παναγιώτα (Νότα) και είχε δύο ανήλικα παιδιά 2  και 4 χρόνων. Οι συνθήκες ήταν κρίσιμες. Η Απόβαση ήταν γεγονός και έπρεπε να ληφθεί η απόφαση. Το 286 ΜΤΠ το επíλεκτο σώμα του Πεζικού με τα μαύρα μπερέ αποτελούσε την βασική δύναμη για την αντιμετώπιση της “αναπάντεχης” κατάστασης πραγμάτων. Ο Γεώργιος Μπούτος δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να εκτελέσει  το στρατιωτικό του  καθήκον  για το οποίο ορκίστηκε και υπηρετούσε.  Ο κύβος ερρίφθει.

Ο Αν/χης Μπούτος οδηγούσε την μονάδα σε σχηματισμό φάλαγγας. Η φάλαγγα αποτελείτο από 24 οχήματα μεταφοράς προσωπικού τύπου BTR-152V  και άλλα οχήματα εφοδιασμού. Η διαδρομή που ακολουθήθηκε ήταν ο δρόμος Λευκωσίας – Κερύνειας  μέσο Μύρτου.
                                         
Η Τουρκική αεροπορία άρχισε ήδη να πλήττει το αεροδρόμιο Λευκωσίας και στρατόπεδα της Λευκωσίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ρίφθηκαν στη μάχη τα παλικάρια του 286 ΜΤΠ. “Κύριε διοικητά, καλύτερα να μπείτε σε ένα από τα BTR ”  εισηγήθηκε  ο ¨Άθως Σκουτέλας σε κάποιο σημείο παρά το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. “Εγώ θα οδηγήσω την φάλαγγα μέσα στο όχημα μου μπροστά” του απαντά περήφανα ο διοικητής. “¨Έβλεπα τον Ανθ/γό Παντελή Χατζημάρκο σε ένα όχημα του Λόχου Διοικήσεως να μας χαιρετά χαμογελαστός” θυμάται ο Ανθ/γός Χαράλαμπος Κωνσταντίνου.
Ξαφνικά η φάλαγγα ελάττωσε ταχύτητα. Παρά την έξοδο του χωριού Κοντεμένος ένα κτυπημένο από την αεροπορία όχημα του 281 ΤΠ εμπόδιζε την διέλευση της φάλαγγας. Ο Γεώργιος Μπούτος πάντα μπροστά διατάζει την άμεση μετακίνηση του. Δεν θα προλάβει όμως. Τέσσερα μαχητικά αεροπλάνα κάμνουν την εμφάνισή τους και πετώντας σε χαμηλό ύψος εξαπολύουν μια επίθεση εξόντωσης της φάλαγγας χωρίς έλεος. Οι βάρβαροι του ΑΤΤΙΛΑ δεν χασομερούν. Ρίψη ρουκετών, εκρηκτικών βομβών, βομβών ναπάλμ και πολυβολισμών με σφαίρες ντούμ- ντούμ, κτυπούν την  ΄ηδη σταματημένη φάλαγγα. Ο Γεώργιος Μπούτος  αναφωνάζει  “Aχ Τα παιδιά μου” εννοώντας τους στρατιώτες του που οδηγούσε μέρα ενάντια στη θέλησή του και πιάνει το κεφάλι του. Αμέσως κατεβαίνει από το όχημα του τρέχει προς τους στρατιώτες του και αρχίζει να δίνει διαταγές για αεροπορική κάλυψη.  Μια ριπή πολυβόλου όμως από θανάσιμες  σφαίρες ντούμ – ντούμ που σκαει δίπλα του θα τον τραυματίσει βαριά.

Τα αεροπλάνα κάνουν συνεχώς βυθίσεις  πάνω από την φάλαγγα και συνεχίζουν την εξόντωση της φάλαγγας. Τα παλικάρια του 286 ΜΤΠ γυρίζουν κάθε όπλο που κρατούσαν ενάντια στο φονικό μένος του ΑΤΤΙΛΑ . Πιο πίσω στη  φάλαγγα κοντά σε κάποιο γεφύρι  ο Ανθ/γός  Χατζημάρκος όρθιος δίνει διαταγές για αεροπορική κάλυψη ενώ ο ίδιος με το όπλο στο χέρι σημαδεύει και πυροβολεί  τα αεροπλάνα. Μια από τις δεκάδες ρουκέτες όμως θα πλήξει θανάσιμα το αγέρωχο παλικάρι.
Το τίμημα της κίνησης της φάλαγγας κατά την διάρκεια της ημέρας ,αντί από το βράδυ όπως λογικά θα έπρεπε,  ήταν βαρύ:


Κατάλογος Πεσόντων:

Βαθμός	Ονοματεπώνυμο	Καταγωγή
Ανχης	Μπούτος Γεώργιος	Ναύπλιο
Ανθλγός	Χατζημάρκου Παντελής	Λευκωσία
Λοχ	Δημοσθένους Αντώνης	Κοντέα
Δνέας	Ανδρέου Γεώργιος	Άλωνα
Στρτης	Αριστοτέλους Ανδρέας	Λεμεσό
Στρτης	Αχιλλέως Σωτήρης	Ομορφίτα
Στρτης	Έλληνας Ανδρέας	Πραστειό Μόρφου
Στρτης	Μάρκου Μάρκος	Επτακώμη
Στρτης	Μιχαήλ Γεώργιος	Γερόλακκο
Στρτης	Φραγκέσκου Μάριος	Παλλουριώτισσα

Κατάλογος Αγνούμενων:

Βαθμός	Ονοματεπώνυμο	Καταγωγή
Ανθλγός	Σεργίδης Ιωσήφ	Βασίλεια
ΔΕΑ	Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος	Καϊμακλί
Λοχ	Γαβριήλ Κώστας	Τρούλλους
Λοχ	Γεωργίου Σάββας	Αραδίππου
Λοχ	Γιαννάτζης (Ψάλτη) Γιαννάκης	Αραδίππου
Λοχ	Παπαϊωάννου Αντώνιος	Λευκωσία
Δνέας	Δημητρίου Γεώργιος	Ξυλοτύμπου
Δνέας	Σωκράτους Σωκράτης	Αγρό
Δνέας	Τσαγγάρης Ιωάννης	Δύμες
Δνέας	Χριστοφή Φοίβος	Λευκωσία
Στρτης	Αγαθοκλέους Ηρακλής	Άγιο Τύχωνα
Στρτης	Ζαού Νικόλαος	Τσέρι
Στρτης	Θεοδούλου Θεόδουλος	Παλαίκυθρο
Στρτης	Ιωάννου Μάριος	Κακοπετριά
Στρτης	Ιωνά  Παράσχος	Νήσου
Στρτης	Καταλάνος Κώστας	Άγιο Επιφάνιο
Στρτης	Καψοκάρτης Κώστας	Τσέρι
Στρτης	Κυπριανού Μιχαήλ	Γεροσκήπου
Στρτης	Κωνσταντίνου Κώστας	Καϊμακλί
Στρτης	Μιχαήλ Μιχαλάκης (Γεώργιου)	Στρόβολο
Στρτης	Μιχαήλ Μιχαλάκης (Χριστόδουλου)	Πεντάγεια
Στρτης	Μούσουλος Σταύρος	Ξυλοφάγου
Στρτης	Νεάρχου Κυριάκος	Άγιος Δημητριανό
Στρτης	Νικολάου Μάριος	Ομορφίτα
Στρτης	Παναγή Παναγής	Μαραθόβουνο
Στρτης	Πατούνας Παναγιώτης	Συκόπετρα
Στρτης	Πιττής Μάρκος	Δάλι
Στρτης	Πύργου Νίκος	Λάρνακα
Στρτης	Στυλιανού Σάββας	Λευκωσία
Στρτης	Φαντάρου Χαράλαμπος	Κάμπο

Οι απώλειες σε οπλισμό , πυρομαχικά και οχήματα ήταν τρομακτική. Από τα 24 BTR που ξεκίνησαν για τον χώρο απόβασης έφτασαν μόνο 6!

                                               Ο Αντισυνταγμάρχης Γεώργιος Μπούτος.

Ο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Μπούτος γεννήθηκε τον Απρίλη του      1927 στο Ναύπλιο. Ο πατέρας του ασχολείτο με το γενικό εμπόριο στο Ναύπλιο. Ως  μαθητής ο Γεώργιος Μπούτος αρίστευσε. Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και κατόπιν μετεκπαιδεύτηκε στην Οκλαχόμα των ΗΠΑ. Υπηρέτησε για πρώτη φορά στη Κύπρο κατά το 1967 με την Ελληνική Μεραρχία στο Σταυροβούνι . Μετά την ανάκληση της Ελληνικής Μεραρχίας ο Γεώργιος Μπούτος τοποθετήθηκε στην Ηγουμένισσα μέχρι το 1969. Μεταξύ 1970 – 1972 υπηρέτησε ως διοικητής του ΛΥΒ στα Σέρβια της Κοζάνης. Το 1972 επέστρεψε στην Κύπρο σαν διοικητής του 241 ΤΠ στην Αθαλάσσα. Στις  26 Σεπτεμβρίου 1973 ανέλαβε την διοίκηση του 286 ΜΤΠ με έδρα την Κάτω Λακατάμεια. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του το τάγμα μεταφέρθηκε στην Κοκκινοτριμιθιά. Το στρατόπεδο πήρε την ονομασία “Στρατόπεδο Γρηγόρη Αυξεντίου”.

 Ο Γεώργιος Μπούτος ξεχώριζε για το ήθος, την γενναιοδωρία, την ευγένεια και πάνω από όλα για την ανθρωπιά του. Δεν είχε μυηθεί  στο πραξικόπημα και ήταν  αντίθετος με τα  Σχέδια της Χούντας των Αθηνών.
Ο Γεώργιος Μπούτος ήταν ο   πρώτος αξιωματικός από τον Ελληνικό χώρο που έχασε τη ζωή τους στις πρώτες μέρες της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Για την εξαίρετη δράση του τιμήθηκε ενόσω ζούσε με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος και το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄, καθώς και με τιμητική πλακέτα από την 9η Μεραρχία. Μετά τον θάνατο του πήρε με Προεδρικό Διάταγμα τον Ιανουάριο του 1975 το βαθμό του Συνταγματάρχη.

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αγωνιστών Κύπρου 1974 κατά την 17η επέτειο του θανάτου του, του απένειμε αναμνηστική πλακέτα την οποία επέδωσε ο Δήμαρχος Αθηναίων Αντώνης Τρίτσης.
Η Κύπρος τον τίμησε όπως άλλωστε και όλους τους πεσόντες αγωνιστές Ελλαδίτες και Κυπρίους ανεγείροντας κενοτάφιο στη Μακεδονίτισσα ως ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης.
Τιμήθηκε μετά θάνατο με το μετάλλιο “ Προμάχων Ελευθερίας” της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Πρόεδρο Κληρίδη στις 21 Ιουλίου 1996.

                                      Ο Ανθυπολοχαγός Πεζικού Παντελής   Χατζημάρκος

 Ο  Ήρωας του 286 ΜΤΠ , Ανθ/γός Παντελής Χατζημάρκος γιος του Λέανδρου και της Αντιγόνης, γεννήθηκε την 1η Αυγούστου 1954 στη Λευκωσία. Ήταν γέννημα και θρέμμα της περιοχής του Αγίου Αντωνίου Λευκωσίας. Άριστος μαθητής ,αγνός πατριώτης,  λεβέντης πραγματικό καμάρι της Κύπρου. Κατά τα χρόνια του Παγκυπρίου Γυμνασίου ο Παντελής ανάπτυξε έντονη αγωνιστική δράση για την διακήρυξη του εθνικού πόθου της Ένωσης. Το 1972 εκλέγεται πρόεδρος του μαθητικού συλλόγου του Γυμνασίου και στη συνεχεία στην προεδρία της Παγκύπριας Οργανωτικής Επιτροπής Μαθητικών εκδηλώσεων για την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος.

Ο Παντελής ρίχτηκε στη μάχη με το χαμόγελο στα χείλη σίγουρος για τη νίκη. Όρθιος , περήφανος, πραγματικός ηγέτης αξιωματικός, δεν τρόμαξε στην όψη του θανάτου. Προστάτευε τους στρατιώτες του ενώ αυτός πυροβολούσε τα αεροπλάνα . Ο Παντελής πήρε την θέση του στο πάνθεο των αθανάτων με το σπαθί του. ¨Ο Παντελής έφυγε χωρίς την πίκρα της προδοσίας που περίμενε  το 286 ΜΤΠ στη συνέχεια. Δεν πρόλαβε να δει πώς οι βάρβαροι πάτησαν και λεηλάτησαν την Κύπρο μας.
Ο Αν/χης Γεώργιος Μπούτος και ο  Ανθ/γός Παντελής Χατζημάρκος με το παράδειγμα της αυτοθυσίας τους αφήνουν πίσω τους μια ένδοξη παρακαταθήκη ¨Εθνική υπερηφάνεια ενάντια στον άνανδρο εισβολέα. ¨όρθιοι πάντα να μην σκύψουμε το κεφάλι στις αιμοβόρες ορδές του ΑΤΤΙΛΑ. Θα αποτελούν μαζί με τους τριακόσιους του Λεωνίδα, τον Γρηγόρη Αυξεντίου και τόσους  άλλους ήρωες μας ένα άσβεστο φάρο.

ΔΕΚΑΝΕΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΝΑ TOY 286 M.T.Π. ( ΑΣΜ 11806/72 )

του Χρίστου N Τουφεξή

Ο Γεώργιος Ανδρέου (Κυριάκου) γεννήθηκε στην Άλωνα στις 30/9/1954 από τους Ανδρέα και Κατερίνα Κυριάκου, μια αγροτική οικογένεια που δούλευε σκληρά για να αναθρέψει τα παιδιά της. Ο Γεώργιος είχε δύο αδερφές: τη Μαρία Ταλιάνου και την Αθηνά Ανδρέου. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο Δημοτικό του χωριού του, στο οποίο οι τότε δάσκαλοι έδιναν μεγάλη σημασία στην εθνική και ηθική διαπαιδαγώγηση των νέων. Έχοντας αποκτήσει τις αληθινές αξίες της οικογένειας, της πατρίδας και της ελευθερίας, ο Γεώργιος Ανδρέου, ή απλά ο Κόκος, όπως τον ήξεραν οι συγχωριανοί του, συνέχισε τη μόρφωσή του και αποφοίτησε από τη Σχολή Φρειδερίκου και την Τεχνική Σχολή Λευκωσίας.

Το καλοκαίρι του 1972 κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά για εκτέλεση της στρατιωτικής του θητείας. Αφού εκπαιδεύτηκε στο KEN Αμμοχώστου, γνωστό με το όνομα «Καράολος», μετατέθηκε με τον βαθμό του Δεκανέα στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού, που έδρευε τότε στη Λακατάμια.

Νωρίς το πρωί της 20ης Ιουλίου, λοιπόν, η Μονάδα αναχώρησε για την Κερύνεια από τον καθορισμένο δρόμο. Ο Δεκανέας Γεώργιος Ανδρέου, που ανήκε στον Πρώτο Λόχο της Μονάδας, ανέβηκε σε όχημα μεταφοράς προσωπικού, τύπου BTR, μαζί με τον στρατιώτη Αθανάσιο Σκουτέλλα. Γύρω στις 6:30 π.μ., κι ενώ η φάλαγγα κατευθυνόταν από το χωριό Κοντεμένος προς την Κερύνεια, 4 τουρκικά αεροπλάνα έκαναν την εμφάνισή τους! Στόχος του εισβολέα ήταν η καταστροφή του ηρωικού 286. Βόμβες Ναπάλ και βόμβες εκρηκτικές των 500 κιλών, πολυβολισμοί, ρουκέτες, άρχισαν να πλήττουν τόσο την φάλαγγα όσο και τους συμπολεμιστές μας, που μάταια ζητούσαν κάλυψη στο γυμνό έδαφος.

Ο ήρωας της Άλωνας Γεώργιος Ανδρέου, μαζί με τον Αθανάσιο Σκουτέλλα, μόλις αποβιβάστηκαν από το BTR, αντιλήφθηκαν λίγο πιο πέρα ένα αντιαεροπορικό, στημένο σε τρίποδα, το οποίο φαινόταν έτοιμο για χρήση. Το καθήκον, η γενναιότητα, η αφοσίωση στην πατρίδα, τους οδήγησε να ζητήσουν κάθε μέσο για να κτυπήσουν τον βάρβαρο εισβολέα, έτσι επιχείρησαν να θέσουν το αντιαεροπορικό σε λειτουργία. Δυστυχώς δεν τα κατάφεραν λόγω εμπλοκής. Χωρίς να χάνει καιρό, ο Γεώργιος, επιζήτησε να φέρει πλήγμα στον εχθρό με άλλο τρόπο και χρησιμοποίησε το ατομικό του όπλο, ένα Στέν, κατάλληλο μόνο για εκκαθαρίσεις.

Σε κάποια στιγμή, ένα τούρκικο αεροπλάνο επισημαίνει τα μαχόμενα παλικάρια του 286 και αρχίζει να πολυβολεί εναντίον τους. Τα δύο παλικάρια δεν είχαν τόπο να καλυφτούν. Πάλεψαν στα μαρμαρένια αλώνια σε ένα άνισο αγώνα με τις τουρκικές δυνάμεις που τους πολιορκούσαν μανιωδώς, με μια ελληνική λεβεντιά που μας κάνει περήφανους. Τελικά, ο Αθανάσιος έχασε το ένα του πόδι, ενώ ο Γεώργιος πληγώθηκε θανάσιμα.

Ο ήρωας Γεώργιος Ανδρέου τάφηκε την επομένη, μέρα Κυριακή 21 Ιουλίου, από τον κοινοτάρχη του Κοντεμένου Κώστα Παύλου και τους συμπολεμιστές του, μαζί με άλλους 7 πεσόντες, σε ανοικτό κρατήρα που δημιουργήθηκε από την ισχυρή έκρηξη βόμβας της τουρκικής αεροπορίας στην περιοχή Αρχόντισσες, πλησίον του κύριου δρόμου που διασχίζει τον Κοντεμένο.

Στις 11/10/1976 το ΓΕΕΦ απέστειλε βεβαίωση του θανάτου του Γεωργίου προς την οικογένειά του. Τη βεβαίωση αυτή ο πατέρας του Γεώργιου δεν τη δέχθηκε ποτέ, αφού δεν είχε στα χέρια του το άψυχο κορμί του γιου του. Παρ’ όλες τις ενδείξεις ότι ο Γεώργιος έπεσε στο πεδίο της μάχης, ο πατέρας του ηρωικού Δεκανέα ντυμένος στα μαύρα και αφήνοντας μεγάλη γενειάδα, λάμβανε μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις για τους αγνοουμένους. Έτσι το όνομα του Δεκανέα Ανδρέου Γεώργιου κατέληξε στον κατάλογο των 126. Ένα κατάλογο ντροπής, στον οποίο τα 126 ονόματα δεν ανήκουν ούτε στον κατάλογο των πεσόντων, ούτε στον κατάλογο των αγνοουμένων. Οι περιπτώσεις αυτές δεν κατατίθενται στην Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων. Ο χαροκαμένος πατέρας πέθανε με την αγωνία της αναζήτησης και την ελπίδα ότι ο Κόκος του ζει!

Στις 24/5/2000 ο Επίτροπος Προεδρίας για Ανθρωπιστικά Θέματα επιβεβαιώνωντας το ΓΕΕΦ, πληροφόρησε την οικογένεια του Γεωργίου ότι, σύμφωνα με αδιάσειστες μαρτυρίες, ο Γεώργιος Ανδρέου φονεύθηκε στο πεδίο της μάχης.
Στις 3/12/2005, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Τάσσος Παπαδόπουλος, σε εκδήλωση απόδοσης φόρου τιμής στις οικογένειες των πεσόντων, επέδωσε στην αδερφή του ήρωα Αθηνά Ανδρέου το μετάλλιο του «Προασπιστή της Κυπριακής Δημοκρατίας». Το όνομα του Γεώργιου ήταν και το τελευταίο στον κατάλογο των τιμηθέντων.

Αιωνία του η μνήμη!

ΔΕΚΑΝΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

του Χρίστου Ν Τουφεξή

Ο Γεώργιος γεννήθηκε στην Ξυλοτύμπου και είναι γιος του Πέτρου, ψαρά στο επάγγελμα και της Φωτεινής και έχει τέσσερις αδελφές, τις Δήμητρα, Κυριακή, Ελένη και Ευανθία. Γεννήθηκε την ιστορική μέρα της 1^ης Απριλίου 1955. Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο της γενέτειράς του. Είχε πολύ καλό και ήσυχο χαρακτήρα. Ήταν ελεύθερος.

Πριν καταταγεί στο στρατό, δούλευε ως οικοδόμος. Μετά τη βασική του εκπαίδευση στο Κ.Ε.Ν. επιλέγηκε ως Υποψήφιος Βαθμοφόρος και έλαβε το βαθμό του δεκανέα. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στον 1^ο Λόχο του 286 Μ.Τ.Π.

Όταν το Τάγμα του μετέβαινε στην Αμμόχωστο, το καλοκαίρι του 1973, για να λάβει μέρος σε άσκηση Θαλασσίας, ο Δημητρίου τραυματίστηκε κατά τη σύγκρουση τεθωρακισμένων οχημάτων BTR Κατά την Τουρκική Εισβολή έλαβε μέρος στη νυκτερινή αντεπίθεση που πραγματοποίησε το «Συγκρότημα Μπούφα» κατά του τουρκικού προγεφυρώματος στο Πέντε Μιλίου, τη νύκτα της 20^ης προς 21^η Ιουλίου 1974. Στην αντεπίθεση αυτή ο δεκανέας Γεωργίου τραυματίστηκε. Παρά το γεγονός ότι δεν αποθεραπεύτηκε πλήρως, επανήλθε στη Μονάδα του. Γύρω στις 10 Αυγούστου 1974 τον επισκέφθηκαν οι γονείς του στην περιοχή των υψωμάτων νοτίως του Αγίου Ερμολάου, οι οποίοι τον παρακάλεσαν να επανέλθει στο σπίτι τους μέχρι να αποθεραπευτεί πλήρως. Το παλικάρι όμως αρνήθηκε και πρόταξε το καθήκον του προς την κινδυνεύουσα πατρίδα του. Στη δεύτερη φάση της Τουρκικής Εισβολής ήταν μαζί με τη Διμοιρία του έφεδρου ανθυπολοχαγού Ιωσήφ Σεργίδη και τα ίχνη του χάθηκαν στις 15 Αυγούστου 1974 στην περιοχή μεταξύ Αγίου Ερμολάου και Κοντεμένου.

ΔΕΚΑΝΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΦΟΙΒΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΚΑΨΟΚΑΡΤΗ ΚΩΣΤΑ ΤΟΥ 286 Μ.Τ.Π.

 του Χρίστου Ν Τουφεξή

Διακρίβωση της τύχης των δύο πρώτων αγνοουμένων του 286 ΜΤΠ κατά το 1974 –

Ταυτοποιήθηκαν τα λείψανα του Δεκανέα Χριστοφή Φοίβου και στρατιώτη Καψοκάρτη Κώστα

Στρατιώτης Καψοκάρτης Κώστας



Χρειάστηκαν περισσότερα από 35  χρόνια για την διακρίβωση των δύο πρώτων από τους 30 αγνοούμενους του 286 ΜΤΠ. Ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA τα λείψανα δύο παλληκαριών του 286 Μηχανοκίνητου  Τάγματος  Πεζικού τα οποία εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο μαζί με άλλους 3 στη Λάπηθο. Πρόκειται για το Δεκανέα Χριστοφή Φοίβο του Κυριάκου και  το στρατιώτη Καψοκάρτη Κώστα του Νικολάου. Τα ίχνη των δύο παλληκαριών χάθηκαν στη Λάπηθο στις 6 Αυγούστου 1974 κοντά στο Γυμνάσιο Λαπήθου κατά την επική μάχη που κατέληξε στην άλωση των κωμοπόλεων Καραβά και Λαπήθου από τις ορδές του Αττίλα κατά τα άλλα σε περίοδο εκεχειρίας. Κατά τις μάχες αυτές έπεσαν η αγνοούνται συνολικά 87 παλληκάρια του 286 ΜΤΠ, 256 ΤΠ και του 70 ΤΜΧ.